Πίνακας συμμετοχής

Οπότε πιθανότατα εδώ έχουμε και την απάντηση στο αρχικό ερώτημα της μίξης.

Φώτιο Σιγαρέττο 13

Οι φτηνες κιθαρες της Martin ειναι φτιαγμενες στο Μεξικο, και ναι υπαρχει διαφορα εμφανης με τις αμερικανικες - ισως και πιο εμφανης απο ο,τι σε αλλες εταιρειες με παρομοια διαβαθμιση παραγωγης (πχ Fender). Αλλα δεν ειναι απαραιτητα κακο αυτο - μια χαρα φτιαγμενες κιθαρες ειναι, και αναλογα με το μοντελο, την τιμη και το τι ζητας εσυ κυριως απο ενα οργανο μπορει να ειναι και μια χαρα επιλογη για σενα. Εχεις κατι συγκεκριμενο στο νου σου?

Ωραία ξεκίνησες την χρονιά SF! Μου αρέσει το πάντρεμα του ήχου των 70s με τον ήχο synth μεταγενέστερης δεκαετίας που υφέρπει σε κάποια μέρη του κομματιού.

Έλα ρε ... Αφού κι αυτοί θα έρχονται να σε βλέπουν όταν απαγγέλεις στα Ηρώδεια ασούμε.

Χρόνια πολλά Φώτη! Εύχομαι υγεία και πολλές επιτυχίες να έχεις πάντα!

Χρόνια πολλά και απο μένα! Έχεις κάνει φαν και φίλους απο βορρά έως νότο που σε θυμούνται.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!

Χρόνια πολλά Φωτιε! Να χαίρεσαι το όνομα και ο Θεός να σε φωτισει να γραψεις 13 ασματα στο 2022!

δεν ξέρω πού ήταν τα όργανα, αυτό που ακούω είναι ωραίο και περισσότερο μαλακό από προηγούμενες προσπάθειες. Χωρίς να λείπει το τουανγκ δεν τσιμπάει στ αυτιά όπως σχεδόν όλα τα προηγούμενα. Βέβαια το είχα συνηθίσει, αλλά αυτό όπως είναι μου αρέσει πιό πολύ. Μ αρέσει επίσης αυτό που κάνει μπζ μπζ...δεν ξέρω τι είναι Ο Βασιλειάδης επίσης σταθερά παρών. Ωραίος και ο ουάουας στο τέλος. Ωραίες ισορροπίες γενικά. Ευρηματικό. Από τα πιό εξελιγμένα.

Μια χαρά levels εχει το Mix. Κανονικά όλα τα κιθαροσολαρίσματα στο Mute θα έπρεπε να είναι

Άμα γράφεις τέτοιο κομμάτι είσαι εξ ορισμού "μουσικός"΄ και σπουδαίος κιθαρίστας.

Το γεγονός ότι ένα σόλο έχει ροκ φρασεολογία δεν το μειώνει καθόλου κατα την άποψη μου. Και συμφωνώ απόλυτα με τον Beato στην ανάλυση που κάνει. Αν και για μενα είναι ένας απο τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν, δεν θυμάμαι αναφορές στους μουσικούς, και παρ' όλα αυτά καταλάβαινα πως ήταν οι καλύτεροι και ξεροστάλιαζα να τους ακούω. Αλλά έχω κάτι δεκαετίες να πιάσω το άλμπουμ στα χέρια μου, οπότε μπορεί να ξεχνάω κιόλας. Το γεγονός πως εμφανίστηκε ένας τραγουδοποιός απο το πουθενά, που χρησιμοποίησε τους καλύτερους σεσιονάδες, ενω είχε όπως είναι φανερό, το επίπεδο να καλύψει μόνος του τις ανάγκες του άλμπουμ του (εδω έπαιζε κιθάρα ο Neil Young στα δικά του και δεν ντρεπότανε ) λέει πολλά για την συστολή του καθως και για την μετεπειτα ανύπαρκτη πορεία του στις show business. Δεν είχε το ύφος και την εμφάνιση του ροκά για την εποχή. Ηταν στρουμπουλός με κοκκινα μάγουλα, φορούσε χαβανεζικα πουκάμισα και μάλλον δεν είχε και αυτοπεποίθηση. Δεν ήταν ψώνιο ο άνθρωπος. Προσωπικά μου άρεσε πολύ σαν τραγουδιστής αλλά και σαν μουσικός. Συνθετικά και εκτελεστικά.

