Πίνακας συμμετοχής

Αφήνοντας στην άκρη το sloppy του πράγματος, ποιόν από τους δύο ήχους προτιμάτε; 1ο ή 2ο; Πατήστε "like" για τον 1ο και "συμφωνώ" +1 για το 2ο. YouCut_20240312_194231741.mp4

@trolley Τελικά το χα και σε DVD. Είναι αυτό που λέμε....δεν ξέρω τι έχω

Τα ρούχα φθηνά είναι. Ούτε ένα κοστούμι της προκοπής δεν ράβεις με 3Κ.

Καλή επιτυχία!

Εντυπωσιακό project. Συγχαρητήρια! (εσεις γυρίσατε και το βίντεο?)

Καλή επιτυχία!!!!

yeap!!!!... για μένα ο καλύτερος σας ever (όπως και το Prisoner of the blues το καλύτερο μου)... συνολικά ένα "blues ουράνιο τόξο" μελωδικά και ρυθμικά, ακούγεται μονορούφι, δεν βαριέσαι σε κανένα σημείο και είναι ιδανικός για βινύλιο... θα σηκωνόμουν μόνο για να αλλάξω πλευρά... θέλω να πιστεύσω ότι θα πάει πάρα πολύ καλά και εμπορικά (και ΣΙΓΟΥΡΑ το αξίζει)... ΥΓ σε ένοιωσα σε κάποια σημεία "κουρασμένο" στη φωνή (μπορεί να είναι και η ιδέα μου), αλλά αν ισχύει είναι φυσικό αν λάβουμε υπόψη τις συνθήκες που περιέγραψες...

Πολυ βαθος βρε αδελφε...Προτιμω τον πρωτο. Ο δευτερος εχει κατι σαν γρηγορο τρεμολο η σαν μικρο pitch και επιπλεον περισσοτερο βαθος που δεν τον κολακευει στα αυτια μου.

Εννοείς σκέτη την κιθάρα η να φανταστούμε και μία ενορχήστρωση από πίσω; Προτιμώ τον πρώτο σαν ήχο, ο δεύτερος είναι λίγο βουτηγμένος στο modulation (για τα γούστα μου πάντα). Τι έχεις βάλει, chorus/vibrato?

Πάτησα like για τον πρώτο αν και δε βολεύει έτσι όπως το ζητάς γιατί κάποιοι σίγουρα θα σου πατήσουν like χωρίς να έχουν διαβάσει και έχοντας ακούσει μόνο τους ήχους. Καλύτερα ένα Poll για πιο σίγουρα αποτελέσματα.

Εντάξει τώρα όλα ψεύτικα τα κάνουν αλλά καμία σχέση με δύο κομμάτια ξύλο.

Σε 50 χρόνια δεν θα υπάρχει αυτοκίνητο....όπως το ξέραμε.... Και όχι η Mercedes και αυτή τη στιγμή δεν πωλείται στην πραγματική της αξία. Δεν κάνει τίποτα παραπάνω από ένα Skoda....και εκεί καπέλο φούσκα πληρώνεις

Εγώ το βλέπω διαφορετικά. Τόσο η Benz όσο και η Burst (που βάλατε) απέκτησαν αυτή τη συλλεκτική αξία σχεδόν 65 χρόνια μετά, και για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Δεν μιλάμε για την αυθεντική doubleneck , αλλά για μια επανακυκλοφορία....σε τιμή της αυθεντικής. Δηλαδή το πρώτον ένα προϊόν του 2024 πωλείται σε τιμή αντίκας. Αυτό είναι ξεκάθαρα αρπαχτή (φούσκα). Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν σε 65 χρόνια από τώρα θα διατηρήσει την αξία της, αν θα θυμάται κανένας τον Page , αν η Gibson θα υπάρχει σαν εταιρία και αν θα παίζεται ακόμα ηλεκτρική κιθάρα.

Συγχαρητήρια για την επιτυχή ολοκλήρωση του άλμπουμ. Εύχομαι κάθε επιτυχία!

