Jack White -The Lazaretto ULTRA LP

[Nikolas]

Νικολα εγω προτιμω να ακουω σπιτι μου την Στανιση απο τον Μοτζαρτ! αληθεια  :)

 

αμα εγραφα οτι ο Μοτζαρτ ειναι απλα "μη σοβαρος" μουσικος επειδη δεν μου αρεσει και δεν μπορω να τον ακουσω τι θα ελεγες? :)

Προσωπικά δε θα έδινα και πολύ σημασία, αφού δε με ενδιαφέρει να πείσω και κανέναν τελικά...

 

Αλλά για να κανουμε συζήτηση, θα έψαχνα στοιχεία που να υποστηρίζουν αν είναι Καραγκιόζης ο Wolfgang ή ο White, ή όχι... Κάτι σε σχέση με το τι έχει κάνει ο καθένας, κλπ.

 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτά που έκανε μου φαίνονται (με μία πρώτη ματιά) αρκετά ενδιαφέροντα ώστε να ρίξω και δεύτερη ματιά μόλις βρω χρόνο. Όμως βλέπω ξεκάθαρα το γιατί κάποιοι βρίσκουν αυτά που κάνει υπερβολικά (το λιγότερο).

[Sakis_Gallo]

ειδατε οτι με συγκρισεις δεν οδηγουμαστε πουθενα

αυτο θελω να σας δειξω :)

 

και αυτο γαι τους φιλους του μποναμασα

 

[Sakis_Gallo]

Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτά που έκανε μου φαίνονται (με μία πρώτη ματιά) αρκετά ενδιαφέροντα ώστε να ρίξω και δεύτερη ματιά μόλις βρω χρόνο. Όμως βλέπω ξεκάθαρα το γιατί κάποιοι βρίσκουν αυτά που κάνει υπερβολικά (το λιγότερο).

 

marketing ειναι ολο αυτο :)

 

για αυτο οκ ισως για καποιους ειναι υπερβολικος αλλα δεν ειναι λογος να κρινεται το εργο του μη σοβαρο

 

[Nikolas]

Είμαι μεγάλος οπαδός του μάρκεντινγκ.

 

Αλλά ελπίζω να υπάρχει και κάτι πίσω απ'όλη αυτή την ιστόρία (γενικά, όχι μόνο για τον Λευκό Τζακ).

 

Μου θυμίζει ΑΡΚΑ, τον Ισοβίτη που πάει ο Μοντεχρίστος και τον ρωτάει "ποιό κουτί προτιμάς; Το μαύρο ή το άσπρο;" και συνεχίζει (παράφραση) "όταν βρω ποιο προτιμάει ο κόσμος θα βάλω αυτό απ'έξω και θα βάλω μέσα του το άλλο κουτί".

 

Κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

[Waterfall-K]

[nikosgi]

ειδατε οτι με συγκρισεις δεν οδηγουμαστε πουθενα

αυτο θελω να σας δειξω :)

 

Συμφωνώ...

 

και αυτο γαι τους φιλους του μποναμασα

 

 

Ωχ, τι το ήθελες αυτό? Αναίρεσες το πρώτο και μας έδειξες πως δεν ξέρεις καλά τον Μποναμασα...

[Sakis_Gallo]

δεν αναιρω τιποτα φιλε μου

 

απλος θελω να δειξω και το αλλο στρατοπεδο της "συγχρονης" blues σκηνης

 

ο καθενας μας ακουει και περναει καλα με αυτο που γουσταρει :)

[nikosgi]

 

 

ο καθενας μας ακουει και περναει καλα με αυτο που γουσταρει :)

 

Βρε σωστότατο και συμφωνώ εκατό τα εκατό...

Αλλά και πάλι, εχω την εντύπωση πως σύγκριση έγινε :-)

 

Και για να σου πω την αλήθεια μετα το thread εψαξα στα youtube να ακουσω τον Jack τον ασπρουλιάρη για να καταλάβω τι και πως... και κατάλαβα (δεν το λεω ειρωνικά...ισα ισα)

Αλλα αυτο που κατάλαβα δεν εχει να κανει με την ικανότητα του στην κιθάρα (ουτε αυτο ειναι ειρωνικό)

Και Shaker να έπαιζε γνωστός θα γινόταν...

 

Τώρα, το τι θέλει να πει ο ποιητής (εγώ δηλαδης) ειναι μια μεγαααααλη αλλη ιστορία... ;D

[NoIzY]

Αλλα αυτο που κατάλαβα δεν εχει να κανει με την ικανότητα του στην κιθάρα (ουτε αυτο ειναι ειρωνικό)

Και Shaker να έπαιζε γνωστός θα γινόταν...

 

Για μισό ρε παιδιά.. ::)

 

Ο τύπος φτιάχνει ροκ χιτάκια με μίνιμαλ κιθαριστική προσέγγιση, ωστόσο καθόλου πρόχειρη και σε γενικές γραμμές, ιδιαίτερα ψαγμένη. Δανείζεται στοιχεία από άλλες δεκαετίες, γίνεται ιδιαίτερα δημιουργικός με τη χρήση των εφέ στο όργανο, το οποίο εντέλει βλέπει πιο σφαιρικά  και προσπαθεί να βγάλει από αυτό τους ήχους που έχει στο κεφάλι του, δίχως να ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν είναι ο μόνος σύγχρονος καλλιτέχνης που το κάνει, οκ, αλλά είναι κάτι που το κάνουν λίγοι με επιτυχία. Επίσης, έχει χώσει τη μύτη του σε διάφορα projects, αν τον ακούτε για πρώτη φορά, μη βιαστείτε να βγάλετε άποψη.

 

Το άτομο που μου έρχεται στο μυαλό και στο οποίο ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό η παραπάνω περιγραφή είναι ο Josh Homme (που παρεμπιπτόντως συμμετέχει στο βίντεο που πόσταρε πριν ο atreu).. Κι εδώ να πω ότι ακούω ελάχιστα τη μουσική του White (σε αντίθεση με αυτή του Homme που την έχω λιώσει) αλλά δεν έχει να λέει, ο τύπος είναι μουσικάρα. Σα φάτσα, πράγματι, μου τη δίνει κι εμένα λίγο.

 

Υ.Γ. Και μόνο που έχει κάνει τις κερκίδες όλου του κόσμου να τραγουδάνε το Seven Nation Army, φτάνει..

 

 

[nikosgi]

Για μισό ρε παιδιά.. ::)

 

Ο τύπος φτιάχνει ροκ χιτάκια με μίνιμαλ κιθαριστική προσέγγιση, ωστόσο καθόλου πρόχειρη και σε γενικές γραμμές, ιδιαίτερα ψαγμένη. Δανείζεται στοιχεία από άλλες δεκαετίες, γίνεται ιδιαίτερα δημιουργικός με τη χρήση των εφέ στο όργανο, το οποίο εντέλει βλέπει πιο σφαιρικά  και προσπαθεί να βγάλει από αυτό τους ήχους που έχει στο κεφάλι του, δίχως να ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν είναι ο μόνος σύγχρονος καλλιτέχνης που το κάνει, οκ, αλλά είναι κάτι που το κάνουν λίγοι με επιτυχία. Επίσης, έχει χώσει τη μύτη του σε διάφορα projects, αν τον ακούτε για πρώτη φορά, μη βιαστείτε να βγάλετε άποψη.

 

Το άτομο που μου έρχεται στο μυαλό και στο οποίο ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό η παραπάνω περιγραφή είναι ο Josh Homme (που παρεμπιπτόντως συμμετέχει στο βίντεο που πόσταρε πριν ο atreu).. Κι εδώ να πω ότι ακούω ελάχιστα τη μουσική του White (σε αντίθεση με αυτή του Homme που την έχω λιώσει) αλλά δεν έχει να λέει, ο τύπος είναι μουσικάρα. Σα φάτσα, πράγματι, μου τη δίνει κι εμένα λίγο.

 

Υ.Γ. Και μόνο που έχει κάνει τις κερκίδες όλου του κόσμου να τραγουδάνε το Seven Nation Army, φτάνει..

 

 

 

Αυτό με το Shaker ισα ισα που τον εξυψώνει σαν μουσικό... απλά δεν το κατάλαβες  ;)

Δεν διαφωνώ με αυτά που λες, καθόλου μάλιστα

 

Είναι καλός κιθαρίστας ?  ... Οχι... :)

 

Ωωωωωωωωωω ρε... Τι θἐλει να πει ο ποιητής ?