Προς το περιεχόμενο

Το τέλος του κόσμου (που ομοίως θα προσπεράσει)


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Φοβαμαι μια μικρη επιδοξη παρεα εξυπνων, που μπορει να βασιστει και να χρησιμοποιησει αυτες τις πεποιθησεις της μαζας ωστε να δημιουργησει μια 'τεχνητη αποκαλυψη' ωστε να να μας περασουν οσα θελουν..

Aυτού του είδους η καχυποψία είναι εν δυνάμει εξίσου επικίνδυνη με τη θρησκοληψία...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 38
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Απλά θα ήθελα να δω τι θα κάνουν όλοι αυτοί όταν θα ξημερώνει Κυριακή στις ΗΠΑ και οι… Βάρβαροι δεν θα έχουν εμφανιστεί.

Δικαιολογίες μπορούν να υπάρξουν άφθονες και εύκολες... δε νομίζω πως θα πτοηθούν καν. Ίσα ίσα θα ικανοποιηθούν περισσότερο επειδή μπορεί πχ. να νομίσουν πως ο πνευματικός τους ηγέτης μεσολάβησε υπέρ της ανθρωπότητας για να μην συμβεί το κακό, πως ο Θεός (ο παρουσιαζόμενος από την εκάστοτε αίρεση) τους λυπήθηκε και τους χάρισε μια παραπάνω ευκαιρία, πως έκρινε πως τελικά δεν ήταν τόσο ανάξιοι να ζουν, πως η ξαφνική μετάνοιά τους κατόπιν παρότρυνσης του ηγέτη τους έσωσε κλπ.

 

 

Και εδώ είναι που αρχίζεις να αναρωτιέσαι: Μα καλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανοίξει ένα βιβλίο στην ζωή τους; Δεν άκουσαν, δεν ρώτησαν, δεν είδαν;

 

Δεν νομίζω απαραίτητα πως είναι όλοι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Οι αιρέσεις έχουν μέλη από πολλά και διαφορετικά κοινωνικά και μορφωτικά στρώματα. Ίσως μάλιστα επειδή ακριβώς άκουσαν, ρώτησαν και είδαν να έφτασαν σε τέτοια κατάσταση - στη σημερινή εποχή είναι πιο εύκολο από ποτέ άλλοτε να παραπληροφορηθείς ή να παραπληροφορήσεις από πχ. ένα μπλογκ ή ένα φόρουμ.

Fear no more the heat o' the sun

Nor the furious winter's rages

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Νοrdic, έχει δίκιο ο Spy. Aλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί πχ. μαθηματικά, αλλά ίσως με μελέτες της διέγερσης ορισμένων κέντρων του εγκεφάλου, αν αποδειχθεί πως τα ίδια κέντρα είναι υπεύθυνα για έντονα συναισθήματα πεποίθησης. Είδα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη πάνω σε κάτι συναφές, αλλά θα ανοίξω άλλο θρεντ γιατί είναι σχεδόν βέβαιο πως αν μπει εδώ, το θρεντ θα εκτροχιαστεί εντελώς με καλαμπούρια και τα συνηθισμένα σχόλια τύπου chat.

Fear no more the heat o' the sun

Nor the furious winter's rages

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος.

 

Κατά Ματθαίον 24.36

 

End of Story :P ;D

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Η διαχείριση μαζών με μέσο το brokerage του υπερφυσικού και σκοπό το οικονομικό όφελος μιας μικρής ομάδας είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κουλτούρες. Και δεν είναι απαραίτητο ο Aρχιδιδάσκαλος να προσφέρει μετά θάνατον ζωή αντί αντιτίμου. Συνήθως προσφέρει μια εναλλακτική "γνώση", "ψάξιμο" και "πληροφορίες" για μυστικές θεραπείες, για συνωμοσίες ή για την αλήθεια που μας κρύβουν γενικώς  ;D.... Το αντίτιμο και το κέρδος είναι συνήθως μικρότερο από τα εκατομμύρια που έχει μαζέψει αυτός ο απατεώνας. Ξέρετε τι εννοώ... λίγα βιβλία του "Χ" εκδοτικού οίκου, κανένα (αρχικά δωρεάν) σεμινάριο, εγγυημένο κοινό για μια συναυλία που κανονικά δεν θα πατούσε άνθρωπος κλπ κλπ κλπ.

Μάλιστα οι άνθρωποι που "τσιμπήσουν" μια φορά σε κάτι τέτοιο είναι επιρρεπείς στο να ξανα-τσιμπήσουν και να ξανα-τσιμπήσουν....