Μπορει να μου το εξηγήσει κάποιος αυτό; Συμβαίνει μόνιμα στο Noiz. Θυμάμαι και τοτε που μιλούσαμε για τα δικαιώματα και οι συνομιλητές το έβλεπαν απο την πλευρά των καφενείων και των καταστημάτων. Είχα την εντύπωση πως απευθύνομαι σε μουσικούς εδω μέσα.

Πως τα κατάφερα πάλι έτσι ρε γαμώτο μου? Είπα να βάλω πλώρη για κάνα Montage M6, και βάζω το MODX7 μου για πούλημα. Στο δρόμο βλέπω κάτι 7μηνες λίστες αναμονής και αρχίζω να παίρνω ανάποδες. Πόσο σκατά τα έχει κάνει η Yamaha με αυτό το synth δεν περιγράφεται, όλος ο πλανήτης έχει μπει σε λίστα αναμονής. Στο μεταξύ το MODX7 μου έφυγε πριν κάνα μήνα με μια €500ρα χασούρα στην τσέπη μου, και το setup μου έμεινε χωρίς leader. Και τώρα αρχίζω να έχω συμπτώματα στέρησης. Με κανένα άλλο synth στο παρελθόν δεν είχα νιώσει στερητικό σύνδρομο, πλην στην περίπτωση των Hammond μου. Συνήθως ότι synth πούλαγα το αντικαθιστούσα άμεσα με κάτι εφάμιλλο ή καλύτερο, με το MODX αυτό ακόμα δεν έχει γίνει. Το Montage M φαντάζει μακρινό όνειρο με τις βλακείες που κάνει η Yamaha, οπότε με βλέπω σύντομα να αγοράζω ξανά ένα MODX7(+) και να τελειώνει το θέμα. Anyway, θα δω τι θα κάνω... Η παρακάτω 2λεπτη ηχογράφηση είναι η τελευταία που έκανα με το MODX. A ρε MODXάρα, πραγματικά λείπεις!

Ο νέος μας δίσκος προέκυψε σχεδόν από το πουθενά. Κι όπως συνήθως συμβαίνει με τα ξαφνιάσματα, είναι αυθόρμητος, ειλικρινής, έντονος, αληθινός. Πάνω απ’ όλα, αποτελεί μια ακόμα κατάθεση της ανάγκης να βεβαιώσουμε πως το πέρασμα μας από τη γης εμβαπτίστηκε σε μια ηχητική κολυμβήθρα, καθαγιάστηκε με νότες και αναπνέει σε πάλκα και χώρους ηχογραφήσεων, σε δωμάτια ξενοδοχείων, στο δρόμο. Το παίξιμο είναι η ευλογία και οι δοκιμασίες μας. Η μουσική μας χάρισε τον κόσμο όπως τον ζούμε και θα την υμνούμε αδιάκοπα, με τα λάθη, το καμάρι, τα φάλτσα, το πάθος, τις ατέλειες και την αφοσίωση μας, ταπεινοί υπηρέτες και περήφανοι εργάτες. Κι έτσι, απρόσμενα, βρεθήκαμε με καινούργιο άλμπουμ το έτος που κλείνουμε 40 χρόνια στη δισκογραφία. Σε ανύποπτο χρόνο, είχα πει στον Νίκο Ντουνούση πως θα θέλαμε κάποια στιγμή να ηχογραφήσουμε μερικά τραγούδια που τα παίζουμε χρόνια αλλά ποτέ δεν καταγράφηκαν, όχι με προοπτική έκδοσης, για μας να τα έχουμε στα αρχεία μας. Ο Νίκος, που διαχειρίζεται ένα μικρό στούντιο, με κάλεσε στο τηλέφωνο λίγο μετά την πρωτοχρονιά λέγοντας «Λιάκο, κάνετε κάτι το Σ/Κ; Μόλις τελείωσα ένα δοκιμαστικό για κάτι παιδιά και έχω τα όργανα στημένα, μπορείτε να έρθετε να γράψετε, ευκαιρία είναι γιατί αργότερα δεν θα έχω χρόνο». Ξαφνιάστηκα, του λέω δεν έχουμε κάτι, κάτσε να μιλήσω με τον Σωτήρη και τη Νίκη και σου απαντάω το συντομότερο. Και οι δυο τους αιφνιδιάστηκαν εξίσου με μένα, νοιώθαμε κάπως απροετοίμαστοι αλλά η πρόκληση αυτού του τύπου είναι πάντα γλυκιά και δελεαστική, οπότε συμφωνούμε να πάμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Το διήμερο 13 & 14 Γενάρη, ανταμώσαμε και παίξαμε ψυχωμένα για 2 ώρες κάθε απόγευμα, ζωντανά, χωρίς ακουστικά, διορθώσεις, overdubs και ιδιαίτερη προεργασία. Με την εξαίρεση 2-3 τραγουδιών που εκτελέστηκαν και δεύτερη φορά, όλα ήταν «με την πρώτη», μια κι έξω, first takes. Και τούτο υπήρξε μαγευτικό, καθότι πολλά από τα κομμάτια ίσα που τα θυμόμασταν αχνά, παίζαμε χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς θα γίνει, πόσο θα τα τραβήξουμε, που και πως θα σταματήσουμε. Ο Νίκος, καθώς περνούσαμε από το ένα τραγούδι στο επόμενο, έκανε τα μαγικά του στην κονσόλα και σκάρωσε ένα πρώτο ωμό mix που ποτέ δεν ξεπεράστηκε από οιαδήποτε μεταγενέστερη προσπάθεια και τελικά προκρίθηκε ως η πλέον άμεση και ακριβής απεικόνιση του υλικού. Ο καλός φίλος της μπάντας και κορυφαίος φωτογράφος Βασίλης Αρτίκος μας χάρισε την φωτογραφία που αποτέλεσε την βάση του σχεδιασμού του εξωφύλλου αλλά και έδωσε την έμπνευση για τον τίτλο της έκδοσης. Είχαμε καιρό να ζήσουμε την εμπειρία της ηχογράφησης σε στούντιο και παρ’ όλες τις δυσκολίες, ο ήχος και η αισθητική της μπάντας αποδόθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όσο κι αν οι συνθήκες σ’ αυτούς τους χώρους είναι λίγο στεγνές και απαθείς. Επίσης δεν μπορώ να μην σκεφτώ με ανάμεικτα συναισθήματα πως για μια φορά ακόμη κάναμε δίσκο «με το πιστόλι στον κρόταφο», οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν σε χρόνο που μεγάλα ονόματα της σκηνής με παχυλά συμβόλαια τον χρειάζονται για μισό ρεφρέν και αν. Είμαι πάντως ιδιαίτερα χαρούμενος, ακούγοντας το αποτέλεσμα έχω την αίσθηση πως τούτη ίσως είναι η πιο σημαντική δουλειά του γκρουπ εδώ και δεκαετίες. Και με έναν τίτλο που σημαίνει πολλά για μας. Ongoing: συνεχιζόμενος, σε διαρκή εξέλιξη. Buy CD (worldwide shipping) here: https://lotus.gr/record_info.php?ID=79972 Buy digital album here: https://blueswire1.bandcamp.com/album/ongoing

Πρέπει να το έχω και εγώ, Θα το ψάξω μήπως το δω ξανά σήμερα ή μεθαύριο το βράδυ. Τρομερή ταινία. Έχει ένα πλάνο στο ΣΕΑ του Σείριου όταν ήταν γιαπί ακόμα. Και τώρα σαν γιαπί έγινε, το πήρε και αυτό η ανάπτυξη.

Buddy Guy “(I’m Your) Hoochie Coochie Man” by Muddy Waters, in collaboration with Christone "Kingfish" Ingram.

Γιατί βρε, τα άλλα που έχεις πάρει από που ήλθανε; Από την Ερέτρια; (δεν θα σου το στέλνανε, αλλά λέμε τώρα)

Jesus Christ....

Θα σε γελάσω αν και νομίζω πως ναι, έχει πράμα εκεί μέσα.

