Ισορροπία output μαγνητών.

[Μπάσσο και Ξερό ψωμί]

Δεν είναι έτσι ακριβώς.

Τα mV που δίνει η DiMarzio για παράδειγμα είναι ο μέσος όρος έντασης ενός μαγνήτη πάνω σε μία κιθάρα, που έχουν μετρήσει την τάση εξόδου της κάθε χορδής ξεχωριστά και σαν σύνολο δίνουν ένα μέσο όρο με την εξίσωση e+a+d+g+b+e/6. Χωρίς φυσικά να παρεμβάλονται ποτενσιόμετρα ή εξτρά καλώδια, γειώσεις κλπ.

 

Σίγουρα το μέγεθος της έντασης είναι αποτέλεσμα παραγόντων, όπως προανέφερε ό

"Μπάσσο και Ξερό ψωμί ", αλλά με κυριότερο τον τύπο του μαγνήτη, είτε αυτός είναι σε μορφή ράγας (rail), είτε σε πόλο (polepiece).

Πιο αναλυτικά για τους τύπους εδώ

http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=257

 

Επίσης υπάρχουν μαγνήτες με μεγάλη αντίσταση και μικρή έξοδο, όπου αυτό επιτυχάνεται με ένα δεύτερο "ψευτικο" πηνίο ή αλλιώς dummy coil, που βρίσκει κάποιος σε μαγνήτες όπως ο HS-2, HS-3 και αρκετά μοντέλα της Lace.

Ένα παράδειγμα σ'αυτό είναι ο HS-3 που έχει αντίσταση 23.72Κ και έξοδο 93mV (alnico V)! Και στον αντίποδα ο Cruiser DP186, όπου με αντίσταση μόλις 3.13Κ έχει έξοδο στα 140mV (ceramic).

 

 

το οποίο ντάμυ κόιλ το χρησιμοποιούν ως χαμ κάνσελινκ και το συνδέουν σειριακά και ανάποδα (το - στο -), σωστά;

[WilliamSats]

 

το οποίο ντάμυ κόιλ το χρησιμοποιούν ως χαμ κάνσελινκ και το συνδέουν σειριακά και ανάποδα (το - στο -), σωστά;

Αν θυμάμαι καλά ναι.

[Μπάσσο και Ξερό ψωμί]

Αν θυμάμαι καλά ναι.

 

Ωραίο πράγμα η αυτοεπιβεβαίωση!

[duckino]

Ένα παράδειγμα σ'αυτό είναι ο HS-3 που έχει αντίσταση 23.72Κ και έξοδο 93mV (alnico V)! Και στον αντίποδα ο Cruiser DP186, όπου με αντίσταση μόλις 3.13Κ έχει έξοδο στα 140mV (ceramic).

 

Εγω τελικα μαλλον μπερδευτηκα.Απ'το παραδειγμα σου ποιος τελικα εχει μεγαλυτερο output;

[WilliamSats]

Εγω τελικα μαλλον μπερδευτηκα.Απ'το παραδειγμα σου ποιος τελικα εχει μεγαλυτερο output;

;D

And The Winner Iiiiiiis...."The Cruiser DP186" ;D (στο output μόνο ;) )

[skantzos]

πάντως ο κύριος Σκοτ ζήτηε απο τη suhr να του βάλει 3 ίδιους μαγνήτες και ρυθμίζει την ένταση μονο με το ύψος, όπως φαίνεται εδω:

Scott Henderson demos new Suhr amp head NAMM 08

[if_it_is]

Τα mV που αναφέρεις είναι ποσοτικός παράγοντας (δηλαδή όσο περισσότερα τόσο πιο δυνατά) και έχουν να κάνουν με τη συνολική ένταση. Όταν έχουν καθοριστεί δηλαδή οι αρμονικές, η ένταση του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ήχου είναι τα mV.

Αν εσύ ανεβάσεις την ένταση του ενισχυτή σου θα έχεις μεγαλύτερη συνολική ένταση του ήχου όπως αν είχες χοτ οβεγουντ μαγνήτη (σχεδόν, μην παρεξηγηθώ)

 

 

Αυτά

 

Όντως σχεδόν. Στην ουσία είναι σαν να ανεβάζεις το γκέιν στον ενισχυτή σου. Οπότε το θέμα τίθεται στο ταίριασμα των μαγνητών ώστε να μην έχεις διαφορές έντασης στα καθαρά, και διάφορες γκέιν στα βρώμικα (κατά εναλλαγές μαγνητών στην ίδια κιθάρα). Πολλές φορές οι διαφορά στο output 2 μαγνητών είναι τόσο μεγάλη που είναι σχεδόν αδύνατο να ρυθμίσεις φυσιολογικό τα ύψη τους σε μια κιθάρα.

