Προς το περιεχόμενο

Το Μπουζούκι


dromilious

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Administrator

Και γιατί όχι "Μπουζουξήδες";  ;)

 

Εμείς πάλι πάπου προς πάπου είχαμε πάντα ένα τρίχορδο στο σπίτι.

Ετσι μου έμεινε κειμήλιο ένα μοναδικό κομμάτι του 191-κάτι (; ), κατασκευής Δ. Μούρτζινου, ίσως και το μόνο μπουζούκι που έφτιαξε ποτέ απ' όσο γνωρίζω, καθώς έφτιαχνε φοβερά μαντολίνα που βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Παραδοσιακών Οργάνων στην Πλάκα. Ήταν του παππού μου που ξημεροβραδιαζότανε με τον "Μάρκο" στον "Περαία" κι αργότερα στα "μπακάλικα" από πίσω...

 

Όταν εγώ έπιασα την κιθάρα στράβωσε ο παππούς.

Μετά αφού απόειδε μου έλεγε...

 

"Κοίτα να δείς... αφού δεν σ' αρέσει το μπουζούκι, πιάσε έστω ένα τετράχορδο και παίζε τα "ευρωπαϊκά" σαν τον Χιώτη! 'Ολος ο κόσμος θα σε γουστάρει."

 

Η αλήθεια είναι ότι κατα καιρούς προσπάθησα να παίξω με το μπουζουκάκι μου, αλλά άμα δεν σου βγαίνουν οι μελωδίες από μέσα σου... δεν πάει το χέρι.

Εχω καεί κι από τα 12 χρόνια στην Αφρική σαν έφηβος με άλλα ακούσματα, οπότε ο ρυθμός είναι πολύ σημαντικός για μένα...

Στο τρίχορδο ακολουθείς την μελωδία του τραγουδιού.

Κι εγώ, ακόμα και με την κιθάρα σπάνια έπαιζα συγκεκριμένα τραγούδια.

Πάντα, ακόμα και σήμερα, όλο "μπίρι - μπίρι" παίζω. Γενικά κι αόριστα δηλαδή.

 

 

Πάντως το τετράχορδο είναι για shredders. Οι μπουζουξήδες δεν παίζονται!

Η ταχύτητα είναι το παν.

Και γι αυτό με αφήνει και παγερά αδιάφορο.

Δεν ακούω ίχνος δυναμικής και ρυθμού.

Μόνο εκατομμύρια μελωδικές γραμμές σε 64α.

'Ισως τελικά να μην είναι τυχαίο που έχει και τέτοια πέραση το metal και το shredding στην Ελλάδα! !  :)

 

Υ.Γ. Προς SF. To πάσχα έπαιζε το τρίχορδο του ο πατέρας μου στην αυλή, καρφί στον ενισχυτή με overdrive και Ideal!

Και έλεγα από μέσα μου, "Πολύ ηλεκτρικός είναι ο ήχος σου πατέρα για τα ρεμπέτικα που παίζεις". Και σκέφτομαι να του πάρω κανα ποιοτικό μαγνητάκο μπας και ακουστεί πιό φυσικό το όργανο...

  • Like 1

Live and let Live.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και γιατί όχι "Μπουζουξήδες";  ;)

 

Εμείς πάλι πάπου προς πάπου είχαμε πάντα ένα τρίχορδο στο σπίτι.

Ετσι μου έμεινε κειμήλιο ένα μοναδικό κομμάτι του 1918, κατασκευής Μούρτζινου, ίσως και το μόνο μπουζούκι που έφτιαξε ποτέ απ' όσο γνωρίζω, καθώς έφτιαχνε φοβερά μαντολίνα που βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Παραδοσιακών Οργάνων στην Πλάκα. Ήταν του παππού μου που ξημεροβραδιαζότανε με τον "Μάρκο" στον "Περαία" κι αργότερα στα "μπακάλικα" από πίσω...

 

Όταν εγώ έπιασα την κιθάρα στράβωσε ο παππούς.

Μετά αφού αποείδε μου έλεγε...

 

"Κοίτα να δείς... αφού δεν σ' αρέσει το μπουζούκι, πιάσε έστω ένα τετράχορδο και παίζε τα "ευρωπαϊκά" σαν τον Χιώτη! 'Ολος ο κόσμος θα σε γουστάρει."

 

Η αλήθεια είναι ότι κατα καιρούς προσπάθησα να παίξω με το μπουζουκάκι μου, αλλά άμα δεν σου βγαίνουν οι μελωδίες από μέσα σου... δεν πάει το χέρι.

Στο τρίχορδο ακολουθείς την μελωδία του τραγουδιού.

Κι εγώ, ακόμα και με την κιθάρα σπάνια έπαιζα συγκεκριμμένα τραγούδια.

Πάντα, ακόμα και σήμερα, όλο "μπίρι - μπίρι" παίζω. Γενικά κι αόριστα δηλαδή.

 

Πάντως το τετράχορδο είναι για shredders. Οι μπουζουξήδες δεν παίζονται!

Η ταχύτητα είναι το παν.

Και γι αυτό με αφήνει και παγερά αδιάφορο.

Δεν ακούω ίχνος δυναμικής και ρυθμού.

Μόνο εκατομμύρια μελωδικές γραμμές σε 64α.

'Ισως τελικά να μην είναι τυχαίο που έχει και τέτοια πέραση το metal και το shredding στην Ελλάδα! !  :)

 

Υ.Γ. Προς SF. To πάσχα έπαιζε το τρίχορδο ο πατέρας μου στην αυλή, καρφί στον ενισχυτή με overdrive και Ideal!

Και έλεγα από μέσα μου, "Πολύ ηλεκτρικός είναι ο ήχος σου πατέρα για τα ρεμπέτικα που παίζεις". Και σκέφτομαι να του πάρω κανα ποιοτικό μαγνητάκο μπας και ακουστεί πιό φυσικό το όργανο...

 

+ 1000

συγκινητικότατο, με αφορά άμεσα. ίδια βιώματα, παρόμοιες καταστάσεις. ειλικρινά +1000

 

(βέβαια εγώ ασχολούμαι κατά τι παραπάνω)

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και γιατί όχι "Μπουζουξήδες";  ;)

 

Μα φυσικά και το είπα ειρωνικά λόγω της τάσης που υπάρχει να ακαδημιοποιούνται τα πάντα!

 

Περιστέρης, άρχοντας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο παππούς, σε κάποια...προπολεμική εκδρομή του σχολείου, ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με χορδές-βούτηξε μια κιθάρα και κοπάναγε όλη μέρα στις εξοχές.

 

Το μπουζούκι τον κέρδισε. Ήξερε ν'ακούει, είχε και κάτι χερούκλες που καρύδωναν...Η καμπανιστή φωνή του τρίχορδου ήταν το πρώτο μου προσωπικό ξελόγιασμα...

 

Ζωή νά'χει ο άνθρωπος, το σημερινό του μουζούκι είναι το...τέταρτο. Τα τρία προηγούμενα...τα έσπασε. Πολύ πριν τον Townshend ή τον Blackmore. ;)

 

Σήμερα, ο παππούς έχει έναν εγγονό που παίζει μπουζούκι, και έναν εγγονό που παίζει κιθάρα...μπουζουκίσια.

 

Ά, έχει επίσης στην κατοχή του ένα καταπληκτικό τρίχορδο που λογαριάζω να κληρονομήσω...

 

 

 

...αν δεν το σπάσει κι αυτό.

τασκερα απο βουτυρο οπως αποκαλουμε μερικη

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εμένα πάντως το τετράχορδο σα μυστήρια μετάλλαξη μου έμοιαζε πάντα ???

Είναι τόσο μακριά από τη λογική του original τρίχορδου που ίσως δε θα'πρεπε να το λένε μπουζούκι, να το ονόμαζαν αλλιώς

 

Άμα δε βαράει η μπουργκάνα, δε καταλαβαίνεις μπιτ..(και όχι beat) ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

Πάντως το τετράχορδο είναι για shredders. Οι μπουζουξίδες δεν παίζονται!

Η ταχύτητα είναι το παν.

Και γι αυτό με αφήνει και παγερά αδιάφορο.

Δεν ακούω ίχνος δυναμικής και ρυθμού.

Μόνο εκατομμύρια μελωδικές γραμμές σε 64α.

'Ισως τελικά να μην είναι τυχαίο που έχει και τέτοια πέραση το metal και το shredding στην Ελλάδα! !  :)

 

 

φιλε μου μαλλον δεν εχεις ακουσει καλους μπουζουκτζιδες

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 1 χρόνο αργότερα...

<object width="425" height="344"><param name="movie" value="

name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="
type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>

 

δεν ειναι αστικος μυθος εν τελει (3 αιωνες μετα η απαντηση αλλα οκ) 8)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Παντως παιδια στην Ελλαδα υπαρχουν και βγαινουν συνεχως πολυ δυνατα μπουζουκια αλλα οπως και να το κανουμε βρε παιδι μου οι παιχτες οπως ο Χιωτης και ολοι οι αλλοι του ιδιου βελινεκους οι ''πρωτοτυποι'' για εμενα σε πανε σε αλλη διασταση.....μαγεια σκετη....και οι αναμνησεις που σου φερνουν πολλες μα παρα πολλες.....και μετα αναρωτιομαστε εμεις τι κανουμε.......

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου