Στίχοι που μας έχουν σημαδέψει.

[fusiongtr]

Διακόσια στη στροφή και με ρωτάνε ....

[cos_dr]

20 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Διακόσια στη στροφή και με ρωτάνε ....

Αυτο το έχω μάθει απ' έξω όλο.

 23.000.000 views και συνεχίζει ο Sin Boy ακάθεκτος. χαχαχαχαχαχαχαχα

 

 Αυτός να κατέβει τώρα για δημοτικός σύμβουλος να κλάψουν μανούλες λολ

Επεξεργασμένο 19 Μαΐου 2019 από Konstantinos Dritsas

[Nikos Aravanis]

14 minutes ago, Konstantinos Dritsas said:

 

 Αυτός να κατέβει τώρα για δημοτικός σύμβουλος να κλάψουν μανούλες λολ

Πωωωωωω,μην τους βάζεις ιδέες ρε...αρκετούς μαλάκες έχουμε.

[Haris]

Ρε σεις, κάντε το λίγο πιο δύσκολο. "200 στη στροφή και με ρωτάνε..." λέει ο ένας, (@fusiongtr), ολόκληρο μεταμοντέρνο ποίημα βάζει ο άλλος (@Jazzjoker). Γράψτε ρε παλικάρια μόνο "200..." και "Άιντι μάλε..." αντίστοιχα για να μας κάνετε να το ψάξουμε.

 

Και συνεχίζω: Mamaa... 

[ez]

Το πολυ το τακα-τακα.....

[fusiongtr]

2 minutes ago, Haris said:

 

 

Και συνεχίζω: Mamaa... 

 

Ου ου ου ου ....

[Haris]

Έτσι!

[stavros_d80]

1. Ο Πασχάλης ο Τερζής τραγουδά: "Ο δικός μου ο δρόμος, μ' έχει χρόνια διαλέξει / στην οδό γράφει "μόνος"επικίνδυνη λέξη" και εσύ φυσικά ακούς: "Ο δικός μου ο δρόμος, μ' έχει χρόνια διαλέξει / στην οδό Γραφημόνος επικίνδυνη λέξη". Το τραγουδάς όσο είσαι πιτσιρίκος, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν το ψάχνεις παραπάνω. Μεγαλώνεις, έχεις youtube και πετυχαίνεις τυχαία ένα βίντεο με ροζ γράμματα και φόντο πανσέληνο, να γράφει τους στίχους. Οπότε τσεκάρεις τι πραγματικά έλεγαν, συγκλονίζεσαι, αλλά δεν μπορείς να το μοιραστείς, μη σε περάσουν και για χαζό. Χρόνια μετά που το βγάζεις από μέσα σου, συνειδητοποιείς ότι σχεδόν όλοι τραγουδούσαν το ίδιο με σένα.

 

2. Ο Γιάννης ο Πλούταρχος υμνεί τον πόνο του έρωτα και την έλλειψη. Σε μια συγκλονιστική στιγμή στιχουργικού σουρεαλισμού ο Γιάννης περιγράφει: "κι η μοναξιά με πνίγει πάει να με τρελάνει / ματώνει σαν την πρόκα την παλάμη της καρδιάς". Φυσικά και δεν το έπιασες με την πρώτη οπότε έκανες πολλούς πιθανούς λογικούς συνδυασμούς στο κεφάλι σου για να καταλάβεις τι λέει. Κατέληξες στο: "κι η μοναξιά με πνίγει πάει να με τρελάνει /  Μα τόνισα την πρόκα την παλάμη της καρδιάς".Ναι, δεν βγάζει κανένα νόημα, αλλά κλάιν, ούτε ο κανονικός στίχος δεν έβγαζε νόημα οπότε η μισή ντροπή δική του.

