5 μεγάλοι μαζί....

[dimsonic]

όλοι με τις ψαροκασέλες και ο Carlton στο τέλος με τη στρατο....

πού πας ρε Καραμήτροοοο  ;D

 

[pipityri]

Πω πω...μου το είχε δώσει τότε ένας φίλος σε βιντεοκασέτα. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τον Abercrombie, ίσως και τον Sco. Έβαζα τα σόλο τους ξανά και ξανά...το ξεσκίζουν.

[dimsonic]

Πω πω...μου το είχε δώσει τότε ένας φίλος σε βιντεοκασέτα. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τον Abercrombie, ίσως και τον Sco. Έβαζα τα σόλο τους ξανά και ξανά...το ξεσκίζουν.

 

πλάκα πλάκα, από όλους ο καλύτερος είναι ο Abercrombie.... (γνώμη μου)

Πολύ εκφραστικός.

Πάντως όλοι τους έχουν υπογραφή.

Με κλειστά ματια τους καταλαβαίνεις.

Από τον Tal μέχρι τον Sco....

[fusiongtr]

Είναι από ένα live προς τιμήν του Tal.

Κάπου το έχω ολόκληρο.

 

Είναι απίστευτο!

 

 

ΥΓ. Μεγάλη κουβέντα θα πω τώρα, αλλά ο Tal Farlow είναι κατά την γνώμη μου ο πρόγονος του Holdsworth.

Τώρα θα μου πείτε γιατί?

Πραγματικά δεν ξέρω, είναι λίγο διαισθητικό αυτό, κάτι τα μεγάλα δάχτυλα, κάτι η πρωτοπορία στο φραζάρισμα ...

[dimsonic]

Τώρα θα μου πείτε γιατί?

 

το έχουν και λίγο στη μύτη...κάπως ίδιο...  :)

[Yannis Methenitis]

Αυτός ο Larry ρε παιδί μου, έχει κάποια θέματα να λύσει. Ενω είναι τεχνικά άρτιος και διαβασμένος (εδω έκανε transcription και την οργάνωση για τους session μουσικούς των Steely Dan), όταν βρίσκεται παρέα με κάποια "τέρατα" κωλώνει. Και του έχει βγει αυτό αρκετές φορές σε συνεντεύξεις, κάτι σαν παράπονο πχ πως δεν τον κάλεσε ο Clapton στο Crossroads, υποδηλώνοντας πως δεν τον "παίζουν οι μεγάλοι", ενω έχει παίξει τις κάλτσες του στο παρελθόν και έχει αφήσει στάμπα στους χορδοσφίχτες. Αλλά πρέπει να του το πουν κάποιοι γιατι είναι ανασφαλής.

 

Ετσι κι εδω, ενω έχει γίνει ήδη δεκτός στο σετ των μεγάλων, στην προσπάθεια απο τη μια να μην παίξει ότι έπαιξαν οι προηγούμενοι (κάτι που διδάσκει στα μαθήματα του) και απο την άλλη να μην ξεχωρίσει σαν την μύγα μεσ' το γάλα, δεν εξυπηρετεί το κύρος του, παίζοντας μια σάλτσα άγευστη (ολίγο απ' όλα) χωρίς αρχή και τέλος.

 

Κι εμένα ο Scoffield (κατα παράδοση) και ο Abbercrombie (κατ' εξαίρεση) μου άρεσαν.

[pipityri]

Είναι από ένα live προς τιμήν του Tal.

 

Μάλιστα, ο ίδιος ο Coryell ήταν αυτός που μάζεψε τους υπόλοιπους κατόπιν παράκλησης του παραγωγού Jack Lewis. Το όλο event κυκλοφόρησε σε δίσκο ως All Strings Attached. Έχω δει/ακούσει μόνο άλλο ένα κομμάτι, το All Blues. Έχει, λέει, κι ένα πολύ ωραίο ντουέτο Abercrombie/Tal στο Beautiful Love....

 

[pipityri]

Αυτός ο Larry ρε παιδί μου, έχει κάποια θέματα να λύσει. Ενω είναι τεχνικά άρτιος και διαβασμένος (εδω έκανε transcription και την οργάνωση για τους session μουσικούς των Steely Dan), όταν βρίσκεται παρέα με κάποια "τέρατα" κωλώνει. Και του έχει βγει αυτό αρκετές φορές σε συνεντεύξεις, κάτι σαν παράπονο πχ πως δεν τον κάλεσε ο Clapton στο Crossroads, υποδηλώνοντας πως δεν τον "παίζουν οι μεγάλοι", ενω έχει παίξει τις κάλτσες του στο παρελθόν και έχει αφήσει στάμπα στους χορδοσφίχτες. Αλλά πρέπει να του το πουν κάποιοι γιατι είναι ανασφαλής.

 

Ετσι κι εδω, ενω έχει γίνει ήδη δεκτός στο σετ των μεγάλων, στην προσπάθεια απο τη μια να μην παίξει ότι έπαιξαν οι προηγούμενοι (κάτι που διδάσκει στα μαθήματα του) και απο την άλλη να μην ξεχωρίσει σαν την μύγα μεσ' το γάλα, δεν εξυπηρετεί το κύρος του, παίζοντας μια σάλτσα άγευστη (ολίγο απ' όλα) χωρίς αρχή και τέλος.

 

Κι εμένα ο Scoffield (κατα παράδοση) και ο Abbercrombie (κατ' εξαίρεση) μου άρεσαν.

 

Εδώ είναι κατά την περίοδο της ¨ολικής επαναφοράς του" μετά από χρόνια καταχρήσεων κλπ...Σταδιακά έκανε μεγάλες κατακήσεις, άκουσε πως παίζει με τον Abercrombie και την Assad αρκετά χρόνια αργότερα. Υπάρχει επίσης στο youtube η ηχογράφηση που έκανε με τον Miles το 70 κάτι... ;)

[pipityri]

Ντάξει, άκυρο... ;D ;D ;D  Βάζε και κάνα επίθετο, αφεντικό! ;D

[Yannis Methenitis]

Σόρι λάθος μου! Στον Carlton αναφέρομαι. :D