Για τη τέχνη

Ναι, είναι αρκετά άτομα που το αναλαμβάνουν για να βγει καλό. Είναι ο @Ηλιας Χουρπουλιαδης στο μουσικό κομμάτι που κάνει τις ηχογραφήσεις και τη μίξη και παίζει και το φλάουτο το οποίο σε αυτό το κομμάτι το θεωρώ καταπληκτικό και πολύ ταιριαστό. Στο βίντεο συνήθως είναι ο ίδιος του μαζί με τον γιο του κάποιες φορές, αλλά εδώ ασχολήθηκε ένας άλλος που δεν είναι στο φόρουμ. Εννοείται είμαστε όλοι ερασιτέχνες και το κάνουμε από μεράκι

€900 το έδωσα, απ'τα €1,400 που το είχα πάρει. Ένας πιτσιρικάς Πειραιώτης ήρθε και το πήρε. Αν δεν ζούσα Ελλάδα θα το πουλούσα αρκετά πιο πάνω, εδώ δύο φορές κατέβασα την τιμή.

Άτιμοι Χούθι!

Τελικά πήρα αυτό το Cyber power και όντως είναι τελείως αθόρυβο. Μάλιστα σήμερα είχα και μία ολιγόλεπτη διακοπή ρεύματος και όλα δούλεψαν ρολόι.

Δες το σαν ευκαιρια... μπορει να ασχοληθεις περισσοτερο με τα υπαρχοντα συνθς σου και να βγαλεις ενα κλικ περισσοτερο απο αυτα που εβγαζες μεχρι προτινος, επειδη οι τεραστιες δυνατοτητες του modx ενδεχομενως να μην αφηναν τετοιο περιθωριο στο παρελθον. Μπορει ισως να δωσεις μια ευκαιρια σε καποιο daw και soft synth και να δωσεις μια διαφορετικη προοπτικη στις παραγωγες σου. Μολις με το καλο αποκτησεις το καινουριο montage M θα ειναι τετοια η ορεξη σου να δημιουργησεις σε αυτο , και το χρονικο διαστημα που θα εχει μεσολαβησει πιθανο να σε κανει να δεις το οργανο απο μια αλλη οπτικη γωνια ,που το αποτελεσμα πιθανο να ειναι καλυτερο απο το αν αποκτουσες το συνθ αυριο.

Δυστυχώς μόνο 2-3 λεπτά σκόρπια απο κινητό. Αν μπορούσες να ξέρεις πώς άκουγα όταν τραγουδούσα θα με δικαιολογούσες, μη σου πω θα με τράταρες και τσαγάκι με οίκτο. Όλοι μας χωρίς ακουστκά, ένα μικρό μόνιτορ μόνο. Εξεπλάγην που δεν φαλτσάρω περισσότερο...αλλά ναι, έχεις ένα δίκιο, τον τελευταίο χρόνο ειδικά νοιώθω την κούραση να με βαραίνει κάπως...oh well

Guitar forensics! Πολυ τα γουσταρω αυτα, και το συγκεκριμενο του GH ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα που εχω δει τελευταια - μια ενδελεχης ματια σε μια βαρια τροποποιημενη 1962 strat, προσπαθωντας να αξιολογησουν τι ειναι αυθεντικο και τι μη, απο τα προφανη μεχρι τα πιο "κρυμμενα".

Καλόταξιδο!θα το πάρω σιγουρα

Καλοτάξιδο! πολύ ωραίο, δυνατό και ειδική μνεία στο Burried alive in the blues.

Πολύ δυνατό και δυναμικό. Κανένα βίντεο δεν τραβήξατε;

Ναι , γι αυτό τη συνέκρινα με εξίσου μάπα....την μερσεντές

Ο απερχόμενος master του blues με τον επερχόμενο one.

Το "MoonDial" αποτελεί το πρώτο καινούργιο κομμάτι από τον επερχόμενο νέο ομώνυμο δίσκο του σπουδαίου Pat Metheny (κυκλοφορεί στις 26 Ιουλίου).

Καταρχάς το κοινό δεν πήγε εκεί για το λάιβ αλλά για το μέρος, άρα δεν φταίει το κοινό. Επίσης το τραγούδι δεν δείχνει να το ξέρει το κοινό, άρα πάλι δεν φταίει το κοινό. Επειδή παίζω σε κάποια ξενοδοχεία με ροκ μπάντα, και το κοινό συχνά δεν έχει απαραίτητα σχέση με αυτή την μουσική καθώς απλά είναι ''αναγκασμένοι'' να δουν το entertainment της ημέρας αφού το πλήρωσαν, έχω να πω το εξής: ποτέ δεν φταίει το κοινό. Εμείς έχουμε φροντίσει το σετλιστ μας να είναι τέτοιο ώστε να το ευχαριστηθεί και ακόμα και ένας που δεν ακούει απαραίτητα ροκ μουσική. Και φυσικά έχει σημασία να είσαι ευχάριστος όταν τα παίζεις, και όχι διαδικαστικός, γιατί πληρώνεσαι για entertainment και άρα πρέπει να είσαι διαδραστικός με το κοινό και όχι απλά εκτελεστής οργάνου. A, και πρέπει να ''κόβει το μάτι σου'' το κοινό όταν ανέβεις στην σκηνή, κυρίως ηλικιακά. Να μην πηγαίνεις με προκαθoρισμένο playlist (ΟΚ κάποια must θα είναι στο πρόγραμμα κάθε φορά) Άπειρες φορές έχω αντικρίσει το κοινό και έλεγα ''ωχ, πως θα περάσουν οι 2 ώρες από την βαρεμάρα'' αλλά τελικά κατέληξε καλό λάιβ με συμμετοχή από το κοινό. My 2 cents

Χμμμ... αυτή η τροπή της συζήτησης προς τα κόστη, μου θύμισε μια "ένδοξη" στιγμή της δημοσιογραφικής μου πορείας... Ήταν προς τα τέλη του 2005... αρχές του 2006... δεν θυμάμαι πότε ακριβώς. Έχει κερδίσει (ως γνωστό) η Ελλάδα με την Παπαρίζου και πρέπει να διοργανώσει τον διαγωνισμό... Μας καλεί η ΕΡΤ σε σούπερ - ντούπερ press conference στο Grande Bretagne, παρουσία του προέδρου της EBU και μας αρχίζουν στο... πουρουπού, που το production θα είναι έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα και κάποια στιγμή (δεν θυμάμαι αν ήταν από πλευράς προέδρου ΕΡΤ ή προέδρου EBU) σκάει και το "παραμύθι": Ο διαγωνισμός θα κοστίσει διψήφιο νούμερο εκατομμυρίων ευρώ, τελεία. Κάποια στιγμή τελειώνει το μπλα-μπλα, και έρχεται η ώρα για τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Πετάγομαι επάνω (κάντε το εικόνα αυτό ), παίρνω το μικρόφωνο και ρωτάω τον πρόεδρο της ΕΒU: "Διψήφιο νούμερο εκατομμυρίων ευρώ είναι τα 10, αλλά είναι και τα 99. Δηλαδή δεν έχετε προϋπολογίσει πόσο θα κοστίσει;" Εννοείται ότι απάντηση δεν έλαβα... Τελειώνει το πανηγύρι και εκεί που είμαι προς την έξοδο, με πλησιάζει ένας κονιόρδος γραβατάκιας golden boy και μου λέει: "Εσύ τι ζόρι τραβάς με τα λεφτά και πόσο θα κοστίσει;". Αφτά and I rest my case...

+1000 Πριν λίγο παρέλαβα σεταρισμένη στην εντέλεια την Gretsch από τον Φάνη @Πνοή και Νύξη και απλά δεν έχω λόγια. Σαν να παιζω άλλο όργανο. Ειδικά το Bigsby, μαγεία... @Superfunk σε ευχαριστώ για την πρόταση για ghs 10-38, η φάση είναι ότι κάνουμε πλάκα στο φόρουμ για κάποια πράγματα όπως οι τελε και οι συγκεκριμένες χορδές, αλλά τις πήρα για να δω αν στέκει το hype και είναι όντως οι καλύτερες χορδές που έχω παιξει ποτέ