Άρα δεν μετράει μόνο η χροιά. Το output είναι καλο να το ξέρουμε για πρακτικούς λόγους, αλλά και για ηχητικούς αφού η συμπεριφορά του ενισχυτή εξαρτάται κατά πολύ από την ένταση που του δίνουμε στην είσοδο. Απόδειξη άλλωστε και η ηχητικές διάφορες που προκύπτουν απ το πείραγμα του volume της κιθάρας!

[elavd]

Φίλε Bihla πάντως και οι δικοί μου Lindy Fralin P90s κάπως έτσι είναι ρυθμισμένοι για να ακούγονται ισορροπημένοι ;)

 

 

[bihlas87]

Ενδιαφέρουσες οι τεχνικές αναλύσεις, καλό να υπάρχουν κάπου γραμμένες ;)

Θα μπορούσαμε να πούμε οτι ένας neck και ένας bridge ίδιας κατασκευής

(ίδια μπάρα, ίδιo πάχος σύρματος) θα έπρεπε να έχουν διαφορά τυλιγμάτων

ανάλογη με την διαφορά του μήκους κύματος της ταλάντωσης της χορδής

πάνω απο τα polepieces τους ώστε να έχουν ίση ένταση στο ίδιο ύψος?

 

Φίλε Bihla πάντως και οι δικοί μου Lindy Fralin P90s κάπως έτσι είναι ρυθμισμένοι για να ακούγονται ισορροπημένοι ;)

Άρα μάλλον είναι ''παραδοσιακό'' χαρακτηριστικό των p90s, νομίζω πως είχα

διαβάσει οτι και η gibson έβγαζε μόνο ένα μοντέλο και για τις 2 θέσεις.

Οι stock που φορούσε η bach είχαν 9.3k και οι 2, είχα τον neck χωμένο σχεδόν

κάτω απο το pickguard!

[myster_maze]

Ενδιαφέρουσες οι τεχνικές αναλύσεις, καλό να υπάρχουν κάπου γραμμένες ;)

Θα μπορούσαμε να πούμε οτι ένας neck και ένας bridge ίδιας κατασκευής

(ίδια μπάρα, ίδιo πάχος σύρματος) θα έπρεπε να έχουν διαφορά τυλιγμάτων

ανάλογη με την διαφορά του μήκους κύματος της ταλάντωσης της χορδής

πάνω απο τα polepieces τους ώστε να έχουν ίση ένταση στο ίδιο ύψος?

 

Βλέπεις αρκετά σετ, όπου ο bridge είναι λίγο πιο hot. Οι περισσότεροι κατασκευαστές μαγνητών σήμερα το προβλέπουν. Συνήθως ο bridge είναι κάτι Ohm παραπάνω. Στα σετ Ρ90 κανονικά πρέπει να είναι περίπου 15% η διαφορά neck-bridge για να "ισορροπήσουν".

Χαρακτηριστικό είναι στα Jazz Bass όπου ο bridge είναι και λίγο πιο μακρύς σε σχέση με τον neck ( λόγω απόστασης χορδών αλλά και με ίδιες στροφές σύρματος έχει μεγαλύτερη αντίσταση άρα και output) και φυσικά με περισσότερες στροφές. Κάποια στιγμή μεταφέρθηκε και λίγο προς τον neck γιατί και πάλι κάτι του έλειπε! Η μικρή ταλάντωση της χορδής κοντά στο bridge πάντα είχε τα αρνητικά της... αλλά και τα θετικά της!  ;D

 

Να προσθέσω και κάτι ακόμη για την ένταση. Το output ενός μαγνήτη εξαρτάται από την διάμετρο του σύρματος, των αριθμό στροφών αλλά και τις διαστάσεις της μπομπίνας όπου θα τυλιχτούν. Μήκος, πλάτος και ύψος.

Ίδιο σύρμα, ίδιες στροφές, ίδια pole pieces σε μπομπίνα τύπου Strat και μπομπίνα τύπου Jazzmaster θα έχουμε τελείως άλλο αποτέλεσμα!

 

Επίσης, από τους ίδιους παράγοντες εξαρτάται και το ηχόχρωμα ενός μαγνήτη. Σε έναν μαγνήτη αν προσθέσουμε περισσότερες στροφές θα πάρουμε μεγαλύτερο gain αλλά θα αλλάξει και το ηχόχρωμα του μαγνήτη. Θα γίνει πιο μεσαίος. Αν αλλάξουμε τα pole pieces πχ από alnico 5 σε alnico 3 πάλι θα αλλάξει το output αλλά και το ηχόχρωμα. Αυτά τα δύο δηλαδή πάνε μαζί.