 

 

3. Ο Θάνος ο Καλλίρης μας πληροφορεί ότι γιορτάζει. Σόου γουάτ; Φωνάζει πως: "Γιορτάζω γιορτάζω / μ’ ακούτε που το φωνάζω" και εσύ (στην ηλικία των 7 που το άκουσες πρώτη φορά) δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί ένας τύπος που πανηγυρίζει επειδή γιορτάζει, αναφέρει πως δεν το φωνάζει. Ναι, εσύ άκουγες ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ "Γιορτάζω γιορτάζω / μα ούτε που το φωνάζω". Καμία λογική. Καμία.

 

 

4. Ρισπέκτ στον τεράστιο Άλκη Αλκαίο για τους μαγικούς στίχους, αλλά κύριε Άλκη μας πηδήξατε την ψυχολογία. Είναι απόλυτα λογικό να δολοφονήσεις τους στίχους αυτού του τραγουδιού αφού η ποιητικότητά τους σε σκαλώνει άσχημα. Το βασικότερο σημείο που γίνεται το λάθος είναι το "εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι / κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό" όπου το "φαιό" μετατρέπεται συνήθως σε "θεών". Ακόμη πολλοί τραγουδάμε ή τραγουδήσαμε το "Αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη", όταν ο στιχουργός έχει γράψει "Αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη". Πολλοί το άκουσαν, κανένας δεν το κατάλαβε...

 

 

5. Και σκέφτεσαι τώρα: "τι διάολο, 5 στίχους έχει όλο κι όλο (σόρρυ κύριε Λεφθέρη) το τραγούδι, τι μπορεί να έκανα λάθος;". Κι όμως. Για τραγούδα το από μέσα σου..."Καμαρούλα μια σταλιά / δύο επί τρία / κόχη και λατρεία". Κόχη; Τι είναι η κόχη; Δεν έλεγε "όχι και λατρεία" ειρωνευόμενος; Σύμφωνα με το λεξικό κόχη είναι η γωνία.

 

 

6. Τέλος, ήρθε η στιγμή να αναφερθεί και ένα απολύτως προσωπικό βίωμα. Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, ήταν μια μεγάλη παρέα ανθρώπων έτρωγαν και έπιναν και κατέληξαν να τραγουδούν στο δρόμο. Μέσα στα τραγούδια που εκτελέστηκαν εκείνο το βράδυ, περιλαμβανόταν και το "Ζήτω τα παράλογα" του Πασχάλη Τερζή. Εκεί λοιπόν που η μπάντα έδωσε την καλύτερη κορώνα της στο "Ζήτω μας κι εμάς", ακούγεται μία γυναικεία φωνή από πισώ η οποία αναρωτιέται φωναχτά: "Τι είναι ο μασκεμάς;". Κάπου εκεί έχασαν όλοι τη γη κάτω από τα πόδια τους και γελούσαν για καμιά ώρα, ασταμάτητα. Σίγουρα έχεις μια παρόμοια ιστορία με αυτή...

 

 

πηγή: provocateur.gr

[Spyros Delta]

Ντιμπι ...

Ωπωπω ....

Επεξεργασμένο 19 Μαΐου 2019 από Spyros Delta

[fusionakis]

Από ερωτικό στίχο:

"Σου'φτιαξα ραχάτ λουκούμ ολάκερο ταψί,

Σου πήρα τη φανέλα του Άνθιμου Καψή..."

 

Το οποίο μετά από μια επική αλληλουχία δοτισμού καταλήγει στο

"Έδωσα τα πάντα για σένανε μαντάμ

Και τώρα je suis bossu de clos de Notre Dame..."

 

Από χορευτικό-ξεσηκωτικό στίχο:

"Το θερμόμετρο μπερδεύω με τις τρίχες στη μασκουάλε

και σαν όραμα εμφανίζεται η Κλαούντια Καρντινάλε..."

 

Από στίχο ιστορικοκοινωνικού προβληματισμού:

"Τα σφηνακοσέικερς έχουν γίνει πια κλισέ,

πεντοδόλαρο εισπράττει η κυρία στο wc..."

Επεξεργασμένο 19 Μαΐου 2019 από fusionakis