Μήπως έχω γίνει πολύ συντηρητικός; (Henry Kaiser & "experimental music"

[The Genius Loci]

 

O Henry Kaiser έχει ξανασυζητηθεί εδώ, η αφορμή για το παρόν ήταν αυτό το βιντεάκι που είδα:

 

 

και δεν μπορώ να καταλάβω Χριστό.

 

Το πιθανότερο είναι η άποψή μου περί "Πειραματικής Μουσικής" (και δη κιθαριστικής) να είναι πολύ διαφορετική... Δεν θέλω να γίνω κακός ή να κάνω σχόλια που ίσως αποδεικνύουν την άγνοιά μου ή την έλλειψη μουσικής παιδείας. Γι'αυτό παραθέτω αυτό το βίντεο ως αφορμή συζήτησης επί παρόμοιων ιδιωμάτων και μουσικών αναζητήσεων, και αναμένω τις γνώμες σας.

 

 

[marathon]

Γιατί ρε φίλος? Ο καλλιτέχνης παίζει στο δωμάτιό του με φίλους του...άστον να ξεδώσει...εάν είναι να πληρώσεις εισητήριο για να δείς αυτό...να το συζητήσουμε :D

[warwickplayer]

Αν σου πω οτι το γουσταρα?

ειδικα ο μπασιστας παιζει παπαδες...

Επισης μου θυμιζει τον δασκαλο μου... ;D

Μαλλον δεν εχεις ακουσει Κ.24....εκει να δεις αρρωστια....

Οχι ενταξει...σε καποιες φασεις ακουγεται να παιζουν οτι να ναι...αλλα τι να πω...δεν εχω κατανοησει ακομη το κινημα των Ντανταιστων...το παλευω....

[The Genius Loci]

Αν σου πω οτι το γουσταρα?

ειδικα ο μπασιστας παιζει παπαδες...

Επισης μου θυμιζει τον δασκαλο μου... ;D

Μαλλον δεν εχεις ακουσει Κ.24....εκει να δεις αρρωστια....

Οχι ενταξει...σε καποιες φασεις ακουγεται να παιζουν οτι να ναι...αλλα τι να πω...δεν εχω κατανοησει ακομη το κινημα των Ντανταιστων...το παλευω....

 

Δεν αναφέρομαι στην παικτική δεινότητα των μουσικών. Υπάρχουν και άλλα βιντεάκια, σε κάποιο παίζουν 3 άτομα, εμένα μου φαίνεται σαν να τζαμάρουν σε τρία διαφορετικά κομμάτια ο καθένας... και κάποια στιγμή ο μπασσίστας με τον περκασσιονίστα  πέφτουν μαζί... και φωνάζει ενθουσιασμένος ο δεύτερος "μπράβο, αυτό είναι!!".  ::) ;D ;D

[Sakis_Gallo]

εμενα μου αρεσε και γενικα ακουω τετοια περιεργα.

εμενα απο αυτο το Thread μου γεννιεται το ερωτημα τι ειναι experimental και ποιος το οριζει? δηλαδη οταν εγω παιζω Blues σε 7/8 με κλαρινο και ολα τα ακορντα να ειναι ελατωμενα ειμαι experimental? και εαν οχι τι ειμαι?

δεν ξερω νιωθω οτι πλεον ειναι μια μουσικη ταμπελα που την χρησιμοποιουν οσοι θελουν το παιξουν ψαγμενοι και τιποτα αλλο.

[warwickplayer]

κάποια στιγμή ο μπασσίστας με τον περκασσιονίστα  πέφτουν μαζί... και φωνάζει ενθουσιασμένος ο δεύτερος "μπράβο, αυτό είναι!!".  ::) ;D ;D

 

Τι να πω...σου λεω...δεν εχω καταλαβει ακομη τους Ντανταιστες την Ατοναλ μουσικη κλπ...οποτε μην εκπλαγεις αν αυριο σου πουν,ξερεις αδαη καλλιτεχνη αυτο ειναι το νεο κινημα και ονομαζεται φλαμαρ-ισμος...οποτε ουσιαστικα του τα χωνει και του λεει τι κανεις ρε μ@$@κα!!!Χαλασες το κομματι!!!

Η αλλη εκδοχη ειναι να μην εχουν παιξει ξανα μουσικη και να το κανουν τωρα για ξ@$@@$μα...δεν ξερω δεν ξερω...

