the rise and fall

[dimsonic]

Δύσκολη μέρα σήμερα. Ξεκίνησε από ένα δυσάρεστο νέο στο fb.

 

Τον Μιχάλη Πολυκανδριώτη (από όσο ξέρω μάλλον καμμία συγγένεια) τον γνώρισα στα πρώτα μου βήματα, όταν ήξερα περίπου ότι μια ηλεκτρική κιθάρα ήταν κάτι σαν μια ακουστική με ένα μαγνήτη. Επαιζα με ένα σύνολο για το σχεδιασμένο πρώτο μας live στο υπόγειο μιας κάβας, όπου ακούγοντας τον ήχο κατέβηκε κάτω ένας μεγαλύτερος μουσάτος τύπος και ένας άλλο συνομηλικός μας... Μας συστήθηκε ως Μιχάλης, μας είπε ότι έπαιζε κιθάρα και άκουσε τι παίζαμε και κατέβηκε. Εμείς παίζαμε τότε με μια κιθάρα δυο κιθαρίστες εναλλάξ. Μετά από λίγες μέρες ξανακατέβηκε στο υπόγειο μαζί με μια fender jaguar νομίζω. Πρώτη φορά έβλεπα fender από κοντά. Την έβαλε στον ντουμπλεξ μας και άρχισε να παίζει.... Κουφάθηκα....Ανάμεσα στον ορυμαγδό που έβγαζε διέκρινα γνωστούς και άπιαστους για μας ήχους. Η κιθάρα όταν την έπιασα μου φάνηκε πούπουλο. 0.008 galli μας λέει.... για... να παίζεις με έκφραση! Ρε συ αυτή παίζει και μόνη της !

Λίγες μέρες μετά στην πρώτη μου εμφάνιση πριν το σόλο στο presence of the Lord τον θυμάμαι από κάτω να μου φωνάζει: Σόλαρε, σόλαρε !

Αργότερα τον έμαθα καλά ως τον ζωντανό θρύλο της μουσικής Θεσσαλονίκης. Όποια πέτρα να σήκωνες που σχετίζονταν με το ροκ ήταν από κάτω. Το προσωνύμιο: Χεντριξ (όχι εντελώς άδικα) ή για τους γνώστες...."βατραχοτσιπούρης"...ή απλώς Μιχάλης. Παίξαμε μαζί, διαγωνιστήκαμε μαζί....Επαιξε σε όλα τα γνωστά και μη εφήμερα σχήματα της Θεσσαλονίκης. Για καιρό διατηρούσε και κατάστημα δίσκων στην πόλη στη δεκαετία 70. Ποτέ δεν διακρίθηκε ποιοτικά ή απο άποψη επιτυχίας, αλλά όπου κιθάρα ήταν κι αυτός. Καλαμπούρι, μουσικές γνώσεις, παίξιμο στο γόνατο και στήσιμο μπάντας στη στιγμή. Ήταν ο πρώτος.

Στα τελευταία χρόνια μια σκιά του έπαιζε μόνη στην παραλία με ένα ενισχυτάκι με μπαταρία. Στο δρόμο τον έβλεπες με ίχνη πάρκινσον. Αλλά το παίξιμο στην παραλία εκεί... too old to rock and roll....

Σήμερα με το που ξύπνησα διάβασα αυτό

 

 

" Να θου παίκθω δυό ροκάδικεθ φραθούλες αγόρι μου" .....

Πόσοι από μας δεν έχουν ακούσει αυτές τις λέξεις απ'το στόμα του μοναδικού Έλληνα "Χέντριξ" ;;;

Άλλοι κατόπιν να τον χλευάζουν , άλλοι να τον χειροκροτούν η να σκαν στα γέλια μαζί του ....με ποιον ;;;

Με την παραδοσιακά ροκ φιγούρα του Θεσσαλονικιού Χέντριξ, του φίλου μας του Μιχάλη Πολυκανδριώτη.

Αυτό ήταν το " μότο" των μουσικών (κιθαρίστες κυρίως) σαν ανταμώνανε ....οι πρώτες κουβέντες που ανταλλάσσανε , σαν ένα μαγικό ξόρκι που έδιωχνε τις στενοχώριες τους , τις αφραγκίες τους και έφερνε στην υπολοιπόμενη ώρα του καφέ , της πρόβας , η της μπουρδελότσαρκας τους μόνο αισιοδοξία .

"Να θου παίκθω δυό ροκάδικεθ φραθούλες αγόρι μου" .....

Ο Μιχάλης είναι στο ΑΧΕΠΑ από προχθές χωρίς να γνωρίζουν καν ποιος είναι . Τον βρήκανε στη παραλιακή στο Πάρκο του Φωκά από πίσω ,χωρίς πορτοφόλι χωρίς ταυτότητα και Κάρτα ΑΤΜ , χωρίς το κιθαρωνι του και το 10watt ενισχυτάκι του ( του είχαν πάρει μέχρι και τα παπούτσια του )

και μεταφέρθηκε με ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο όπου προχτες μας ενημέρωσε η Κοιν.Λειτουργός του Νοσοκομείου πως σε μια απόδειξη ΚΕΠΑ στη τσέπη του ήταν γραμμένα 2 κινητά τηλ. του αδερφού του που ζει εκτός Θεσσαλονίκης και το δικό μου .....

Δεν μπορεί να ζήσει εφ εξής χωρίς οικιακή εξυπηρέτηση , συνεπώς ....

Την επόμενη εβδομάδα ( μόλις βγει η νέα Ασ.ταυτοτητα) θα μεταφερθεί με πρόταση της Κοιν.Λειτουργού και με κοινά έξοδα ( Νοσοκομείου και Σωματείου) στο Τιάλειο Κέντρο Αποκατάστασης Υπερηλίκων " Αγ.Παντελεήμονας " στη Κοζάνη με την ελπίδα να ζήσει στη φύση από δω και πέρα

και μακριά από την μοναξιά ....

Ο Μιχάλης χαίρεται πολύ όταν βλέπει γνωστές φάτσες στο ΑΧΕΠΑ ....

Μέρες πούρχονται ....η λίγολεπτη παρέα σας θα του δώσει μεγάλη χαρά ....

Και φυσικά θα συναντήσετε μια Ιστορική Φιγούρα της μουσικής κουλτούρας της πόλης μας ...κι όχι μόνο.

Λόγω έλλειψης χώρου στην Παθολογική ο Μιχάλης μας βρίσκεται στη Οφθαλμολογική του ΑΧΕΠΑ , 1ο υπόγειο , δωμάτιο 3.

 

Το κείμενο γραμμένο από τον πρόεδρο του Σπιτιού του Μουσικού - Καλλιτέχνη. Ελπίζω να γίνει κάποια επι πλέον κίνηση στήριξής του.

Τις παρακάτω φωτογραφίες χωρίζουν σχεδόν 50 χρόνια...

 

 

σ.σ. sorry για το mood, γιορτινές μέρες.... ας πούμε του το χρώσταγα...