Πίνακας συμμετοχής

Δηλαδή εάν σε μια κιθάρα (πχ ltd ec1000) μου αρέσουν τα πάντα εκτός τον ήχο των jb/jazz, πρέπει ντε και καλα να επιλέξω άλλη κιθάρα? Εάν η strat deluxe μου φορεί τους σκοτεινούς και hot SCN, ενώ εγώ θέλω traditional ήχο, πρέπει να επιλέξω άλλη στρατ ή απλά να αλλάξω μαγνήτες?

Δηλαδή αποκλείεται η κιθάρα να ειναι ακριβή και να μη μου αρέσει ο ήχος των μαγνητών? Αποκλείεται απλά με αλλαγή μαγνητων να βρω τη υγεία μου?

Στη θέση σου δεν θα έβαζα active emg καθώς είναι πολύ heavy ο ήχος, και θα ζοριστείς λιγο με τα blues. Υπάρχει και η μεση λύση, να βάλεις ένα σετ JB/Jazz ή custom 5/ jazz της seymour (μια χαρά για μεταλ), ή ένα πιο ροκάδικο σετ από GAS (gastation/Pafoid N plus) όπου παίζει τα παντα, με έμφαση στο hard rock. Από την άλλη, εάν σου άρεσαν, τότε προχώρα... Σε τι rig κουμπώνεις την lp?

Αυτό + το footswitch που εχει η εταιρεία.

Ουτε εγω δεχομαι το 5%, αλλα ειναι αυτο που λες και που ειπα και εγω: Μαγνητες με εντελως διαφορετικα χαρακτηριστικα. Δηλαδη στο παραδειγμα με τη strat deluxe, αν δε γουσταρεις noiseless και θελεις κλασσικους vintage, in my book ειναι απο της περιπτωσεις που εξ αρχης αναφερα ως μια "εξαιρεση με συγκεκριμενες αναγκες". Η μπορει να ΘΕΛΕΙΣ noiseless, η active, η κατι συγκεκριμενο που βρισκεται κυριολεκτικα σε αλλο γηπεδο απο αυτο που παιζει μπαλα η κιθαρα. Αλλα το να ψαχνεις αναμεσα σε μαγνητες ΙΔΙΑΣ λογικης, για αυτο το 0.00001% που θα κανει διαφορα, ε ειναι ματαιοπονια. Οπως η καθε κιθαρα εχει το χαρακτηρα της στο πιασιμο, και στο φινιρισμα, και στο οπτικο, ετσι εχει και τον χαρακτηρα της στον ηχο. Δηλαδη τοσο πια στανταρισμενο και στο χιλιοστο ηχο βγαζει καποιος, που δεν του αρκει ενας πολυ καλος μαγνητης της Fender αλλα θελει τον ταδε custom υπερσπανιο και ξερω γω; Με ολες αυτες τις ΔΙΣΚΑΡΕΣ που εχουν βγει την εποχη που δεν υπηρχαν τετοιοι προβληματισμοι, νομιζω ειναι ξεκαθαρο οτι η υποθεση βρωμαει σαν προχθεσινες πανες.

Αν και φανατικός των αγγελιών νομίζω το bump πρέπει να αφαιρεθεί... Παρότι σωστά έβαλες ταξινόμηση ανά ημερομηνία κάθε μέρα φαίνονται οι ίδιες αγγελίες πρώτες... Ή έστω να γίνει εβδομαδιαίο ή διεβδομαδιαιο

Δεν ειναι πιο λογικο, αντι να δινεις λεφτα για να βαλεις μαγνητες σε μετριο οργανο, να βαλεις αυτα τα λεφτα στην ακρη, να πουλησεις και την κιθαρα και να παρεις κατι καλυτερο; Μου θυμιζει τους καγκουρες που πανε και δινουν ενα σκασμο λεφτα για να βαλουν εξατμισεις και μαλακιες στον κουβα, αν τα μαζευαν ολα αυτα μαζι επαιρναν αμαξι της προκοπης.

Το μόνο μπορώ να σκεφτω ειναι ένα καλό αναλογικό univibe.

Ποια κιθάρα λείπει από τη συλλογή μας; Αλήθεια τώρα, είμαστε κιθαρίστες και ....... μας λείπει ΜΟΝΟ ΜΙΑ; Η απάντηση ν+1.

@Hlias RegklisΔιαβάζοντας τον τίτλο θα ήθελα να σου κάνω μία επισήμανση. Η υπόλοιπη εγκατάσταση του ναού (ηχεία - ενισχυτής - μίκτης - καλώδια) ακόμα και ο ίδιος ο ναός ως μέγεθος είναι πάνω από το 50% του ηχητικού αποτελέσματος. Γι'αυτό τον λόγο, αρκετοί χρησιμοποιούν διαφορετικά μικρόφωνα, άλλοτε δυναμικά και άλλοτε πυκνωτικά, κάποιες φορές ακόμα και μικρόφωνα πέτου. Όπως θα έχεις δει, κάποια είναι χεριού όπως για παράδειγμα το SHURE SM-58s ή SHURE SM-57 ή AKG-C3000 (σε περίπτωση που δεν είσαι μόνος) ή ακόμα και κάποια μικρόφωνα είναι πέτου όπως είπα προηγουμένως για παράδειγμα κάτι σαν αυτό. Ανάλογα την ακουστική του ναού αλλά κυρίως την εγκατάσταση. Γι'αυτό, καλό θα ήταν να τα δοκιμάσεις πριν την αγορά -στην πράξη- ίσως σε κάποιον συνάδελφο στον χώρο του, εάν βέβαια υπάρχει αυτή τη δυνατότητα. Υ.Γ. Τα μικρόφωνα που αναφέρω πιό πάνω είναι απλώς παραδείγματα.