[Jazzjoker]

Προσωπικά δε μου φάνηκε και ιδιαιτέρως παράξενο. Έχει μάλλον επαναληπτική αρμονία και ο κιθαρίστας σολάρει αρκετά "μέσα". Δε μου άρεσε καθόλου αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.

 

Εγώ αναρρωτιέμαι περισσότερο αν π.χ. αυτό:

 

 

αρέσει στον κόσμο του NOIZ εν προκειμένω.

[The Genius Loci]

εμενα μου αρεσε και γενικα ακουω τετοια περιεργα.

εμενα απο αυτο το Thread μου γεννιεται το ερωτημα τι ειναι experimental και ποιος το οριζει? δηλαδη οταν εγω παιζω Blues σε 7/8 με κλαρινο και ολα τα ακορντα να ειναι ελατωμενα ειμαι experimental? και εαν οχι τι ειμαι?

δεν ξερω νιωθω οτι πλεον ειναι μια μουσικη ταμπελα που την χρησιμοποιουν οσοι θελουν το παιξουν ψαγμενοι και τιποτα αλλο.

 

Μαζί σου σε όσα λες. Κι εγώ όταν παίζω... μόνος μου (και σε όλα όσα ηχογραφώ) προσπαθώ να είμαι απαλλαγμένος από "ταμπέλες" και απλά να βγάζω ελεύθερα όλες τις επιρροές που έχω συγκεντρώσει. Για το λόγο αυτό δεν είμαι σε θέση να χαρακτηρίσω τη μουσική μου ως ένα ορισμένο είδος. Και ούτε με ενδιαφέρει να χαρακτηρίζω τη μουσική των άλλων.

 

Ωστόσο αυτά που ακούμε εδώ, είναι χαρακτηρισμένα και ειδικά ο Kaiser έχει μια μακρόχρονη ιστορία στο χώρο, κάτι που φαντάζομαι μεταφράζεται σε ευρύ (τηρουμένων των αναλογιών) κοινό που παρακολουθεί τέτοιες μουσικές. Επομένως την ταμπέλα την βάζουν οι ίδιοι (και το κοινό τους). Το ερώτημα αυτού του thread ίσως έγκειται στην αναζήτηση της αλήθειας πίσω από την τελευταία παρατήρηση του post σου.  ;)

 

Ιδού και μια συνέντευξη with the man himself:

 

[Superfunk]

Και ΜΑΜΩ τα ΡΕΦΡΑΙΝ!

 

Το βλεπω συντομα στο ρεπερτοριο της Αννουλας... ;D

[Terry RoscoeBeck5]

Bill δεν νομίζω ότι έχεις γίνει συντηρητικός.

Έχω την αίσθηση ότι η πρόσληψη της μουσικής από το υποκείμενο είναι συνάρτηση μιας αρμονίας/ μελωδίας, που καθιστά το «έργο» περισσότερο ή λιγότερο αποδεκτό.

 

Η έλλειψη αυτών των συστατικών καθιστά το «έργο» από αρκετά ως εντελώς ανοίκειο στα αυτιά του υποκειμένου- και αναφερόμενος στο «έργο», αυτό εμπεριέχει όλες τις μορφές τέχνης.

 

Η τάση προς το αρμονικό χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση και νομίζω ότι αυτό είναι κοινός τόπος.

 

Βεβαίως η διαδικασία είναι εξελικτική- δεν μπορούμε να παραμείνουμε σε έναν αέναο μανιερισμό, αναπαράγοντας ένα στερεότυπο- με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες φόρμες, περισσότερο ή λιγότερο αποδεκτές ή κατανοητές.

 

Προσωπικά «δέχομαι» την κάθε πειραματική έκφραση τέχνης ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτόματη αποδοχή του αισθητικού αποτελέσματος.

 

Το εν λόγο πόνημα του Kaiser με βρήκε παγερά αδιάφορο, αντίθετα βρήκα ενδιαφέρον αυτό του Coltrane...

 

Οπότε (ξανά) πέφτουμε στην «λούμπα» της υποκειμενικής προσλαμβάνουσας...

 

Νομίζω πάντως ότι η συζήτηση θα καταλήξει σε έναν υπέροχο... αδιέξοδο, λόγο της φύσης του θέματος...  ;)