Opeth new song 2011

[faded]

Εγώ απογοητεύομαι που συνεχώς φεύγουν πολύ καλοί μουσικοί από αυτή τη μπάντα και τους διαδέχονται άλλοι.  Ίσως είναι προκατάλειψη που συνήθως σκέφτομαι ότι οι παλιότεροι ήταν καλύτεροι αλλά το αποτέλεσμα του δίσκου είναι πολύ καλό.  Αλλάζει βέβαια και ύφος σιγά σιγά στη μουσική που γράφει ο Mikael, δεν παίζουν τα ίδια που έπαιζαν...

 

ΥΓ: Είχα σταματήσει να τους ακούω, καιρός να ξαναρχίσω  ;D

[dionisissab]

Ύστερα από πολλές ακροάσεις του δίσκου, θεωρώ ότι είναι ίσως ένα απ' τα πιο έξυπνα και καλοστημένα άλμπουμ τους. Ο Akerfeldt με τα καθαρά αναδεικνύει την πλούσια και εξαιρετική του φωνή, ο Wiberg στάνταρ θα λείψει απ' την μπάντα (αλλά ας μη μιλάμε αν δε δούμε τι γίνεται με τον καινούργιο), ο  Axenrot ζωγραφίζει στα τύμπανα (γραμμένα με τον παλιό όμορφο απλό τρόπο) και οι υπόλοιποι στα ψιλά στάνταρ που έθεσαν απ' το Watershed.

 

Ένας εντελώς διαφορετικός δίσκος απ' τους προηγούμενος (ηχητικά) αλλά τόσο κοντινός παράλληλα. Οι Opeth (και κυρίως ο Mikael) δείχνουν(-ει) ότι δεν φοβούνται να δοκιμάσουν διαφορετικές προσεγγίσεις στον ήχο τους. Η δε συμμετοχή του Alex Acuna (ναι! αυτού του τυπάκου που έπαιζε στα cd's των Weather Report) και του φλάουτου οδηγούν ευθεία σε ένα πολύ ώριμο και classic rock album. (jethro tull rulez)

 

Ποιος είπε ότι τα 70's πέθαναν;!!

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ

[Earendil]

Ό,τι έχω προλάβει να ακούσω μου αρέσει πολύ. Σημειωτέον ότι δεν είχα προηγουμένω παρτίδες με την μπάντα.

 

 

Πάρτε και κλιπάκι με την Ενισχυτάρα στο βάθος. :)

 

[warwickplayer]

Ενταξει ειναι στροφη 180 μοιρων στον ηχο...το album το εχω λιωσει...ειναι φοβερο,πολυ ωριμο και με φοβερη παραγωγη...η μονη μου ενσταση ειναι οτι ειναι λιγο πολυ επιτιδευμενο στην χρηση της αρμονικης μινορε...ok ειπαμε ωραια κλιμακα,ψαγμενα modes αλλα ρε παιδια σε καποια φαση ειναι λες κ ακουω Τσιτσανη!!!

[thanodwarf]

καλοι παιχτες ρε παιδι μου αλλα πολυ κλαψα. παλιοτερα οταν ειχαν και Brutal φωνητικα μαζι με καθαρα ηταν πρωτοτυποι και χαρακτηριστικοι για το ειδος, πλεον ειναι σαν να ακουω prog μπαντες του 70 με τελεια σουηδικη παραγωγη. Ατιμε wilson τον κατεστρεψες τον Σουηδο deathster.

[dionisissab]

πλεον ειναι σαν να ακουω prog μπαντες του 70 με τελεια σουηδικη παραγωγη.

 

Εμμμ... Δε λέω: παρθενογέννεση δεν υπάρχει. Αλλά σίγουρα έχουν κάνει κάτι πανέμορφο αναλογιζόμενοι ΠΑΝΤΑ το παρελθόν τους. Δύσκολο να βρούμε μπάντα (ειδικά στις μέρες μας) με τέτοια αλλαγή. Τα prog rock στοιχεία από μπάντες των 70s είναι εμφανέστατες και ουδείς τις κακοχαρακτήρισε (ακόμα και απ' τα μέλη της μπάντας) ειδικά στους Opeth.

Διευκρύνισε το "τέλεια σουηδική παραγωγή"  :P

 

 

[SpyrosCh]

Δισκάρα! Θέλει όμως τον χρόνο του (όπως και όλοι οι "πλήρεις" δίσκοι).

Σημειωτέον ότι δεν είχα προηγουμένω παρτίδες με την μπάντα.

 

 

me too :)

 

[Waterfall-K]

Οτι ακουγα απο Opeth ηταν απο φιλους. Κι ακομα δεν εχω αγορασει καποιο CD.

Tο τελευταιο αλμπουμ τους μου αρεσε, το ακουσα μονο μια φορα αλλα θα το ακουσω ξανα αργοτερα.

Hammond-ιες και vintage πληκτρα, Purple/Prog Rock επιρροες και μηδεν growls και αλλες παιδιαστικες αηδιες, ειναι μερικα απο τα συν του αλμπουμ. Οι συνθεσεις δεν με εκαναν να πω "wow" χωρις αυτο να σημαινει οτι ειναι κακες. 8)

(ενα - για το μαπα εξωφυλλο)

[thanodwarf]

συγνωμη για την καθυστερηση dionissab. σουηδικη παραγωγη εννοω οτι ειναι πολυ καλη, καθαρη, και γυαλισμενη. αλλα σχεδον ολα τα αλμπουμ των opeth εχουν καλη παραγωγη.

απλα μου αρεσε περισσοτερο το στυλ που ειχαν με τον συνδιασμο brutal kai καθαρων φωνητικων και τα βιαια ξαεσπασματα στην μουσικη τους.

[dionisissab]

απλα μου αρεσε περισσοτερο το στυλ που ειχαν με τον συνδιασμο brutal kai καθαρων φωνητικων και τα βιαια ξαεσπασματα στην μουσικη τους.

 

Ναι και μένα μού άρεσαν αλλά τώρα μ' αρέσουν ... περισσότερο  ;D

(ενα - για το μαπα εξωφυλλο)

 

Γιατί μαν; Εμένα μ' αρέσει πολύ αυτή η ιδέα. Αν έλειπαν και οι φάτσες τους, θα ήταν το απόλυτο εξώφυλλο.

 

Σημειωτέον ότι δεν είχα προηγουμένω παρτίδες με την μπάντα.

 

Εγώ είχα και μάλιστα απ' το μακρινό 2000 και τα δύο υπέρλαμπρα Blackwater Park και το Still Life και τούς παρακολουθώ ανελλειπώς. Μπορώ να πω ότι ύστερα απ' το "WOW" που με έκαναν να φωνάξω στο "Ghost Reveries" (που το λέω ακόμα και τώρα όταν το ξανακούω) το Heritage το είχα λειώσει τις 2 πρώτες εβδομάδες που το είχα στα χέρια μου.