To Shure είναι 30 ευρώ πιο ακριβό, δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται μεγάλη διαφορά τιμής. Ο λόγος που πρότεινα το SM58 είναι γιατί είναι πιο γενικά αποδεκτό ως ένα εύκολο μικρόφωνο, αλλά ναι, είναι πιο σκοτεινό. Απλά θεωρώ ότι είναι η ασφαλής επιλογή για πρώτο μικρόφωνο. Το AKG όπως και το Beta έχουν περισσότερα πρίμα και είναι υπερκαρδιοειδή. Αυτά μπορεί να είναι καλά ή κακά ανάλογα με το ηχοσύστημα και τα μεγάφωνα της εκκλησίας που θα παίξουν τελικά και τον μεγαλύτερο ρόλο. Σίγουρα όμως το D5 είναι πιο ιδιαίτερο. Πχ σε εμάς το χρησιμοποιεί ο τραγουδιστής που έχει πολύ σκοτεινή φωνή και είναι πολύ καλό, αλλά στην τραγουδίστρια δεν ταιριάζει καθόλου - το 58 είναι πολύ καλύτερο. Από την άλλη όμως το 58 είναι αρκετά καλό και στον τραγουδιστή... Άλλο ένα ζήτημα είναι η απόρριψη που χρειάζεται να έχει το μικρόφωνο. Αν προτιμούμε να απορρίπτει καλύτερα τον ήχο από την πίσω πλευρά, τότε είναι καλύτερο το SM58 που είναι καρδιοειδες. To D5 απορρίπτει καλύτερα τον ήχο από τα πλάγια αλλά όχι το ίδιο καλά τον ήχο πίσω από το ίδιο το μικρόφωνο.

Yamaha CS80 Θα μου πείτε, τι δουλειά έχει ένα τόσο διάσημο synth σε ένα θρεντ με τίτλο "Σπάνια, vintage, περίεργα/custom πληκτροφόρα όργανα"? Έχει και παραέχει, μια και κατασκευάστηκαν λιγότερα από 800 CS80s για όλο τον κόσμο, οπότε μιλάμε για ένα πάρα πολύ σπάνιο synth. Η Yamaha δεν μπόρεσε να κατασκευάσει περισσότερα μια και το κόστος παραγωγής του και η τελική τιμή του ήταν απαγορευτικά. Σαν synth τώρα, το CS80 ήταν ένα πολύ, μα πολύ όμως, basic synth, και κακά τα ψέματα, δεν θα μιλάγαμε ως και σήμερα για αυτό αν ο μέγας Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν το έκανε παγκοσμίως διάσημο μέσω του soundtrack της ταινίας Blade Runner, το οποίο όταν ηχογραφήθηκε το CS80 δεν υπήρχε καν στην αγορά, αφού η παραγωγή του είχε σταματήσει τουλάχιστον δύο χρόνια πριν. Η επίδραση όμως της μουσικής του Blade Runner στην synth κοινότητα ήταν τεράστια, όπως εξάλλου και στην κινηματογραφική μουσική παγκοσμίως, με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε. Σπάνια θα βρείτε synth που να μην έχει κάποια CS80 presets, με ονόματα μάλιστα που σχεδόν πάντα παραπέμπουν στο όνομα του Vangelis ή στο Blade Runner. Για να καταλάβουμε για τι μεγέθους επίδραση μιλάμε, η ίδια η Yamaha πριν περίπου δύο μήνες κυκλοφόρησε μία sound library για το νέο Montage Μ, και τη διαφήμιζε έτσι: Το CS80, για να πάμε και λίγο στα τεχνικά, ήταν βασικά ένα 2-oscillator bitimbral synth, με LPF & HPF φίλτρο, ένα LFO (sub oscillator το ονόμαζε η Yamaha), 5-stage EG για το φίλτρο και 4-stage EG για το amp, tremolo/chorus και portamento/glissando effects. That's all. Στον ιδιαίτερο ηχητικό χαρακτήρα του οργάνου μεγάλο ρόλο έπαιζε το ενσωματωμένο κ' προγραμματιζόμενο ring modulator, το μεγάλο ribbon controller -το οποίο επιδρούσε μόνο στο pitch του ήχου- και φυσικά το διάσημο κ' βαρυκεντρισμένο keybed 61 πλήκτρων με velocity και poly-aftertouch. Βασικά την εποχή που κυκλοφόρησε το CS80 τα synths όχι poly-aftertouch δεν διέθεταν, αλλά ούτε καν velocity sensitivity, κι αυτό συνεχίστηκε μέχρι περίπου τα μέσα των '80s. Το velocity/aftertouch πληκτρολόγιο του DX7 πίσω στο 1983 φάνταζε σαν κάτι το εξωγήινο, όσο κι αν αυτό μάς φαίνεται απίθανο στην εποχή μας. Εντάξει, και στην εποχή μας υπάρχουν synths χωρίς aftertouch, αλλά είναι αδιανόητο να κυκλοφορήσει synth χωρίς velocity. Η synth κοινότητα άργησε πολύ να ξαναδεί poly-aftertouch μετά το CS80, η Yamaha κυκλοφόρησε το DX1 το 1983 (73 βαρυκεντρισμένα πλήκτρα με velocity/poly-aftertouch) και η Ensoniq 2-3 synths μεταξύ mid '80s - early '90s και τέλος. Μόνο πολύ πρόσφατα κάποιες εταιρείες άρχισαν να κυκλοφορούν ξανά synths με poly-aftertouch, κι αυτά είναι ακόμα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού (ASM Hydrasynth, Waldorf Iridium, Yamaha Montage M8x, Behringer UB-Xa, Arturia MicroFreak), ενώ κάποια άλλα ανταποκρίνονται σε poly-aftertouch μέσω MIDI. Το CS80 ήταν "χτισμένο" μέσα σε hard case, και στον standard εξοπλισμό συμπεριλαμβάνονταν καπάκι που κάλυπτε ολόκληρο το πάνω μέρος του οργάνου, σπαστή/βιδωτή βάση και expession & sustain pedals. To όλο σύνολο ζύγιζε 100 κιλά και οι μετακινήσεις έπρεπε όσο μπορούσαν να αποφεύγονται, μια και η μετακίνηση του σε "μη-επιτρεπτές" κλίσεις και η αλλαγή θερμοκρασίας έβγαζε το όργανο out of tune. Ένα "pain-in-the-ass" και μη-αξιόπιστο synth σε γενικές γραμμές, που γίνεται ανεκτό αν έχεις τα χρήματα του Jarre ή του Παπ. και τους δικούς σου αποκλειστικούς μηχανικούς να στο κουράρουν όλη την ώρα. Η τιμή των μεταχειρισμένων CS80s τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε τα όρια του ανέκδοτου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα ένα στη Γαλλία που έπαιζε στα...€110,000. Λίγο αργότερα η τιμή έπεσε στα €65,000, αλλά άγνωστο αν κάποιος μουρλός τελικά τα έδωσε. Οι τιμές που παίζουν την τελευταία δεκαετία πάντως είναι αρκετά πιο κάτω και γύρω στα €20-25Κ. Υπέρογκα ποσά και αυτά αν σκεφτούμε ότι το 1995 με +/- $1,000 αγοράζαμε ένα. Μερικές κοντινές φωτός παρακάτω από το πάνελ του οργάνου καθώς και από το εσωτερικό του, το οποίο είναι κόλαση. Δύο από τα οκτώ! CS80s που είχε αγοράσει ο Παπαθανασίου σε πρόσφατες φωτογραφίες από το σπίτι/στούντιο του στο Παρίσι. Δυο-δυο τα CS80s στα lives του... Λονδίνο, 1979 Nemo Studio του Παπαθανασίου στο Λονδίνο, mid '80s Το απόλυτο δίδυμο... Στο youtube υπάρχουν αρκετά σύγχρονα βίντεο με το CS80, αλλά το παρακάτω είναι masterclass και δείχνει τι μπορούσε να κάνει live ο Παπαθανασίου με αυτό το τέρας.

Βγάλε αυτή τη χαζορυθμική κιθάρα συνοδείας και θα βάλω 10'.

Πιστεύω να φτάσαμε στο όριο με τις κιθάρες. Εγώ σαν πεταλάκιας πάντα ψάχνω και μ' αρέσουν τα παλιά. Έχω σχεδόν απ' όλα, αν κάτι μου λείπει είναι ένα Timmy κι ένα Hot Cake.

Κάπως κάποτε θα το αποκτήσω...

Μεγάλος έρωτας... Αλλά και το freeze της ehx κάνει την δουλειά του!!

Υπάρχει μια φάση, μία στο τόσο αν ψάχνεις συνέχεια ή αν είσαι εξαιρετικά τυχερός να πιάσεις στα χέρια σου το υπερκίθαρο καινούργιο και να πεις "Θεε μου, τι ειν' αυτό;;;;;" Και να μη θες να πειράξεις τίποτα σε αυτό το τέλειο κατασκεύασμα, από τον φόβο μην χάσεις κάτι από τη μαγεία του. Όλα αυτά βέβαια αν βρίσκεσαι σε ηλικία μουσικής ωριμότητας και έχεις και το παικτικό mileage να εκτιμήσεις ότι μόλις έπιασες στα χέρια σου κάτι ιδιαίτερο. Αλλά επειδή δεν είναι τόσο συχνό και σε πολλούς ίσως να μην συμβεί ποτέ κιόλας, βρίσκουμε αυτό που βρίσκουμε ανάλογα με τις δυνατότητές μας και το φέρνουμε στα μέτρα μας όσο μπορούμε, για να το ευχαριστηθούμε όσο καλύτερα γίνεται. Και οι μαγνήτες είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός τρόπος να επηρεάσει κάποιος τον χαρακτήρα του οργάνου. Απλά πρέπει να έχει την εμπειρία να καταλάβει τον χαρακτήρα του οργάνου που έχει στα χέρια του, τί θέλει να αλλάξει σε αυτό και πώς θα το πετύχει. Για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο κάποιος όμως, χρειάζεται να έχει περάσει από μια σειρά ατελών οργάνων, να έχει γίνει serial modder, να δοκιμάσει να αποτύχει, να ξαναδοκιμάσει κλπ... Ας κάνω λοιπόν, έτσι για τη φάση, έναν παραλληλισμό με τις ανθρώπινες σχέσεις: Κάποιοι θα γνωρίσουν κάποια στιγμή το άλλο τους μισό πορτοκάλι, τον/την σύντροφο έρωτα της ζωής τους, θα το νιώσουν, θα μπορέσουν να αντιληφθούν την αξία και θα ζήσουν happily ever after... Ίσως να μην συμβεί με τους περισσότερους όμως αυτό. Πολλοί θα περάσουν μέσα από κάποιες σχέσεις, καλές, κακές και στο τέλος κάπου θα καταλήξουν. Αν έχουν μάθει να προσπαθούν μέσα από αυτές τις ατελείς σχέσεις να πάρουν αυτά που τους κάνουν χαρούμενους, στο τέλος το σίγουρο είναι πως και χωρίς να πέσει στο διάβα τους ο μεγάλος έρωτας, θα έχουν ένα καλό επίπεδο ευτυχίας. Αν κάποιοι από την άλλη θέλουν να συνεχίσουν να ψάχνουν μέχρι να βρουν το δικό τους άλλο μισό πορτοκάλι, επίσης έχειν καλώς, αρκεί να το κάνουν ξέροντας τις πιθανότητες τους. Αντικειμενικά, αλλιώς αλλάζεις σχέσεις όταν είσαι νέος, όμορφος, πλούσιος και με περίσσιο ελεύθερο χρόνο και αλλιώς όταν είσαι γέρος, άσχημος, φτωχός και ξεπατώνεσαι στη δουλειά 16 ώρες την ημέρα. Έτσι λοιπόν για να γυρίσουμε στις κιθάρες, αλλιώς θα αγοράσεις κιθάρα αν πας ένα ταξιδάκι Γερμανία στον Thomann με ένα 5χίλιαρο κι αλλιώς όταν περιμένεις κάποια στιγμή που θα 'χεις λίγα χρήματα και χρόνο να βρεις στα μεταχειρισμένα να σκοτώνεται η κιθάρα που (γιατί άραγε...) δεν έκατσε στον άλλον. Έχει λοιπόν νόημα τελικά στον άλλον που ανοίγει thread και σου γράφει ότι "όλα ΟΚ, απλά να μωρέ μόνο ο neck μαγνήτης με χαλάει λίγο" και σου ζητάει μια πρόταση, να απαντήσεις "Πούλα, ψάξε βρες κιθάρα, ενισχυτή γιατί ο μαγνήτης σου δε φταίει"; Αν ξαναγυρίζαμε στις σχέσεις, είναι σαν να λες "ΤΙ; ο σύντροφός σου μια χαρά, αλλά ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ;;;; σιγά το δύσκολο φαγητό. Αποκλείεται να είναι αυτό το πρόβλημά σου. Προτείνω διαζύγιο και μετακόμιση σε οπισθοδρομικό χωριό της επαρχίας για να είσαι σίγουρος..."

Δηλαδή εάν μια στρατ που έχω δεν αντέχω καθόλου τον ήχο της, να μην μπω καν στη διαδικασία για αλλαγή μαγνητων, διότι δεν είναι καλό το οργανο?

Από modulation, delays, και μηχανήματα που κάνουν PING! είμαι καλά. Βρωμοπέταλα όμως ποτέ δεν μπορεί να έχει κάποιος αρκετά Κυρίως κοιτάζω μπας και βρω κάποιο RAT σαν το παλιό το 90s re-issue που κάποτε είχα, το BSM Fireball και το Chicago Iron Octavian σε τιμές που να μη μπορώ να αντισταθώ. Κατά βάση δηλαδή τα πετάλια που μου είχαν κλέψει πριν 15 χρόνια A, επίσης κι ένα KR Gypsy Fuzz που το πούλαγε κάποτε ο @Freedom και το σνόμπαρα τότε αλλά μετά το σκυλομετάνοιωσα αλλά ακόμη πιο μετά το ξανασκέφτηκα και χάρηκα που δεν το είχα πάρει γιατί θα μου το είχαν κλέψει κι αυτό

Καλησπέρα, Υλοποιήθηκαν οι παρακάτω αλλαγές: 1. Υπάρχει νέα επιλογή "Νέες αγγελίες" που ταξινομεί τις αγγελίες βάσει αρχικής ημερομηνίας καταχώρισης της αγγελίας, και όχι την ημερομηνία ανανέωσης/bump. 2. Για να είναι πιο ξεκάθαρο, αναφέρεται η αρχική ημερομηνία καταχώρισης της αγγελίας αλλά και η ημερομηνία ανανέωσης. Με αυτό τον τρόπο μπορεί κάποιος να βλέπει τις νέες αγγελίες. Εκτός αυτού υπάρχει και η επιλογή "Παλαιότερες αγγελίες" για να βλέπει κάποιος τις παλιές. Alex

ΑΝ (με κεφαλαία γιατί δεν το βλέπω σύντομα) ήμουν στη γύρα για να φτιάξω pedalboard, από 2 πετάλια θα ξεκινούσα. J Rockett Archer: Modern take στο κλασικό holy grail Klon. Strymon El Capistan: Το αγαπημένο μου time based πετάλι. Φοβερός ήχος και έξυπνα features.

Προσωπικά δεν θα έβαζα EMG σε Les Paul, θα προτιμούσα να κάνω υπομονή να πάρω ένα πιο φθηνό όργανο (και πιο εργονομικό για μέταλ), ακόμα και σε σχήμα LP υπάρχουν καλύτερες επιλογές για αυτόν τον συνδυασμό. Φυσικά αν είναι απαραίτητο για το στυλ σου εννοείται πως ό,τι γουστάρεις κάνεις, το μόνο που με προβληματίζει είναι αυτό: ακόμα και κλασσικό heavy τύπου Saxon-Priest-Ozzy μια χαρά μπορείς και με απλούς humbuckers... ναι πλέον οι μπάντες αυτές με active παίζουν αλλά η κλασσική τους περίοδος ήταν με 100ρηδες Marshall και humbuckers... 'ακου τα σετ που σου πράθηκαν ήδη όπως τα JB/59 κτλ και θα σου πρότεινα γιατί όχι και τους 490r/498t

Ευχαριστω για την εξηγηση! Θα κατεβασω βιδες αρχικα και θα το φερω εκει που μου ειπες! Θα στειλω αργοτερα φωτο να δεις πως τους εχω!

Πολύ συμπαθητικό πετάλι το βρίσκω. Για κάποιον που δεν έχει ένα digital delay επιπέδου Eventide, αυτό ίσως να είναι το next best thing,

Ωραιοτατο..... ευτυχως που ειμαι μαστορας στο ...Bo Diddley tapping και πετυχαινω ετσι μια χαρα dotted 8ths την...μια φορα το χρονο που τα χρησιμοποιω

Για να σου δώσω ένα μικρό reference για τον ήχο: Jcm800 με ΒΒ pro bblp.mp3 Jcm800 με gastation gaslp.mp3 Δεν έχω σε κιθάρα τους seymour (τους ξήλωσα για να βαλω τους GAS) Αλλά, ενδεικτικά παρε ενα κλιπ με tonerider generator genermust.mp3 και ένα με hotrails σε σουπερστρατ (οι seymour θυμίζουν λίγο αυτόν τον ήχο, σε πιο dark εκδοχή) chrvhotrail.mp3

Όσον αφορά την jpm100 petrucci, φυσικά και δεν είναι μια απλή rg που της πατησαν επάνω μια ζωγραφιά. Διαφορετική θέση του Volume και tone, σύμφωνα με τις απαιτήσεις τότε του petrucci, διαφορετικό μανίκι, δεν είναι το κλασσικό wizard αλλά πιο ψωμομενο, διαφορετικη συνδεσμολογια στη μεσαια θεση του 3 θεσιου διακοπτη. Αυτά φυσικά και δεν τα βρίσκεις σε ibanez Ινδονησίας με 600 700 ευρώ. Το ότι η τιμή πλέον έχει ακουμπήσει το ταληρο είναι καθαρά για λόγους συλλεκτικοτητας. Κυκλοφόρησε μο ο για 5 χρόνια και έκτοτε το όνομα petrucci εκτοξεύθηκε. Λογικό λοιπόν πλέον να παίζει σε αυτά τα ποσά. Εδώ αγοράζεις ένα iconic μοντέλο που δεν θα ξανά κυκλοφορήσει ποτέ. Με τα ίδια λεφτά μπορείς να πάρεις και την ernie ball majesty petrucci signature που λένε ότι είναι πολύ πιο εργονομική κιθάρα και με έξτρα features. Αλλά δεν θα είναι το iconic μοντέλο που ηχογράφησε images n words, awake, scenes from a memory....

Rig εννοω την αλυσίδα, αναλογική η ψηφιακή. Νομίζω θα σε καλύψει ένα σετ seymour, που προανέφερα. Έχει πολύ βαρύτερο ήχο (πολλά χαμηλόμεσαια) από τους bb pro, και πολύ περισσότερο gain. Θα μπορείς να παίξεις blues και όσο βαρύ μέταλ θες.

Α)Οπτικά δε θα μου το επέτρεπε η συνείδησή μου Β)τεχνικά θα πρέπει να μπει λίγο ή πολύ χέρι για να κάνεις χώρο για τη μπαταρία Γ)Χίλιες λύσεις δεν υπάρχουν πια και σε passive επιλογές; Αφού δεν ανήκεις στους βορβορώδεις απ' ότι γράφεις... Οπότε, γιατί όχι; Κάντο! ΥΓ: έχει πάρει το μάτι μου κάτι EMG με το look του κλασικού "καπακωμένου" humbucker τα τελευταία χρόνια. Δεν τους έχω δει από κοντά όμως. Είναι κοντά στο real deal άραγε; Αυτό ίσως να αχρήστευε το "πρόβλημα" στο μάτι, για όποιον είναι πρόβλημα. Και να φέρνει το τελικό αποτέλεσμα πιο κοντά στη μαμίσια κατάσταση αλλά και με τον active ήχο, αν δε γίνεται αλλιώς

Περί ορέξεως ........... ΝΑΙ Αν αυτό μου έκανε κλικ στην ψυχούλα μου και στα αυτάκια μου. Μαγνήτες είναι, αν δεν....... , κολλητήρι και ξαναμανά στα προ EMG.

*και δεν ξαναγκρίνιαξε ποτέ για τιμή κιθάρας*

когда русские делали синтезаторы....

Έχει και κίτρινες

Βλέπεις κάτι ελλο εκτός από ροζ fender stratocaster?Mια είναι.

Να βαλω ενα απο καθε κατηγορια: Σπανια: Hartmann Neuron Vintage: Technos Acxel Custom: Alesis Andromeda Customized

A-70/90 είχα πολύ μετά. Από την εποχή του D-50 σίγουρα, ίσως και πριν. Άλλη ιστορία και αυτά.

Ναι.

@kpeyos Δεν έχεις άδικο, ειδικά για τους μικροφωνισμούς, αλλά αυτό μπορεί να ρυθμιστεί. Απλά το πυκνωτικό θα ακούσει καλύτερα σε αυτή την περίπτωση. Δεν πρόκειται για live σε stage. Είναι α) φθηνό και β) θα μεταφέρει σίγουρα όλες τις επιθυμητές συχνότητες. Phantom power θέλει σίγουρα το C2, επίσης είναι καρδιοειδές, το αναφέρει.

@Μανώλης Χναράκης Απλά θεωρώ ρίσκο τα πυκνωτικά χωρίς δοκιμή. Μπορεί να πιάνει ανεπιθύμητες πηγές, να μικροφωνίζει, οτιδήποτε... Ακόμη και υπερκαρδιοειδή πυκνωτικά που τα θεωρώ φοβερά καλύτερης ποιότητας σε φωνή, όπως το Sennheiser MD431 ή το Rode S1 δεν τα σύστησα για αυτό τον λόγο. Και σίγουρα δεν ξέρουμε για phantom power κλπ...

off the record @kpeyos Γι'αυτή την περίπτωση δεν θα ήταν καλή η επιλογή ενός γενικού overhead πυκνωτικού όπως για παράδειγμα το Behringer C-2 που είναι και στα €58 το ζευγάρι; Γιατί το λέω αυτό. Στην περίπτωση που ζητάει άνεση όταν ψέλνει, δηλαδή θέλει ένταση, θέλει διαύγεια, θέλει πρίμα, τότε είναι καλύτερο να τα αφαιρέσει από την κονσόλα (ένταση - πρίμα) σε περίπτωση που είναι πολλά, παρά να τα προσθέσει από την κονσόλα όταν είναι λίγα. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στην περίπτωση της πρόσθεσης (ένταση gain & high) από την κονσόλα θα προσθέσει θόρυβο. Ειδικά όταν στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις τα ηχεία είναι "τόσο - όσο", επίσης οι ενισχυτές συνήθως είναι 100βολταικοί και η κονσόλα δεν είναι τύπου midas κλπ. Από αυτή την άποψη το λέω. Από τεχνικής άποψης, τα ζητούμενα (ένταση - διαύγεια - πρίμα) θα έρθουν έτοιμα από την πηγή. Το "κακό" είναι πως θέλει 48V phantom power. Εσύ τι λές;

Αυτό είναι το Shure Beta. Πολύ μεγάλη διαφορά ήχου από το απλό SM58. Μοιάζει περισσότερο στο AKG απ' ότι το απλό SM58 αλλά θα έλεγα ότι είναι πολύ πιο λεπτομερές και πιο καλά φτιαγμένο σε όλους τους τομείς από το AKG. Γι αυτό και η διαφορά τιμής. Όπως είπα και πιο πριν και επανέλαβε και @Μανώλης Χναράκης το ηχοσύστημα του ναού θα παίξει μεγάλο ρόλο. Πιο ξεκούραστο απ' όλα θεωρώ ότι θα είναι το απλό SM58. Σαν πρακτική συμβουλή αν δεν μπορείς να τα δοκιμάσεις, αν θεωρείς ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το είχες στα πρίμα πάρε το απλό SM58. Αν θεωρείς ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι τα μπάσα και η λάσπη, πάρε το AKG ή το Beta.

Φίλε μου @ikon σε τρώει η τσέπη σου απλά. Προσωπικά θεωρώ πως οι μαγνήτες όπως και τα μικρόφωνα είναι θέμα γούστου. Και να το υποστηρίζει κιόλας. Δεν είναι καλύτεροι κατασκευαστικά (απο αυτό που έχει η κιθάρα σου) κάποιοι ακριβότεροι αλλά πιθανόν να σου αρέσει το ηχόχρωμα ενός άλλου σετ. Αλλά δεν το ξέρεις. Εκτός κι αν πάρεις 2-3 επώνυμα και υπερτιμημένα σετ (που φυσικά θα αναφέρονται σε κάποια σετ Fender) και τα δοκιμάσεις συγκριτικά ή παίξεις με άλλες στρατ που τους έχουν ήδη επάνω, στον ίδιο ενισχυτή. Μαγνήτες ψάχνουμε συνήθως όταν αγοράσουμε μια φτηνή αλλά καλή κιθάρα και θέλουμε να αναβαθμίσουμε και τα ηλεκτρικά της γιατί συνήθως εκεί χωλαίνουν κατασκευαστικά λόγω κοστολογίου. Η Std Strat δεν ανήκει σε αυτές. Πήγαινε και δοκίμασε κιθάρες με άλλους μαγνήτες και κρίνε τότε. Όχι με την ούγια.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=560385 Είμαι ο πειρασμός...

