Μουσική και Τηλεόραση.

[Don_Pasquale]

Θα ήθελα να κλείσουμε εδω αυτην την πάρα πολυ ενδιαφέρουσα κουβέντα για αυτονόητους λόγους. (θα μας μαστιγώσουν με midi cables)

 

 

Sorry, δεν είχα δει το ποστ την ώρα που έστελνα το δικό μου... :)

έχεις δίκιο, το κόβω κι εγώ εδώ, αυτή η συζήτηση ανήκει σε άλλο φόρουμ

[kourosava]

Σε κάποιους επιστημονικούς κύκλους κυριαρχεί ένας δογματισμός ο οποίος φυλακίζει την αλήθεια πίσω απο καλά κρυμμένες πόρτες. Σε αυτές τις πόρτες έχουν πρόσβαση ελάχιστη άνθρωποι τις οποίες εκμεταλλέυονται όπως αυτοί θέλουν συνήθως προς όφελος τους με την διακιολογία της έρευνας. Κάποτε αυτές οι πόρτες ανοίγουν άλλα οι πληροφορίες που μας παρέχουν είναι τελείως άχρηστες διότι η προσοχή μας είναι πλέον στραμένη αλλού.

Όπως σου ανέφερα δυο στάσεις παραπίσω, οσο και να το ψάχνεις θα καταλήξεις εκει που ξεκίνησες.

Και να σου πω και κατι. πες οτι τα πράγματα εχουν όπως τα λεω εγω. Υπάρχει τρόπος να προστατευθείς? Οχι. Δεν εκπέμπουν μονο οι τηλεοράσεις "ύποπτες" εικόνες και ήχους. Είμαστε εκτεθιμένη σε ενα σύμπαν που είναι φτιαγμένο απο εικόνες, ήχους και εκατομμύρια αόρατα πράγματα που είναι αδύνατο να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε.

Καλο θα είναι ομως να μην χαρακτηρίζουμε ολες αυτες τις πληροφορίες άχρηστες επειδή δεν τις κατανούμε. Που ξέρεις, μπορεί να μας χρειαστούν παρακάτω.

[toneless]

Μια σκιαγραφική προσέγγιση στο θέμα με σύντομες σκέψειs...

 

Οφείλουμε να τα παρατηρούμε όλα ακόμη και αν μας προσβάλουν.

Πολύ συχνά αυτό που λέμε μουσική δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μεταμφίεση εξουσιών που μονοπωλεί το λόγο. Και εξηγούμαι...

Π.χ Ο Μότσαρτ, Μπαχ κλπ φανερώνουν στο παίξιμό τους ένα όνειρο για μια αρμονία της αστικής τάξης πολύ πριν από όλη την πολιτική θεωρία του 19ου αιώνα.

Ο Hendrix, Joplin κλπ φανερώνουν στα ?60ς μια τάση για απελευθέρωση από την συντηρητικότητα των προηγούμενων εποχών.

Τα τυποποιημένα προϊόντα του σημερινού "show business" είναι καρικατούρες των μελλοντικών μορφών της κατασταλτικής τιθάσευσης της επιθυμίας.

 

Η τηλεόραση δεν κατασκευάζει μόνο πρότυπα αλλά κατασκευάζει και τον τρόπο που πρέπει να γίνουν αυτά κατανοητά.

 

Τώρα κάτι που με απασχολεί είναι γιατί υπάρχει μια μανία με την τέχνη να την έχουν όλοι εννοιολογικά ορισμένη. Μήπως αυτή η αντίληψη είναι ήδη κατασκευασμένη από τα ΜΜΕ (Μη Μιλάς Εσύ - Μιλάω Μόνο Εγώ) και το παίζουμε όλοι αντιρρησίες αλλά μέσα σε προεπιλεγμένα πλαίσια;

Γιατί νομίζουμε ότι είναι μουσικά καλό κάτι που είναι άψογο από τεχνικής απόψεως...; Δεν λέω καλαισθησία, αλλά μόνο αυτό;

Για παράδειγμα αν κάποιος μουσικός με μεράκι και γνώστης της τέχνης εμφανιζόταν σε αυτές τις εκπομπές θα τις απενεχοποιούσε; Αν τα ανθρωπάκια που υπάρχουν μέσα στην τηλεόραση σε μορφή σύγχρονου κουκλοθέατρου (πω πω τι είπα πάλι) έχουν πράγματι γνώση της μουσικής κλπ τι να μου πουν αφού δεν έχουν ιδέες και πάθος για την εξύψωση του ανθρώπου αλλά καταβάλουν προσπάθεια για την εκμηδένιση αυτού. Γιατί η μουσική να είναι τρόπος ζωής και όχι τρόπος προώθησης (ή για να χρησιμοποιήσω όρους της τηλεόρασης «διαφήμιση») της ζωής.

 

Η προπέτεια υπάρχει παντού στις μέρες μας - χωρίς να βγάζω στην απέξω τον εαυτό μου αν και προσπαθώ να την τινάξω από πάνω μου-. Δυστυχώς για να φτιάξουμε κάτι καλό πρέπει να έχουμε υπομονή και αυτό δεν συμβαδίζει με τους καιρούς μας.

 

 

Υγ.1 Η λέξη ταλέντο με εκνευρίζει!

Υγ.2 Έχω ακούσει αρκετές φορές την έκφραση «Μπορεί να μη μου αρέσει το Fame story αλλά ο «τάδε» έχει φωνάρα, πολύ καλός μουσικός κλπ. !!! Και ανταπαντώ...SO FUCKING WHAT???

Υγ.3 Όταν κάποιος χρησιμοποιεί στείρα, στομφώδεις και τυποποιημένη γνώση λέμε ότι έχει «ξύλινη γλώσσα», όταν κάποιος παίζει μουσική τεχνικά και τυποποιημένα γιατί δεν τον κατηγορούμε με μια ανάλογη σκέψη αλλά τον επιβραβεύουμε κιόλας;

Επίσης ωραία η «κλασική» μουσική αλλά γιατί μείναμε στο «δημόσιο υπαλληλίκι» και επαναλαμβανόμαστε;

Υγ.4 Ελπίζω να μην γίνει σύντομα πόλεμος στην Ελλάδα. Φαντάζεστε τη Βανδή να τραγουδάει αντιπολεμικά - αντιστασιακά τραγούδια...;;; Πανωλεθρία, η αυτογνωσία του σακάτη, που είπε και ο Αγγελάκας.