Οι άλλοι πάντως καλούτσικα στάθηκαν δίπλα του. Τον είχα τον δίσκο και το συγκεκριμμένο σόλο το θεωρούσα ό,τι καλύτερο ακούγεται μέσα του, να πω την αλήθεια ούτε καν θυμάμαι τα άλλα, ετούτο δεν το ξέχασα ποτέ, κι αυτό για μένα είναι που κάνει ένα παίξιμο αξιομνημόνευτο, ανεξάρτητα απο τεχνικές αρετές, πολυπλοκότητα κλπ., η διάρκεια, η αντοχή στον χρόνο. Σπέρνει, έχει κοχόνες και ειδικό βάρος, το οτι πάει κι έρχεται μέσα στο μιξ και στήνεις αυτί να διακρίνεις τι ακριβώς γίνεται, του προσθέτει μυστήριο και γοητεία, του δίνει αυτή τη μαγική αίσθηση του ανολοκλήρωτου που προσωπικά με συναρπάζει, πολύ κλάσυ και κλάσικ, αυτό σκεφτόμουνα τότε, δεν του τόχα του Κρος, ρησπέκτ. Εσύ ζήτησες Αποψης.

δυο λογια για μενα σε ενα βιντεο μικρο.

H Fender deluxe telecaster thinline είναι μια κιθάρα μεξικάνικης προέλευσης, η οποία κυκλοφόρησε από το 2016 μέχρι το 2019. Εκτός από την f-hole, ξεχωρίζει για τα μοντέρνα χαρακτηριστικά της. Έχει 12” radius ταστιέρα, locking tuners, vintage noiseless μαγνήτες και 4-way switch. Επίσης, το heel και το neck plate είναι σχεδιασμένο ώστε να παρέχει ανετότερη πρόσβαση στα χαμηλά τάστα. Ένα πραγματικό πολυεργαλείο. Ποιότητα κατασκευής Η ποιότητα κατασκευής σε ξύλα και βάψιμο είναι εφάμιλλη με την standard ΜΙΜ telecaster, και ελαφρώς καλύτερη σε σχέση με μια squier classic vibe. Εκεί που είναι ανώτερη, και κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί τα 1000 ευρώ που κοστίζει καινούργια, είναι τα περιφερειακά της και τα μοντέρνα specs. Έχει locking tuners, 12inch radius ταστιέρα, εξαιρετική μοντέρνα γέφυρα με ατσάλινα saddles, καλούς μαγνήτες, πολύ καλά ηλεκτρικά, και γενικότερα έχει specs και σχεδιασμό που δεν συναντά κάποιος σε μια τυπική ΜΙΜ telecaster των 600-700 ευρώ. Από την μία έχει βίνταζ look και από την άλλη έχει πολύ μοντέρνα χαρακτηριστικά. Και η ποιότητα, θεωρώ, ότι είναι αισθητή παντού. Το βάψιμο είναι άψογο, δεν υπάρχουν ατέλειες πουθενά (παρά το ότι την πήρα ελαφρώς μεταχειρισμένη), τα 22 τάστα δεν έχουν κοφτερές άκρες, δεν μπαζάρει, και δίδει την αίσθηση ακριβού όργανου. Το σώμα είναι από alder και η ταστιέρα από Pau ferro. Έχει δωθεί πολλή προσοχή στην λεπτομέρεια. Playability Το μεγαλύτερο προσόν της deluxe είναι η ευχρηστία της. Ξεκινώντας από την ταστιέρα και το γεγονός ότι έχει 12inch radius, κάτι που με διευκολύνει απίστευτα στο παίξιμο. Τα narrow tall τάστα είναι, με διαφορά, τα αγαπημένα μου διότι μου δίδουν χώρο στα δάκτυλα για άνετα bends. Επιπλέον, το μανίκι είναι πιο παχύ συγκριτικά με μια squier classic vibe, αλλα συνολικά έχουν πολύ κοντινή αίσθηση, ειδικά με εκείνο της 70s custom, όπου έχει ίδιο satin finish. Αντίθετα, το μανίκι της standard MIM tele δεν θυμίζε καθόλου το μανίκι της deluxe, καθώς έχει gloss finish, medium jumbo τάστα, και αρκετά διαφορετική αίσθηση στο πιάσιμο. Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την ευχρηστία της fender, είναι το πολύ χαμηλό βάρος της. Δεν την ζύγισα, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3 κιλά. Είναι εντυπωσιακά πιο ελαφριά σε σχέση με τις αρκετά ελαφριές squier. Έχει τόσο ελαφρύ σώμα, που έχει μια ελαφριά τάση για neck dive (φορά και βαριά locking tuners), αλλά όχι κάτι το τραγικό. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο σχεδιασμός του heel βοηθά πάρα στην πρόσβαση στα τελευταία τάστα, κάτι στο οποίο πάσχουν οι telecaster, γενικότερα. Επίσης, η θέση των χειριστηρίων είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των κλασικών telecaster. Είναι αρκετά πιο χαμηλά, και για να ρίξεις πχ το volume pot πρέπει να τεντώσεις το χέρι τέρμα. Πολύ μεγαλύτερη διαδρομη, που θυμίζει λίγο εκείνη από μια les paul. Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο διακόπτης επιλογής μαγνήτων, όπου είναι δύσκολο να τον τσιμπήσει το δάκτυλο από την θέση bridge. Το πλαστικό στην κορυφή του είναι το ίδιο με μια στρατοκάστερ, και είναι τοποθετημένο σε χαμηλότερο ύψος από το volume pot. Σχεδόν το ακουμπάει, οπότε είναι δύσκολο με ένα δάκτυλο να αλλάξεις θέση. Ίσως θα ήταν καλό να το βάλω ένα πλαστικό από telecaster. Ήχος Ακουστικά, ο ήχος είναι πολύ δυνατος (διπλή ένταση σε σχέση με solid body tele) και με έντονο μπάσο. Πάλλεται έντονα όλο το σώμα κατά το παίξιμο. Ειναι κάτι που σε προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει, μετά την σύνδεση σε ενισχυτή. Όντως ο ήχος είναι πολύ γεμάτος, νομίζω με μια μικρή τρύπα στα μεσαία, που ίσως φταίνε και οι μαγνήτες σε αυτό. Παρότι οι vintage noiseless (alnico 2) δεν έχουν την καλύτερη φήμη, ανάμεσα σε άλλους hum-free μαγνήτες, μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχουν αρκετά χαμηλό output, τηρουμένων των αναλογιών, και αρκετά ισορροπημένο και καθαρό ήχο. Ο μαγνήτης στην γέφυρα έχει λίγο τσιμπημένα πρίμα, κάτι το οποίο το θεωρώ απαραίτητο για μια τελεκάστερ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δίδουν την αίσθηση του μονού μαγνήτη, τόσο ηχητικά, όσο και στο “χέρι”, καθώς ανταποκρίνονται αρκετά στην πένα, και έχουν έντονη ατάκα. Είναι ιδανικοί για τζαζ μέχρι και hard rock. Είναι πολύ πιο κοντά σε τελεκάστερ, απ΄ότι οι samarium hum-free μαγνήτες είναι σε στρατοκάστερ. Για στουντιακή χρήση και λάιβ, όπου ο θόρυβος είναι θέμα, είναι άψογοι. Τα δύο ποτενσιομετρα ελέγχου έντασης και tone, επιδρούν ουσιαστικά στον ήχο. Όσο gain και να έχει ο ενισχυτής, με το ρίξιμο του volume ο ήχος καθαρίζει άμεσα, σε αντίθεση με τους Area hot T που έχω σε άλλη telecaster. Επίσης, η τέταρτη θέση στον 4-way διακόπτη, προσφέρει έναν έξτρα ήχο που συνδυάζει τους δύο μαγνήτες σε σειρά. Ο τόνος γίνεται παχύτερος και δίδει αίσθηση humbucker. Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι βγάζουν αρκετό θόρυβο εάν δεν ακουμπώ με τα χέρια την γέφυρα ή τις χορδές. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε μια άλλη τέλε που έχω με hum-free μαγνήτες. Μου φαίνεται παράξενο, διότι στις υπόλοιπες τέλε με μονοπήνιους, έχω μηδέν θόρυβο όταν αφήνω χέρια. Το σημαντικό, βέβαια, είναι ότι γίνεται σχεδόν αθόρυβη όταν ακουμπώ μεταλλική επιφάνεια. Και λέω “σχεδόν” διότι η πραγματικά αθόρυβη είναι η deluxe Stratocaster που έχω στην κατοχή μου. Πάντως, παραμένει πιό αθόρυβη από αρκετές κιθάρες με humbuckers που έχω τεστάρει. Specs Body Type Semi-hollowbody Thinline Body Shape Telecaster Body Material Alder Body Finish Gloss Polyester Color 3-color Sunburst Neck Material Maple Neck Shape C profile Radius 12" Fingerboard Material Pau Ferro Fingerboard Inlay Pearloid dots Number of Frets 22, Narrow Tall Scale Length 25.5" Nut Width 1.650" Nut Material Synthetic bone Bridge/Tailpiece String-thru body with block saddles Tuners Deluxe cast/sealed locking with vintage style buttons Neck Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil Bridge Pickup Vintage Noiseless Tele Single-coil Controls 1 x master volume, 1 x master tone, 4-way blade pickup switch Ηχητικά Samples Παίζω με 9-42 ghr χορδές,σε έναν orange rocker 15, με μικρόφωνο Behringer B906, έχω προσθέσει λίγο delay και reverb από το DAW. Καθαρός ήχος teledlxclean.mp3 Mid gain teledlxmidgain.mp3 High gain teledlxhighgain.mp3 Επίσης, έκανα και ένα μίνι συγκριτικό με τις 10-52 χορδές που φορούσε, σε σχέση με τις 9-42 που του έβαλα στη συνέχεια. Με 10-52 inthemix1052.mp3 Με 9-42 inthemix942.mp3

θέλουν ισχυρό ενισχυτή ακουστικώνστο μηχάνημα. Δεν θα τα πρότεινα. Ούτε στην 32άρα έκδοση. Γενικά είναι εξαιρετικά, είναι υπερ αναλυτικά κλπ αλλά....όχι δεν θα ταιριάξουν. Θα ξεκινούσα με τις ψείρες του κινητού μου ή τίποτα ποιοτικές ψείρες των 15 ευρώ πχ η jbl έχει κάποια. Σε κανονικά ακουστικά η πρότασή μου πάντα σε αρχάριο είναι Κ240. Τα δικά μου Κ240 (εχω δυο διαφορετικές εκδόσεις) τα έχω από το 1977. Σήμερα είναι πολυεθνική και φτιάχνονται στην Κίνα, όπως όλα τα προϊοντα του πλανήτη. χαμηλή impedance και χαμηλή απαίτηση σε ενισχυτή. Σίγουρα κάτω από 200mW

Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου! Κι εγώ αυτής της λογικής είμαι όπως πάντα εδώ και 25 χρόνια κάνω με όλες μου τις κιθάρες πριν τις αγοράσω.. Απλά δυστυχώς με τη κατάσταση της πανδημίας που ζούμε όλοι μας και με μωράκι στο σπίτι μόλις 8 μηνών αποφεύγω να μπαίνω σε μαγαζιά αν δεν είναι ουσιαστική ανάγκη για την οικογένεια.. Οπότε ότι πάρω θα είναι μέσω internet research δυστυχώς ελπίζοντας ότι θα μου βγει καλό κομμάτι...