https://www.thomann.de/gr/paramount_tricone_1933_nickel.htm

Marshall SC20C JCM800 Έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες ο μικρός JCM800. Έκανα μια ανταλλαγή με έναν φίλο, όπου είχε στην κατοχή του τον εν λόγω ενισχυτή, καθώς και τον mini jubilee 2525c. Για πολλές ώρες έπαιζα και με τους δύο ώστε να μπορέσω να αποφασίσω, και εν τέλει επέλεξα τον JCM (θα αναφερθώ παρακάτω στη σύγκριση μεταξύ των δύο). Θα εστιάσω στον ήχο του, και θα προσπαθήσω να περιγράψω τον τρόπο λειτουργίας του. Πρώτες εντυπώσεις Ο sc20c έχει αρκετά μαζεμένο σουλούπι για την κατηγορία του. Έχει λίγο μικρότερο μέγεθος από τον Origin 20, και πολύ μικρότερο από τον mini jubilee. Ακόμα και το βάρος του που αγγίζει τα 15 κιλά, δεν είναι υπερβολικό. Αρκετά μανιτζέβελος ενισχυτής. Το 10ιντσο V-type της Celestion δείχνει υπερβολικό μέσα στην semi- closed καμπίνα του ενισχυτή, η οποία χωράει άνετα ένα 12ιντσο (όχι που δεν θα το δοκίμαζα…). Για 20 watt, ο ενισχυτής είναι πάρα πολύ δυνατός. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το ατελείωτο headroom. Ειδικά στο high input, και με gain στο 25%, η ένταση των καθαρών ξεπερνάει κατά πολύ άλλους 20άρηδες ενισχυτές. Δεν θα ανησυχούσα μη μου λήψει το headroom σε καμία περίπτωση, σε μικρά και μεσαία events. Με τον origin 20, τον rocker terror 15, θα ήμουν πολύ οριακά. Με τον JCM τους ξεπερνώ, για πλάκα, ακόμα και στα 5 watt, με τον ήχο να είναι ελαφρώς σπασμένος. Επίσης, μου έκανε εντύπωση πόσο καλή πλατφόρμα είναι για κάθε είδους πετάλι (σε αντίθεση με τον jubilee). Ειδικά στο low input, που έχει πιο ουδέτερο καθαρό ήχο, μπορούν ακουστεί τέλεια οποιοδήποτε pedalboard. Κάποιος θα μπορούσε να τον αγοράσει τον ενισχυτή αυτόν μόνο για το low input, άλλωστε. Το άλλο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το πόσο καλά μπορεί να παίξει σε πολύ χαμηλή ένταση, ακόμα και στο high input. Στο low μπορείς να παίξεις στα 20 watt με gain και master στη μέση, χωρίς να ενοχλήσεις το δίπλα διαμέρισμα. Στο high παίζεις με master στο 2, και ο ήχος είναι ο σχεδόν ίδιος με το master στο 8. Τα βρώμικα του ενισχυτή αρκούν μετά βίας για Old school heavy metal, με hot διπλούς. Με ένα od πετάλι να σπρώχνει, απλά σε πάει στον παράδεισο. Τα bell-like καθαρά είναι εξαιρετικά και λαμπερά. Με έπεισαν γρήγορα ότι πρόκειται για ενισχυτή που δεν “ντρέπεται" για τον καθαρό του ήχο. Ήχος Ενδιαφέρον έχει το πόσο καλά λειτουργεί το master volume. Ανοίγοντάς το, η ένταση ανεβαίνει γραμμικά μέχρι το τέλος. Ο ήχος δεν διαφοροποιείται, αλλά δίνει την αίσθηση ότι αποκτά λίγο παραπάνω μπάσο, μετά το 7 (ίσως είναι και η ιδέα μου). Το σημαντικό είναι ότι ο ήχος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το master σε όλες τις θέσεις, κάτι που κάνει τη διαφορά για κάποιον που θέλει να παίζει σε χαμηλή ένταση. Λόγω του master volume, μπορείς να δουλεύεις σε χαμηλές εντάσεις, χωρίς να θυσιάζεις ποιότητα ήχου. Τα τέσσερα χειριστήρια για το eq, επιδρούν στον ήχο, όπως θα περίμενε κάποιος. Αποτελεσματικά και με ακρίβεια. Το middle έχει πολύ μεγάλη επίδραση στο voicing. Ρίχνοντάς το, και έχει κάποιος πιο μοντέρνο scooped rock ήχο. Ανεβάζοντας το, γίνεται πιο vintage και bluesy o ήχος. Low input Το εύρος ήχων του sc20c, που μπορεί να υποστηρίξει σε υψηλή ένταση, κυμαίνεται μεταξύ sparkling καθαρού ήχου, και mid to high gain ήχου, ιδανικού για classic rock. Αναλυτικότερα, το low input, έχει κρυστάλλινα καθαρά, ενώ με τέρμα το gain ο ήχος γεμίζει “σώμα” και, ανάλογα με τους μαγνήτες, πλησιάζει στα όρια του breakup. Παραμένει καθαρός, βέβαια, και ιδανικός για να υποδεχθεί κάθε λογής πετάλι. Το master volume λειτουργεί γραμμικά και ανεβάζει την ένταση αρκετά δυνατά (σίγουρα αρκετά για να ακουστούν πάνω από έναν “χερά” drummer. Απ’ όσο έχω διαβάσει (δεν το έχω διασταυρώσει), κατά τη χρήση του low input δουλεύει μια προενισχύτρια λάμπα λιγότερη, και έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλότερη ένταση, και ο πιο καθαρός ήχος σε σχέση με το high input. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι με master στο 2, και gain στη μέση, η ένταση υπερκαλύπτεται από την ομιλία. Με master και gain στο 5, η ένταση είναι σχετικά δυνατή για υπνοδωμάτιο, και εάν ενεργοποιήσουμε κάποιο distortion πετάλι, είμαστε στα άνω όρια του bedroom level. Όλα τα παραπάνω αφορούν τη ρυθμιση στα 20 watt. Στα 5 watt είναι ελαφρώς πιο χαμηλή η ένταση. High input Στο high input, και με το gain στο 2, ο ήχος είναι καθαρός αλλά με λίγο διαφορετικό voicing σε σχέση με το low. Οι ψηλές συχνότητες είναι πιο έντονες, και ήχος λίγο πιο bright. Χρειάζεται να χαμηλώσει αρκετά το treble και το presence, αλλά και πάλι ο ήχος είναι διαφορετικός, με περισσότερο χαρακτήρα Marshall, κάτι που γίνεται αισθητό και όταν βάλουμε πετάλια μπροστά από τον ενισχυτή. Ο ήχος από πιο στρογγυλός (στο low input) γίνεται πιο αγριωπός και πριμάτος. Πολλοί χρήστες προτιμούν αυτόν τον καθαρό ήχο για να συνδέσουν τα εφέ τους. Ανάλογα με τους μαγνήτες, ο ήχος αρχίζει και σπάει μετά το gain στο 3. Με gain στο 5 υπάρχει ελαφρύς crunchy ήχος, ενώ με gain στο 10 υπάρχει έντονο overdrive, σε επίπεδα distortion. Ήχος εξαιρετικός για ρυθμικά, αλλά θέλει “σπρώξιμο” για έναν σωστό lead ήχο. Η ένταση στο high input είναι αρκετά ψηλότερη σε σχέση με το low input. Με gain στο 3 και master στο 3, η ένταση είναι ήδη πολύ πάνω από το bedroom level. Με το master στη μέση, υπάρχει headroom για ένα δυνατό live. Ανεβάζοντας κι άλλο το master, ανακαλύπτει κανείς ότι ο sc20c έχει τεράστια αποθέματα έντασης, με τον ήχο να είναι ακόμα καθαρός. Με τέρμα το master, χρειάζεσαι ωτοασπίδες (σε κλειστό χώρο), και ακόμα το gain είναι στο 3. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντέξει το 10ιντσο μεγάφωνο, εάν αρχίσουμε να ανεβάζουμε και το gain. Μεγάφωνο Με το εργοστασιακό V-type ο ήχος είναι αρκετά bright, και στερείται λίγο από μπάσα, αν και γενικότερα δεν είναι μπασάτος ενισχυτής (ίσως λόγω καμπίνας). Επίσης, το breakup έρχεται λίγο νωρίτερα σε σχέση με το 12άρι, το οποίο και έχει πληρέστερο ήχο. Δοκίμασα ένα Celestion G12-35XC (κάτι μεταξύ greenback και G12-H30) και δένει εξαιρετικά. Πάντως, και με το εργοστιακό μεγάφωνο, η δουλειά γίνεται και με το παραπάνω. Αρνητικά σημεία Το κύριο αρνητικό σημείο είναι ότι με το fx loop ενεργοποιημένο, υπάρχει ένα αισθητό volume drop. Ευτυχώς, υπάρχει κουμπάκι που το απενεργοποιεί. Το ίδιο συμβαίνει και στον SV20. To 10άρι μεγάφωνο δεν είναι αρκετό, ενώ υπάρχει χώρος για 12άρι, αλλά καταλαβαίνω ότι έτσι είναι η πολιτική του τμήματος μάρκετινγκ της Marshall. Τουλάχιστον, αφήνουν χώρο να μπει 12άρι… Διαφορές με τον mini Jubilee 2525c Συγκρίνοντας τους δύο combo, θυμάμαι ότι δυσκολεύτηκα να αποφασίσω ποιος μου άρεσε περισσότερο. Από τη μια ο δικάναλος 2525c έχει πιο “έτοιμο” ήχο, που δεν χρειάζεται κάποιο πετάλι για να αναδειχθεί, αλλά πάντα κάτι του έλειπε, ηχητικά. Από την άλλη ο SC20C είχε αυτό το bell like καθαρό ήχο, που έλειπε από τον άλλον, αλλά είχε εντελώς “στεγνό” ήχο. Ήθελε compressor για να μπορεί να είναι συγκρίσιμο. Επίσης, ο mini jubilee με 12αρι μεγάφωνο και τεράστιο όγκο καμπινας του, είχε αρκετά πιο γεμάτο, αλλά και σκοτεινό ήχο. Είναι έτσι το voicing του. Υποτίθεται ότι ο jubilee είναι hot-rodded jcm, αλλά δεν μπορούσε να φτάσει τον sc20c σε καθαρότητα. Το middle knob έκανε πολλά παραπάνω από το αντίστοιχο του jcm. Άλλαζε εντελώς το voicing, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλούς διαφορετικούς ήχους, σε σχέση με τον jcm, που κάνει μόνο μια δουλειά, αλλά την κάνει υποδειγματικά. Δεν τον προτίμησα για τρεις βασικούς λόγους. Με χαμηλά το master volume ακούγονταν αναιμικός. Μόλις περνούσε το 7, λες και έπεφτε μια “σφαλιάρα” στον ενισχυτή και μεταμορφώνοντας σε άγριο θηρίο. Γέμιζε με μπάσα, κομπρεσάρισμα, και απογειώνονταν η ένταση. Ακατάλληλος για σπίτι. Ένα άλλο μεγάλο μειονέκτημα, είναι ότι είναι επίσης ακατάλληλος για χρήση με πετάλια. Έχει “έτοιμο” ήχο από μόνος του, και το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καθαρό boost ή ένα tube screamer σε ρύθμιση για καθαρό boost. Οτιδήποτε άλλο μου ακούγονταν χάλια. Ακόμα και στο καθαρό κανάλι, τα πετάλια μου ακούγονταν κάπως. Ανεκτός ο ήχος, αλλά όχι αυτό που θα έπρεπε. Τα ίδια πετάλια στον sc20c ακούγονταν θεϊκά. Ακόμα και όταν ενεργοποιούσα το ενσωματωμένο boost, μέσω του push-pull pot, ο ήχος χαλούσε πολύ. Ειδικά σε high gain συνθήκες (έχει πολύ gain ο ενισχυτής) ο ήδη πλαδαρός ήχος, έχανε όλη την εστίαση, λες και κάποιος χρησιμοποίησε για clean boost ένα fuzz. Επίσης, ήταν τεράστιος, σχέση με τον sc20c, και 5 κιλά βαρύτερος. Θέλει λίγο προσπάθεια στη ρύθμιση για να βγάλει σωστό ήχο. Ηχητικά samples Τα παρακάτω δείγματα ήχου είναι με το 12ιντσο μεγάφωνο Low input με στρατ (gain/master στη μεση). JCMstrat low.mp3 High input καθαρός ήχος με στρατ. jcmstrat high.mp3 Τέρμα gain με LP jcmlphighfull.mp3 Tέρμα gain και boost με boss 0D-3 με LP jcmlphighfullboost.mp3 Low input με distortion pedal jcmteleHHlowAT+.mp3 Με διάφορα πετάλια, modulation, fuzz κλπ jcm12FUZZMOD.mp3 Δείγμα με το εργαστασιακό 10ιντσο jcm2.mp3