"Roger Waters - The Wall" live στην Αθήνα 8-9-12 Ιουλίου 2011

[kostri]

Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες εμπειρίες. Κάποιοι έχουμε πραγματικές και κάποιοι επίκτητες. Το να ζήσεις μία εποχή, δεν μεταδίδεται εύκολα

Δεν καταλαβαίνω τη διάκριση ανάμεσα σε επίκτητες και πραγματικές εμπειρίες. Οι εμπειρίες(βιώματα) μπορούν μόνον να υφίστανται ή όχι. Γι αυτόν τον λόγο η έκφραση "πραγματικές εμπειρίες" είναι πλεονασμός, κατά τη γνώμη μου.

 

Πάντως, ό,τι κι αν εννοείς, νομίζω πως η αναβίωση μιας καλλιτεχνικής εμπειρίας είναι εξ ορισμού κιτς. Το να ξαναπαρουσιαστεί ένα έργο, πιστά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε 30 χρόνια πριν, δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς η τέχνη προσδιορίζεται άμεσα από το πλαίσιο εντός του οποίου συμβαίνει. Αυτό είναι το νόημα της συμφωνίας μου με τον trolley.

 

[warwickplayer]

Πάντως, ό,τι κι αν εννοείς, νομίζω πως η αναβίωση μιας καλλιτεχνικής εμπειρίας είναι εξ ορισμού κιτς. Το να ξαναπαρουσιαστεί ένα έργο, πιστά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε 30 χρόνια πριν, δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον

Με αυτη την λογικη ολες οι cover band δεν ειναι καλλιτεχνες...

[trolley]

Πάντως, ό,τι κι αν εννοείς, νομίζω πως η αναβίωση μιας καλλιτεχνικής εμπειρίας είναι εξ ορισμού κιτς. Το να ξαναπαρουσιαστεί ένα έργο, πιστά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε 30 χρόνια πριν, δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς η τέχνη προσδιορίζεται άμεσα από το πλαίσιο εντός του οποίου συμβαίνει.

 

Ακριβώς, ήτοι +1.

 

Βέβαια, η απάντησή τους είναι ότι το έργο είναι διαχρονικό.

Εν' τούτοις, τους διαφεύγει το εξής απλό γεγονός: ότι αυτό που καθιστά ένα έργο διαχρονικό δεν είναι η αέναη επιθυμία του αρχικού δημιουργού του να το επαναλαμβάνει, αλλά η επιθυμία ΑΛΛΩΝ να το αναπαράγουν, ίσως να το τροποποιήσουν λίγο και - εν' τέλει - να του εμφυσήσουν ζωή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι απλώς δε συμβαίνει τίποτε τέτοιο, αλλά μάλλον μπορούμε να αναπολήσουμε ότι εδώ και 20 χρόνια, κανείς δεν έχει ασχοληθεί με αυτό το πράγμα.

 

 

[Nikoubis]

Με αυτη την λογικη ολες οι cover band δεν ειναι καλλιτεχνες...

 

Μην πας εκει, αρκετα ανοιχτα μετωπα εχουμε ηδη...

[thanodwarf]

καλησπερα κυριοι. μετα απο εκτενη παρακολουθηση της συζητησης κατεληξα οτι to prog-rock, to classic rocκ Και το πανκ εχουν πεθανει απο μια φορα τουλαχιστον το καθενα.

κριμα και σπαταλησα τοσα χρονια να ακουω πεθαμενες μουσικες. κακως καποιοι μας κοροιδευαν τοσα χρονια οτι η μουσικη ειναι αθανατη. ποιος μοτσαρτ και ποιος μπετοβεν και ποιοι floyd εχουν ολοι πεθανει. καλο βραδυ. παω να ακουσω ηχους απο κατσαρολικα μεσα σε πηγαδι.

[ez]

Επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις στα περι prog, punk και λοιπών.