Επειδη παιζει πολυ το akg στο θεμα και οχι μονο, να δοκιμασεις οτιδηποτε πριν αγορασεις αν γινεται, γιατι εμενα που δεν μπορω τα ντενεκεδέ μεσαια, θα τους εβριζα αν με επειθαν να το αγορασω στα τυφλα. Οπως και τα πριμα ath50. Προτιμω τα beyer 770 pro (τα 80αρια γενικοτερα ειναι μια καλη επιλογη για νορμαλ καρτα ηχου και χωρις να χρειααζονται προενισχυση) Γουστα ειναι αυτα

εγώ πάλι που το γκούγκλαρα 1 ώρα για να το πιάσω?... κερδάω?...

Πόσο μεγάλη διαφορά κάνει πράγματι το περιβάλλον ... Και φυσικά όχι μόνο στο φαγητό. Αλλά αυτό το "Βερτζάινα" με πέθανε. Έκανα μερικά λεπτά να το καταλάβω.

Αν και ταπεινό γεύμα, ήταν νοστιμότατη η μακαρονάδα ένεκα σάλτσας απο φρέσκο κόκορα, ντόπια φέτα και Βερτζάινα, αφου το περιβάλλον στην βεράντα μας την έκανε τριάστερο Michelin γεύμα! Αχόρταγος!

Για 650 ευρώ νομίζω αξίζει. Ο,τι πληρώνεις παίρνεις, έτσι και αλλιώς. Έχω δύο tele ΜΙΜ και θεωρώ ότι αξίζουν τα λεφτά τους. Εάν βρεις καμια μεταχειρισμένη american special ή baja με λίγα εκατοστάρικα παραπάνω, είναι και αυτό μια εναλλακτική.

Ευχαριστώ πολύ! Θα την αφήσω ως έχει τότε!

Πήρα την Player Series Stratocaster πριν περίπου ένα μήνα. Δεν έχω προλάβει να παίξω πάρα πολύ επειδή είμαι διακοπές εκτός πόλης και επειδή μόλις την πήρα την πήγα σε luthier για set up και τελικά κατέληξε να γίνει set up και fret level, καθώς η ταστιέρα είχε διάφορα σημεία που τα τάστα ήταν πιο ψηλά. Λίγο ξενέρα που έπρεπε σε καινούργια κιθάρα να γίνει τόσο "σοβαρή" δουλειά μόλις βγήκε από το κουτί αλλά είναι και λογικό αν σκεφτείς ότι οι κιθάρες βγαίνουν σε μαζική παραγωγή. Θα έλεγα να δεις και την Player Plus μόνο και μόνο για το μανίκι που έχει στρογγυλεμένες άκρες στην ταστιέρα (αν θες maple που έχει φινίρισμα πάνω, το Pau Ferro μπορείς να το κάνεις έτσι μόνος σου ή ένας luthier σχετικά φθηνά), αλλιώς δεν νομίζω ότι η κιθάρα έχει να ζηλέψει κάτι από πιο ακριβές. Είναι ένα vfm όργανο που κάνει ότι ακριβώς πρέπει. Ορίστε και η δική μου κιθάρα

Ωραία πράγματα ... Γιορτάζεις μερακλίδικα βλέπω. Που είναι το τσίπουρο?

Επειδή ζητήθηκε... μπριζολοπανσέτα και πανσέτα πλεξούδα στην γάστρα.. Αυτά έτοιμα από κρεοπωλείο.. μην ζητάτε λεπτομέρειες!

Κατά πρώτον σας ευχαριστώ πολύ φίλτατοι... ... και κατά δεύτερον, ευελπιστώ για φέτος η μουσική μου να βγει έξω απ'τα στενά όρια της Ελλαδίτσας μας...που θα πάει θα γίνει κι αυτό. Η αστρολόγος μου, η χαρτορίχτρα μου και η καφετζού μου, λένε ότι φέτος θα είναι η χρονιά μου!

13 με αρπίσματα? δηλαδή ένα και κάτι το μήνα? Μηπως να το ξανασκεφτείς?

εμείς ευχηθήκαμε. Τώρα περιμένουμε το φοντάν

βγάλε ρε το οτο κορέκτορ μια στις τρεις πετυχαίνει

Το τι εστι εμπορικό το ορίζουν οι πωλήσεις (στο ευρύ κοινό) και όχι οι πεποιθήσεις. Και αυτό αποδεικνύεται απλά. Το The Wall απο μόνο του, έχει πουλήσει πάνω απο 30 εκατ. δίσκους και είναι "one of the best-selling albums of all time." Να μη μιλήσουμε για το Dark side of the moon. Ο Christopher Cross πούλησε 10 εκ. δίσκους σε όλη του την καριέρα.

Καλησπερα στο forum. Αυτή είναι η πρώτη μου μίξη χρησιμοποιώντας μόνο DI / Plugins στις κιθάρες. ML5 (Mesa Boogie Mark V) από ML Sound Lab με τον MIKKO IR Loader. Το κάθε track έχει διαφορετικες ρυθμίσεις και στον ενισχυτή αλλά και στις καμπίνες Το πολυκαναλο είναι από Produce Like a Pro

Πατάει,πολύ ακριβότερες κατηγορίες.

Εξαιρετική συνέντευξη του αρμένη, αναφέρεται σε όλη την καριέρα του από την αρχή με Loggins Messina, Steely Dan κλπ. Στο 26.45 αναφέρεται στον Cross. keypoints: Ο Cross έστελνε κασέτες με τα κομμάτια του στην Warner επί χρόνια και όλοι αδιαφορούσαν, ακόμα και ο Ted Templeman και είδε αντικείμενο εκεί μόνο ο Omartian, που παραδόξως μετά δεν τον ήθελε αρχικά ο Cross διότι δεν τον ...ήξερε. Ο Omartian ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα για την παραγωγή του πρώτου δίσκου και ήταν επιλογή του να φωνάξει τα πρώτα ονόματα κατι που αργότερα δεν συνεχίστηκε καθώς ο Cross, πλέον μεγάλος και τρανός, πάτησε πόδι να έχει μόνο session players, και φυσικά δεν υπήρχε αντίστοιχο υλικό. Κλασική περίπτωση όταν για όλη σου τη ζωή γράφεις τραγούδια που πάνε στον πρώτο δίσκο, μετά από ένα χρόνο σίγουρα δεν έχεις ξανά τα ίδια.

Κλείστοφερ Κρος

Κάτσε ένα λεπτό να βρω το τηλέφωνο του Cross, τον τηλεφωνΑω και σου λεΓω :)

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην κάνεις τίποτα :) τα κλειδιά σου είναι μια χαρά και οποιαδήποτε αστοχία στο κούρδισμα θα οφείλεται σε λάθος πέρασμα των χορδών Σκέψου απλά ότι ΟΛΕΣ οι Fender μέχρι το 1981 14:1 κλειδιά φορούσαν και δόξα τω θεώ κουρδισμενες ήταν :)

Παράδοση εργασίας πρωί πρωί, κάπως πρέπει να ανοίξει το μάτι.

Ίσως ο ambient δίσκος της χρονιάς για μένα. Κάθε φορά που τον ακούω προσέχω και κάτι διαφορετικό. Ενορχήστρωση, παραγωγή, performances, όλα top.

Δεν έζησα στην Αμερική το 1980 για να δω αν περισσότερο στα ραδιόφωνα παιζόντουσαν τα Another brick in the wall part II,Hey you, Comfrortambly Numb ή τα Sailing, Never Be the Same,Ride like the wind. Άσχετα με πεποιθήσεις, αλλά ποια από αυτά είναι πιο "ραδιοφωνικού τύπου" κομμάτια; Αν δεν ήταν αυτός ο λόγος, τότε απλά ο Cross ήταν ένας πρωτοεμφανιζόμενος Αμερικανός ενώ οι Pink Floyd όχι και για αυτό του έδωσαν το Grammy (αν η αμερικάνικη μουσική βιομηχανία δεν προωθήσει νέα ανερχόμενα "αστέρια" και δη εγχώρια, δεν κάνει σωστά τη δουλειά της).