Βλέπετε, η ευδαιμονία της εντύπωσης ότι κάποιος είναι μορφωμένος βλέποντας μια ταινία 2 ωρών (και παρακάμπτοντας 20 χρόνια δομημένης σκέψης) είναι αχτύπητη. Μοιάζει με την προσδοκία της χοντρούλας νοικοκυράς που παίρνει τη ζώνη / βιομαγνητικό μασαζοκαλτσόν από το τελεμάρκετινγκ και περιμένει/πιστεύει ότι με 10 λεπτά την ημέρα για γίνει σαν το καλλίγραμμο μοντέλο που το διαφημίζει.

Μια ματιά αρκεί για να δει κανείς τη διαφορά όμως.....

 

Έχω δει νέα παιδιά να αναλώνουν τη δημιουργικότητά τους σε τέτοια "λούκια" ενώ η κανονική ζωή περνούσε δίπλα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι διπλά σκεπτικιστής απέναντι σε κάθε "Aρχiδιδασκαλο".

 

Και πάντα η ίδια ιστορία.... Πάντα δεν ξέρουν τι τους γίνεται, πάντα μιλούν με την υπεροψία αυτού που κατέχει μια μορφής "ειδική πληροφορία", πάντα αναφέρονται με μισόλογα σε αυτό που έχουν να πουν προτρέποντας τους συνομιλητές/αναγνώστες να την ψάξουν και μόνοι τους, πάντα σε προτρέπουν να είσαι "ανοιχτόμυαλος και να μην κατακρίνεις κάτι που δεν γνωρίζεις" κλπ κλπ κλπ.

 

Έχει και άλλα κλισέ η συμπεριφορά τους τα οποία δεν είναι την παρούσης.

 

Προσωπικά έχω αποφασίσει ότι δεν έχω την ενέργεια που απαιτείται να να μιλάω με τέτοιους. Παρόλα αυτά, κατεβάζω σχετικές αφίσες όπου τις πετυχαίνω.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχω δει νέα παιδιά να αναλώνουν τη δημιουργικότητά τους σε τέτοια "λούκια" ενώ η κανονική ζωή περνούσε δίπλα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι διπλά σκεπτικιστής απέναντι σε κάθε "Aρχiδιδασκαλο".

 

Αφού συμφωνήσω, ας καταγράψω και τον αντίλογο: οι αφορμές για να μπει κανείς σε λούκι ενώ η κανονική ζωή τον προσπερνά, είναι πολλές και οι πιο πολλές είναι μη-αιρετικές και ενσωματωμένες στη κοινωνία ως έγκυρες. Π.χ. μία ερωτική σχέση που κρατά παραπάνω απ' όσο πρέπει, ένας μουσικός που επιμένει να ασχολείται με τη μουσική ενώ φανερά δεν έχει καμία προοπτική καριέρας, ένας φοιτητής που παραμένει τέτοιος για δέκα συναπτά έτη, ένας οργανωμένος σε πολιτική νεολαία ενώ το εργοστάσιο έχει κλείσει κλπ.

 

Αν σε αυτά, βάλεις και το ότι ως "κανονική ζωή" ορίζεται να είναι ακριβώς αυτό το συνοθύλευμα ηθών και εθίμων που οργανώθηκε ακριβώς από ανθρώπους που πάσχουν από τα παραπάνω νοσήματα.. τότε δεν είναι να απορείς που κάποιοι αναλαμβάνουν το ρίσκο για φιλοσοφική ή "φιλοσοφική" έρευνα και αλλότριες κουλτούρες. Σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι απίθανο να υπάρχουν απαντήσεις έξω από τα πλαίσια της δυτικής παράδοσης και της κανονικής ζωής αυτών που την συνεχίζουν.

 

Γι΄αυτό, τα παιδιά καλό είναι να μη γράφουν τους γονείς τους εκεί που δε πιάνει μελάνι (συχνά έχουν να συμβουλεύσουν κάτι χρήσιμο, όσο αμόρφωτοι και αν είναι) και επίσης πρέπει όλοι να είμαστε επιφυλακτικοί προς πάσα κατεύθυνση, ειδικά εκεί που ζητούν τα χρήματά μας και - κυρίως - το χρόνο μας.