Πιστεύω πως κάθε μουσική που γεννιέται με αγνή προαίρεση αξίζει τον σεβασμό και τη προσοχή μας. Το μεν πρώτο κατηγορήθηκε έως και για το θάνατο του ροκ σε κάποιες ακραίες προσεγγίσεις, το δε έτερον έσβησε γιατί κατ'ουσίαν πολεμούσε ένα απο τα βασικά συστατικά που το γέννησαν, δηλαδή τη μουσική. Το πανκ ήταν άρρηκτα δεμένο με κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συσχετίσεις, έθρεψε τη δίψα των νεαρών για αμφισβήτηση -όπως κάποτε κατά μία έννοια το RnR- και μοιραία νικήθηκε απο τις νότες. Δεν σταμάτησαν όμως να βγαίνουν βιβλία, να γυρίζονται ταινίες, να γράφονται κείμενα στο πνεύμα που το ίδιο ξεπήδησε, κι ούτε πρόκειται να πάψει το φαινόμενο, με την ίδια λογική που όσο υπάρχουν παιδιά και γονείς, αμόρφωτοι έφηβοι και τρέντυ γκόλντεν μπόιζ, άνεργοι νέοι και καλοβολεμένοι μεσήλικες, ο πόλεμος καλά θα κρατεί.

Αντίστοιχα, στο prog, παρά τις όποιες διακυμάνσεις και εττικέτες, όσο η μουσική θα κυριεύει δημιουργικά μυαλά, η ανάγκη θα παραμένει, όποια ονομασία κι αν θέλει κάποιος να δώσει.

Η ανάγκη εξερεύνησης ήχων και μελωδιών, πέρα απο αξιολόγηση αποτελεσμάτων.

Αυτό κάνουν σήμερα "βαμμένοι" εκπρόσωποι του είδους και γεμίζουν στάδια όπως οι Pendragon, σούπερ γκρούπς σαν τους Transatlantic αλλά και η Joanna Newsom.

Αλλά φίλοι μου, το ίδιο δεν κάνουν στο μέτρο που τους αναλογεί και οι Allman bros, Gov't Mule, Blues Traveler και το ίδιο δεν έκαναν κάποτε οι John McLaughlin, Sun Ra, Paul Butterfield blues band και τόσοι άλλοι;

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακούσει με το ζόρι "ματαιόδοξα" κομμάτια 50 λεπτών, ούτε να χτυπηθεί με δίλεπτα φάλτσα speed τραγούδια.

Μπορούμε όμως να διακρίνουμε το βασικό συστατικό πίσω απο την παρουσίαση οιουδήποτε μουσικού έργου/τραγουδιού. Εφόσον αγαπάμε τη μουσική κι όχι τους εαυτούς μας γιατί ασχολούνται με τη μουσική, επενδύουμε με τα όποια κόστη, ψάχνουμε, γουστάρουμε ή "ξυνιζόμαστε" κατά περίπτωση, δεν ξεχνάμε όμως τι ήταν εκείνο που σπρώχνει κάποιους να γράφουν ό,τι παρουσιάζουν. Όχι πάντα, αλλά πολλάκις.

Δεν είναι ζήτημα επιλογών, αλλά αναγκών.

[Evilnye]

Το να ξαναπαρουσιαστεί ένα έργο, πιστά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε 30 χρόνια πριν, δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς η τέχνη προσδιορίζεται άμεσα από το πλαίσιο εντός του οποίου συμβαίνει.

 

Για να το εξηγήσουμε αυτό λίγο. Μια όπερα πχ, μια παράσταση θεατρική ή όποια γενική συναυλία επανεκτέλεσης ενός κλασσικού έργου, είναι άλλη μια αναπαράσταση ενός έργου.

Στην πράξη ποτέ δεν θα είναι η ίδια και ούτως ή άλλως θα πάρει τη χροιά του "καλλιτεχνικού διευθυντή", μαέστρου ή ότι άλλο.

Δεν βλέπω γιατί χάνει κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον.

[kostri]

Με αυτη την λογικη ολες οι cover band δεν ειναι καλλιτεχνες...

Καθόλου δεν λέω κάτι τέτοιο. Υπάρχουν εξαιρετικές διασκευές οι οποίες, λόγω της μεγάλης δημιουργικής διάθεσης και ικανότητας των μουσικών, πράγματι δημιουργούν νέο πλαίσιο αναφοράς και "λένε" κάτι καινούργιο. Ένα πρόχειρο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η δουλειά της cat power στην μουσική των rolling stones. Αλλά ας μην επεκταθούμε, έχουμε ήδη βγει εκτός.

 

αυτό που καθιστά ένα έργο διαχρονικό δεν είναι η αέναη επιθυμία του αρχικού δημιουργού του να το επαναλαμβάνει, αλλά η επιθυμία ΑΛΛΩΝ να το αναπαράγουν, ίσως να το τροποποιήσουν λίγο και - εν' τέλει - να του εμφυσήσουν ζωή.

Συμφωνώ.

[Anduan3]

Κατ' αρχήν, που είπα ότι εσύ είσαι κολλημένος με τη prog;

Εγραψες "Αντώνιε, μόνο στο μυαλό των κολλημένων με το prog περνά το prog μία δεύτερη άνθηση", και καθως μονο εγω εγραψα για "απιστευτη ανθηση" του Prog, ε, σε ποιον αραγε να αναφερεσαι? ::)

Είναι άλλο πράγμα να είμαι (ή να είσαι) κολλημένος με κάτι και άλλο πράγμα να μπορείς να κάνεις μία ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης.

Η "ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης" λοιπον ειναι οτι το (τριτης γενιας) Prog Rock εχει κανει μια τεραστια ποιοτικη και ποσοτικη ανακαμψη τα τελευταια 20+ χρονια με εκπληκτικα γρουπς και αλμπουμς. Το σημερινο (τριτης γενιας) Prog Rock ειναι ενα υγιες μουσικο ειδος, αποτελουμενο απο εξαιρετικους μουσικους, παλιας και νεας "κοπης, και συγκρινομενο πολλες φορες με την πρωτη χρυση περιοδο του ειδους.

Αυτο ειναι fact για οσους συνεχιζουν και ακουνε αυτο το ειδος, και οποιος δεν το ξερει απλα δεν ακουει πλεον αυτο το ειδος.

 

Απ'την αλλη, κανεις (μας) δεν περιμενει να ξαναδει ενα Prog γκρουπ να γεμιζει σταδια οπως στα 70s, οι καιροι εχουν αλλαξει, παρολαυτα το ειδος ειναι σε πραγματικη ανθηση σε συγκριση παντα με το παρελθον του. Μια ανθηση που πραγματικα μερικες φορες σε κανει να απορεις.

Τέλος, σε διαβεβαιώνω ότι η σχέση μου με την αστροφυσική είναι καλύτερη από το μέσο όρο των συμπολιτών μας...

Ωραια.

Εγω ομως εγραψα

"οτι η σχεση σου με το Prog Rock ειναι οπως η σχεση μου με την αστροφυσικη: Ανυπαρκτη."

Απο το παραπανω δεν νομιζω να βγαινει οτι εχεις ή οχι σχεση με την αστροφυσικη...

[warwickplayer]

Αυτο που δεν μπορω να κατανοησω ειναι οι ταμπελες..γιατι κατι να ειναι σκετο ροκ κατι blues και κατι prog...ολα ροκ δεν ειναι?η ροκ ειναι η εξελιξη της blues...οντας μουσικη μοιραια θα εξελιχθει οπως και η ροκ...Ακουω οτι οι King Crimson παιζουν prog...μαλιστα ενα παιδι με ειχε ρωτησει...πως παιζω prog?τι κανουν δηλαδη ολες αυτες οι μπαντες?παιζουν περιεργα μετρα?παιζουν περιεργες κλιμακες?η απλα γραφουν κομματια των 20 λεπτων?δεν λεω οτι δεν γινεται επιτηδευμενα απο καποιους αυτο...αλλα δεν τον κανουν ολοι...Δηλαδη η μουσικη ειναι μονο 4/4?η οι κλιμακες ειναι μονο 7τονες?οι 8 τονες και οι 6 τονες κλιμακες δεν ειναι?γιατι μια δεσποζουσα να εχει 5η καθαρη?οι αυξημενες 5ες δεν εμπεριεχονται σε δεσποζουσες?ολα αυτα μοιραια δινουν και αλλα ακουσματα...και το παω παρακατω...γιατι 2 5 1 η 4 5 1...γιατι οχι κατι αλλο?το carefull with tha axe eugene και το thrack τι ειναι?ροκ κομματια και τα 2 δεν ειναι?γιατι τα blues να μην ειναι jazz blues?γιατι βαζουμε ταμπελες σε ολα?Για μενα ολα ροκ ειναι...και οπως λεει και ο Fripp...ειμαι Ροκ μουσικος γιατι μεσα στη Ροκ μπορω και ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΑΙ