Δείξτε μας την μηχανή σας.

[Πνοή και Νύξη]

Sorry για το hijack, το πιο κοντινό που είχα ποτέ σε μηχανή είναι η πριονοκορδέλα, αλλά έχω ακούσει από πολλούς "σοβαρούς" και "ορκισμένους" βετεράνους μοτοσυκλετιστές, να περιγράφουν την εμπειρία βόλτας με μια Harley ως "guilty pleasure". Έλεγαν πόσο ευχαριστήθηκαν, αλλά δεν το φώναζαν, σαν να το θεωρούσαν πάντα "ξεπεσμό".

[vagelism]

εχω κανει ταξιδι με αεροπλανο..με τρενο με πλοιο κ με αυτοκινητο..

Η εμπειρια να ταξιδευεις με μηχανη..ειναι απλα "κατι αλλο" που μονο οποιος το εχει ζησει μπορει να το καταλαβει.

Φυσικα δεν ειναι για ολους.

Η Harley ειναι εμπειρια....αν κ αυτη που ειχα οδηγησει εγω...μετεφερε πολλους κραδασμους στο σωμα μου κ με κουρασε.

Η bmw που οδηγαω τα τελευταια χρονια ειναι απιστευτη ταξιδιαρα.. ξεκουραστη θεση οδηγησης..με εξαιρετικη ροπη οταν την χρειαζομαι, built in σιντιερα να ακουμε ταξιδιαρικα κομματακια  κ αλλα πολλα gadjet οπως cruise control...κλπ...

 

[gkourmoul1]

Το δικο σου ειναι ενα all-around εργαλειο, με εμφαση στον τουρισμο λογω πληρους ανεμοκαλυψης. Στα 200κατι κιλα, κανεις μια ροπατη, ανετη και ασφαλη βολτα.

 

Εαν ομως συγκρινεις (μονο) τις τουριστικες του δυνατητες με μια πχ hd electra που ζυγιζει τα διπλα κιλα, θα απογοητευεις. Το βαρος διδει εντελως αλλη ανεση και χωρους. Η θεση του συνεπιβατη ειναι σαν πολυθρονα.

Εχει μια αλλη αισθηση σε σχεση με τις συμβατικες μοτοσυκλετες, οπου εχει πολλους φανατικους. Οπως ειναι και πολλοι φανατικοι με τα xt...

[TamTam]

Ασπρόμαυρη φωτό: Με τη Ζundapp 125 cc του παππού μου, ο οποίος ήτο μηχανόβιος της εποχής (την πετρελαίωνε, φρόντιζε, επισκεύαζε μόνος του κλπ).

Πρώτο μηχανάκι: ένα μπλε Yamaha T50 με στρόφαλο. Σκυλί, αλλά έτρωγε έναν ίππο στην εκκίνηση. Το πούλησα για... 50 ευρώ.

Δευτερο μηχανάκι:
Ένα παπί Kymco 110 cc, ημιαυτόματο. Το λέγαμε "Che" (είχε κολλημένο επάνω ένα sticker του Red FM με τον Τσε Γκεβάρα). Πλέον έχει γίνει χρέπι ύστερα από άπειρα καλοκαίρια και σκουριές λόγω αρμύρας που εχει φάει στα νησιά, μόλις σήμερα του κατέθεσα τις πινακίδες! Δεν μπορώ πλέον να ούτε να το πουλήσω ούτε να το περάσω ΚΤΕΟ, γιατί, ως νέος και άμυαλος, του έχω αλλάξει μοτέρ και άλλον αριθμό λέει το πλαίσιο και άλλον ο κινητήρας.
Ο Τσε πέρασε μια εποχή συνύπαρξης με το αγαπημένο μου ...

Τρίτο δίκυκλο: Βeverley 400, το οποίο είναι σούπερ για ταξίδι (ξεκούραστα μαρσπιέ, 150-160 χλμ αν θες, τα έχει για πλάκα, σηκώνει σαμαράκια βαλιτσάκια κ.λπ.), το οποίο αν και έχει κλείσει δεκαετία, θα το κυκλοφορώ όπως υπολογίζω και τα επόμενα χρόνια.

Ατυχημα ώς σήμερα: 2-3 ελαφριά με το παπί (από αυτά που σηκώνεσαι και γελάς) και ένα σοβαρό με το Beverley, από αυτά που... σε αφήνουν στο κρεβάτι έξι μήνες (κάταγμα κνήμης, απ΄το γόνατο μέχρι τον αστράγαλο). Ευτυχώς, όλα καλά, ούτε σίδερα έχω ούτε και καμία διάθεση να εγκαταλείψω τις δυο ρόδες, όσο αντέχω. Αυτοκίνητο δικό μου δεν είχα ποτέ. Όλο οδηγούσα της φίλης μου, των γονιών μου, της θείας μου κ.λπ. αλλά δεν το έχω αποφασίσει να αγοράσω ακόμη. Ίσως μετά τα 60... 

 

Επεξεργασμένο 30 Απριλίου 2019 από Tamtam

[Satanas]

Οταν ο μετρονομος της δικής μου απολαυσης χτυπαει allegro molto...

[vagelism]

34 λεπτά πριν, Tamtam είπε

Ασπρόμαυρη φωτό: Με τη Ζundapp 125 cc του παππού μου, ο οποίος ήτο μηχανόβιος της εποχής (την πετρελαίωνε, φρόντιζε, επισκεύαζε μόνος του κλπ).

Πρώτο μηχανάκι: ένα μπλε Yamaha T50 με στρόφαλο. Σκυλί, αλλά έτρωγε έναν ίππο στην εκκίνηση. Το πούλησα για... 50 ευρώ.

Δευτερο μηχανάκι:
Ένα παπί Kymco 110 cc, ημιαυτόματο. Το λέγαμε "Che" (είχε κολλημένο επάνω ένα sticker του Red FM με τον Τσε Γκεβάρα). Πλέον έχει γίνει χρέπι ύστερα από άπειρα καλοκαίρια και σκουριές λόγω αρμύρας που εχει φάει στα νησιά, μόλις σήμερα του κατέθεσα τις πινακίδες! Δεν μπορώ πλέον να ούτε να το πουλήσω ούτε να το περάσω ΚΤΕΟ, γιατί, ως νέος και άμυαλος, του έχω αλλάξει μοτέρ και άλλον αριθμό λέει το πλαίσιο και άλλον ο κινητήρας.
Ο Τσε πέρασε μια εποχή συνύπαρξης με το αγαπημένο μου ...

Τρίτο δίκυκλο: Βeverley 400, το οποίο είναι σούπερ για ταξίδι (ξεκούραστα μαρσπιέ, 150-160 χλμ αν θες, τα έχει για πλάκα, σηκώνει σαμαράκια βαλιτσάκια κ.λπ.), το οποίο αν και έχει κλείσει δεκαετία, θα το κυκλοφορώ όπως υπολογίζω και τα επόμενα χρόνια.

Ατυχημα ώς σήμερα: 2-3 ελαφριά με το παπί (από αυτά που σηκώνεσαι και γελάς) και ένα σοβαρό με το Beverley, από αυτά που... σε αφήνουν στο κρεβάτι έξι μήνες (κάταγμα κνήμης, απ΄το γόνατο μέχρι τον αστράγαλο). Ευτυχώς, όλα καλά, ούτε σίδερα έχω ούτε και καμία διάθεση να εγκαταλείψω τις δυο ρόδες, όσο αντέχω. Αυτοκίνητο δικό μου δεν είχα ποτέ. Όλο οδηγούσα της φίλης μου, των γονιών μου, της θείας μου κ.λπ. αλλά δεν το έχω αποφασίσει να αγοράσω ακόμη. Ίσως μετά τα 60... 
 

 

φιλος τι μου θυμησες... 2 απο τις πιο ροκ στιγμες μου σε μηχανη..

Καλοκαιρι του 09...με ενα Beverly 500..εκανα 6000 χλμ..απο Ιταλια.- Νοτια Γαλλια - και τον γυρο της Ισπανιας...Ειδα καταπληκτικες συναυλιες κ το Beverlaki  ουτε  καν ιδρωσε { με 2 ατομα παρακαλω πανω}

Το επομενο καλοκαιρι  αγορασα αυτο το χρεπι {125 Honda Bonus}  απο τον τυπο που πουλησε τις μηχανες στους Top Gear..και εκανα το Ho chi minh - Hanoi εν μεσω μουσωνα..

 

Επεξεργασμένο 30 Απριλίου 2019 από vagelism

[cos_dr]

Αυτή. 20 χρόνια. Και για πάντα.

[TamTam]

Βαγγέλη,

 

μόνο καλά λόγια έχω να πω για τα Beverley. Στα 120 χλμ πάει αέρας -δεν το ακούς καν στο ταξιδι, σηκώνει δυο άτομα ξεκούραστα (ο συνοδηγός πατάει όλο του το πόδι και έχει οπτική επαφή με την πορεία), εχει φαρδιές σέλες να μην πιάνεσαι, δύναμη στο γκάζι. Θα ήθελα να είχε και ταχύτητες, αλλά τότε θα μιλάγαμε για άλλη μηχανή...
Όταν επαιζα dj στη Ραφήνα, έκανα το Ραφήνα-Εξάρχεια 20-25 λεπτά, υπό βροχή. Τι να λέμε... Κάτι Πήλια και Καλαμάτες, τα έχει για πλάκα το μηχάνημα.

Κι εμείς πηγαίναμε δυο άτομα με μπαγκάζια και σακ βουαγιάζ όρθια μπροστά και τον σκύλο μαζί να κάθεται ανάμεσά μας ολόκληρος. Είναι πολυ΄παρεξηγημένα ως "σκούτερ" αλλά δεν είναι "πολυθρόνες με ρόδες" όπως με πειράζουν οι φίλοι μου, αλλα πολύ περισσότερο.
Προσωπικά, δεν είχα αγοράσει το 500, πήρα το 400άρι, αφενός μεν γιατί δεν μου άρεσε το φανάρι πάνω -είναι πολύ old fashioned για τα γούστα μου- και αφετέρου, επειδή το 400 φοροάει ακριβώς τα ίδια (λάστιχα, εξατμίσεις, εγκέφαλο κλπ) με το 500άρι, αλλά είναι πιο οικονομικό. Αξιόπιστα ώς εκεί που δεν παίρνει. Αν σου άρεσε το παλιό μοντέλο, το καινουριο της Piaggio (με την τάπα βενζίνης αεροπορικού τύπου) θα το λατρέψεις. Πολύ θα το ήθελα να αναβαθμίσω στο νέο μοντέλο, αλλα δε νομίζω να το σκοτώσω για 1500 ευρώ αυτό -διότι τόσο πιάνουν πλέον μεταχειρισμένα...
 

Επεξεργασμένο 30 Απριλίου 2019 από Tamtam

[cos_dr]

Και εδώ 19 χρονών με ένα άλλο χρέπι  εμφανισιακά που όμως πηγαινε καλά, μηχανολογικά ήταν προσεγμένο και το έχω ακόμα στο υπόγειο.

 Που έχει πάει αυτό....................... Ήμουν πολύ ανώμαλος από τότε χαχαχαχααχαχαχχαχα

 Πέντε χρόνια το κράτησα στην κυκλοφορία και μετά πήρα το ΚLE και με αυτό έμεινα.

 

[vagelism]

1 λεπτό πριν, Tamtam είπε

Βαγγέλη,

 

μόνο καλά λόγια έχω να πω για τα Beverley. Στα 120 χλμ πάει αέρας -δεν το ακούς καν στο ταξιδι, σηκώνει δυο άτομα ξεκούραστα (ο συνοδηγός πατάει όλο του το πόδι και έχει οπτική επαφή με την πορεία), εχει φαρδιές σέλες να μην πιάνεσαι, δύναμη στο γκάζι. ΘΑ ήθελα να είχε και ταχύτητες, αλλά τότε θα μιλάγαμε για άλλη μηχανή...
Κι εμείς πηγαίναμε δυο άτομα με μπαγκάζια και σακ βουαγιάζ όρθια μπροστά και τον σκύλο μαζί να κάθεται ανάμεσά μας ολόκληρος. Είναι πολυ΄παρεξηγημένα ως "σκούτερ" αλλά δεν είναι "πολυθρόνες με ρόδες" όπως με πειράζουν οι φίλοι μου, αλλα πολύ περισσότερο.
Προσωπικά, δεν είχα αγοράει το 500 αφενός μεν γιατί δεν μου άρεσε το φανάρι πάνω -είναι πολύ old fashioned για τα γούστα μου- και αφετέρου, επειδή το 400 φοροάει ακριβώς τα ίδια (λάστιχα, εξατμίσεις, εγκέφαλο κλπ) με το 500άρι, αλλά είναι πιο οικονομικό. Αξιόπιστα ώς εκεί που δεν παίρνει. Αν σου άρεσε το παλιό μοντέλο, το καινουριο της Piaggio (με την τάπα βενζίνης αεροπορικού τύπου) θα το λατρέψεις. Πολύ θα το ήθελα να αναβαθμίσω στο νέο μοντέλο, αλλα δε νομίζω να το σκοτώσω για 1500 ευρώ αυτό -διότι τόσο πιάνουν πλέον μεταχειρισμένα...
 

το ειχα 6 χρονια..ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ!!!

Συμφωνω σε ολα οσα λες..