 

 

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Προσπαθώ να ξεπεράσω μία άκρως ενοχλητική και επίπονη ωτίτιδα που με έχει τελείως αποσυντονίσει, ώστε να καταθέσω και εγώ την άποψή μου. Ένα τα πρώτα πράγματα που αυτο-διδάσκεται ο άνθρωπος όταν γεννιέται είναι ο φόβος ο οποίος στη συνέχεια εμπλουτίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που κληρονομεί ή ασπάζεται το κάθε μέλος μιας οποιασδήποτε κοινωνίας. Ο φόβος έχει πολλές προεκτάσεις αλλά η κύρια αιτία του είναι η αγωνία για το "μετά" αν αυτό υπάρχει. Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει και πως όλο το οικοδόμημα του "μετά" είναι ένα οικοδόμημα κατασκευασμένο από τον ίδιο τον άνθρωπο που επιχειρεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο το φόβο του θανάτου (του δικού του προσωπικού τέλους) αλλά και της περιέργειας-αγωνίας για την ίδια τη φύση του θανάτου. Ο πρωταρχικός λοιπόν φόβος ξεκινάει από την ιδέα του θανάτου, του προσωπικού μας θανάτου. Όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να τα βρει πολύ πιο αναλυτικά διατυπωμένα στο τελευταίο βιβλίο του IRVING YALOM "Staring at the Sun" που έχει εκδοθεί και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ αλλά με τον αρχικό του τίτλο: "Στον Κήπο του Επίκουρου". Ο συγγραφέας είχε έρθει και στην Ελλάδα και μάλιστα δέχτηκε έναν καταιγισμό ερωτήσεων σχετικά με το φόβο για τον θάνατο. Ο Yalom πιστεύει (αν και δεν το ξεκαθαρίζει σε απόλυτο βαθμό) πως ο φόβος δεν είναι έμφυτος και πως δημιουργείται από τις κοινωνικές δομές. Συνεχίζει κατηγοριοποιώντας το φόβο σε "υπο-φόβους" δηλώνοντας όμως πως η πηγή όλων των "υπο-φόβων" είναι αυτός του θανάτου. Στο βιβλίο του περιγράφει συνεδρίες με ασθενείς του και με έντεχνες ερωτήσεις που τους κάνει τους οδηγεί στο να παραδεχτούν πως όλες οι επιμέρους φοβίες τους (υπο-φόβοι) προέρχονται από το φόβο του θανάτου.

Τον συγκεκριμένο λοιπόν φόβο έρχονται να "καταπραΰνουν" οι θρησκείες που υπόσχονται ζωή μετά το θάνατο (κυρίως οι 3 Αβρααμικές). Το "καταπραϋντικό" όμως που προσφέρουν έχει πολύ σοβαρά ανταλλάγματα. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο γεννιέται η έννοια της "αμαρτίας". Με άλλα λόγια, μέσα από το φόβο το κάθε θρησκευτικο-πολιτικό "ιερατείο" χαλιναγωγεί και γαλουχεί πλήθη και ολόκληρες γενιές. Προτείνονται λοιπόν διάφορα μοντέλα πειθαναγκασμού και υποτακτικής συμπεριφοράς που μετατρέπουν ένα ελευθέρως σκεπτόμενο ον σε πειθήνιο όργανο, σε υπήκοο δηλαδή που ετυμολογικά παραπέμπει στο άτομο που προθύμως εκτελεί τις εντολές που δέχεται (ακούει).   Με τον τρόπο αυτόν μπορεί η κάθε θρησκευτικο-πολιτική ομάδα να ασκεί εξουσία και φυσικά να εκμεταλλεύεται τις φοβικές  πλέον μάζες. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτό το φαινόμενο είναι μέσα από τον Ορθό Λόγο. Ο Ορθός όμως Λόγος δεν μπορεί να υπάρξει εάν πριν δεν υπάρχει παιδεία που νομοτελειακά συνδέεται με την διάθεση για αμφισβήτηση και γνώση. Η γέννηση της φιλοσοφίας. Ίσως αυτό ανιχνεύει και εντοπίζει τη διαφορά μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης.

Προς το παρόν δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Πάω λοιπόν για το mesulid μου προσδοκώντας να διαβάσω τις τοποθετήσεις σας.

 

ΥΓ: Ωραίο θέμα Terry.

I was baptized in Muddy Waters

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ο φόβος,  ο λόγος,  και τα  mesulid

Δημήτρη μου, στον λόγο μου, έκτος  από το αυτί σου με αυτά θα χαλάσεις  και το στομάχι

 

Πάω  για δίκαιο ύπνο

 

 

rust never sleeps

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου