Πίνακας συμμετοχής

δεν ξέρω αν "φταίνε" τα UAD αλλά σίγουρα υπάρχει εμφανής διαφορά σε σχέση με τα παλιά σου (πάντα στην εντύπωση που έχει μείνει στο μυαλό μου)... οι δυναμικές είναι πλέον περισσότερο διακριτές (όσο επιτρέπει το είδος με λιγότερο "πάστωμα" που λένε στο χωριό μου) και τα όργανα επίσης "αναπνέουν" καλύτερα... γενικά εισέπραξα μια θετική χαλαρότητα στο όλον που με κέρδισε ως ακροατή... αν μάλιστα δεν έγερνε λίγο προς τις υψηλές και ισορροπούσε λίγο καλύτερα συχνοτικά στο φάσμα, θα ήταν για μένα από τις καλύτερες παραγωγές σου... βέβαια αν έχεις χρησιμοποιήσει αρκετά τα νέα plug ins σου αυτό δικαιολογείται μέχρι να τα οικειοποιηθείς και θα λυθεί εύκολα το θέμα της ισορροπίας μια και τα καινούργια παιχνιδάκια μας τα υπερβάλουμε συνήθως παίζοντας με τα όριά τους μέχρι να τα συνηθίσουμε...

Στο παρελθόν είχα χρησιμοποιήσει το California Sound, για τα καθαρά μου με αρκετά καλά αποτελέσματα. Περισσότερο για φουλ καθαρά στο neck μαγνήτη και για funky ρυθμικά κλπ, όχι edge of breakup καταστάσεις. Δεν το χρησιμοποίησα καθόλου για βρώμικα, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται πως ήταν το δυνατό του σημείο (ηχόχρωμα mesa boogie), γιατί δεν το χρειάστηκα εκεί. Κάποια στιγμή το πούλησα λόγω μαζικής αλλαγής του rig (πήρα AMT F1), και καιρό μετά αγόρασα το American για να το χρησιμοποιήσω ως εναλλακτική για την ίδια δουλειά. Μεταξύ των δύο (California - American) για τη συγκεκριμένη χρήση μπορώ να πω ότι το California με είχε βολέψει περισσότερο.

Πολύ ωραίο, συμφωνώ με ό,τι έχει ήδη ειπωθεί. Θα προσθέσω ότι θα ήθελα το reverb στο ταμπούρο να μην κόβεται τόσο απότομα, συν του ότι η λούπα με τα toms είναι αρκετά επαναλαμβανόμενη. Παρ'όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό!

80-ίλα άψογη Απολαυστικό φίλε μου

Η μόνιμη δόκιμη λύση είναι: νέα κάρτα (ή επιστροφή στα Windows 7). Τα 10 δεν είναι καν η τρέχουσα έκδοση των Windows, τα 11 είναι. Ακόμη και αν βρεθεί μία λύση με τα χίλια ζόρια, έχει πολύ μικρό χρονικό ορίζοντα ζωής. Πάρε μία νέα USB κάρτα, να φύγει το εμπόδιο, πριν σου χαλάσει το κέφι.

Τρομερο. Μπραβο. Ο Steven Wilson ζηλευει.

Πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό.Για το σαξ τα είπανε .Μπράβο.

Σε καταλαβαίνω, κι εγώ έχω πρόβλημα με τη σκόνη. Από κάποιους σαν κι εμένα έγινε κολοσσός η εταιρεία Swiffer.

Αμάρτησα με τσουχτή σήμερα. Αύριο μόνο σαλάτα. Δεν ειχα Νο5 και εβαλα σπαγγετι, αλλα καλη ειναι κι ετσι.

Εγραψα κανονικό σαξόφωνο,alto.Δεν έχω ανοίξει καθόλου DAW απο τότε γιατί πρέπει να μετακομίσω σύντομα παιδιά και δυσκολεύομαι αρκετά να βρώ σπίτι,με τα 2 σκυλιά που έχω.Η διάθεση μου να πειράξω η να κάνω μουσική τώρα δέν είναι η καλύτερη δυνατή,εφόσων λύσω το πρόβλημα αυτό,θα κάνω αλλαγές. Οντως θέλει μια ποικιλία στα toms και αυτοματισμό στο gate του ταμπούρου,να περνάει περισσότερο reverb σε κάποια σημεία. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας Alex Raptakis,cos_dr,Jazzjoker,Πάνος Χελιδόνης,gkourmoul1 sharpshooter loucas BillTrantos!

Μιας και πιασαμε αγαπημενους, θα πεταξω τον Chris Dave, που τον ειχαμε συζητησει παλαιοτερα εδω μεσα και θυμαμαι σε πολλους ΔΕΝ αρεσε - εμενα αυτο το drunken feel μου αρεσει απιστευτα στα ντραμς και ο συγκεκριμενος ειναι imho o master, αυτο το stretching του χρονου θα το ζηλευε και ο JDilla. Εδω με Glasper και Hodge, το κομματι που ξεκιναει εκει μετα του 22ο λεπτο ειναι εξαιρετικο παραδειγμα χωρις τα υπερβολικα πυροτεχνηματα που παταει οταν παιζει με τους Drumheadz.

εγώ έφαγα σκάλωμα με αυτόν εδώ τον χοντρό

100% φταινε, εκανα συγκριτικο test με τα προηγουμενα που χρησιμοποιουσα (Nomad & Waves) και υπαρχει σημαντικη διαφορα προς το καλυτερο τουλαχιστον ενα 10%-15% αυτο εκανα ,παραεπαιξα με τα νεα παιχνιδια και χρησιμοποιησα κυριως πειραγμενα presets χωρις να κανω το "from scratch" approach που παντα κανω...αλλα παιδι ειμαι ειπα να παιξω αμεσως με το νεο μου παιχνιδι (100 ευρΑ τα πληρωσα αλλωστε)

Αν μιλάμε για ντράμμερ γενικά , εγώ έφαγα σκάλωμα χοντρό με αυτόν εδώ:

ζηταω απο τους υπευθηνους να διαγραψουν το προφιλ μου και ολες τις αναρτησης μου. δεν θελω να εχω σχεση

Και εισοδος της Taylor στο χωρο των ενισχυτων, με το νεο τους ακουστικο ενισχυτη Circa 74. A Class D solid state 150-watt 2-channel combo, weighing 24lbs without its stand, the Circa 74 features a 10-inch full-range speaker designed to accommodate acoustic guitar and vocalists. Each channel includes its own three-band EQ and reverb control. There's Bluetooth and auxiliary inputs for your backing tracks too, plus a headphone output. https://www.musicradar.com/news/namm-2024-acoustic-amps-arent-cool-taylor-says-otherwise-with-its-circa-74-guitar-and-vocal-combo

Άλλο ένα 6φωνικό από την Supercritical Synthesizers, το Redshift 6. Στην τιμή των €1285. Επίσημη σελίδα κατασκευαστή. Υ.Γ. Να πω την αμαρτία μου, θα έδινα άλλα €1000 να πάρω το Regen με 98 πολυφωνία και άλλα...

Συμφωνώ και απολογούμαι. Ασύγκριτος ήχος.Βαθύς,μεταλλικός,άμεσος.

Κάθε άλλο, απλά προτιμούμε Maitland

Όχι, ο Jarre θα παραγγείλει μία ειδική έκδοση σε μουσμουλί χρώμα με rainbow πλήκτρα :). Εντάξει, έτσι είναι όπως τα λες, άλλωστε το ίδιο έγραψα, λιγότερο περιφραστικά. Οπότε, ας συμφωνήσουμε ότι πραγματική εξέλιξη είναι όταν κάποιος vendor κατορθώνει να διαθέσει νέες δυνατότητες σε προσιτή τιμή, αρκετά νέες ώστε να ξενίζουν όσους είχαν συνηθίσει στις παλιές δυνατότητες. Εξέλιξη είχαμε όταν βγήκε το πρώτο smartphone, ή όταν βγήκε το Μ1... τώρα έχουμε τη "ρέγουλα" στην οποία αναφέρθηκες και εσύ. Επειδή όμως η "ρέγουλα" αφορά μόνο τις hardware υλοποιήσεις (το software έχει εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς εξέλιξης), δικαίως υπάρχουν απορίες για το μέλλον των workstations.

Ναι. Ποια sequencers έχουν πάει περίπατο? Όλα τα flagship μοντέλα από Korg, Yamaha, Roland, Kurzweil και Akai, τις εταιρείες δηλαδή που κατασκευάζουν ακόμα workstations, διαθέτουν sequencer. Sampling κάνουν οι 4 από αυτές (Korg, Roland, Akai, Yamaha), με την Yamaha να μην μπορεί να επεξεργαστεί τα samples με τον κλασικό τρόπο που κάνουν τα dedicated samplers και οι άλλες τρεις εταιρείες. Τη βαριά δουλειά (multisampling) την έχει αφήσει για τους υπολογιστές, εκεί που πραγματικά πρέπει να γίνεται. Αν το ζητούμενο είναι να ηχογραφήσουμε την πόρτα του μπάνιου που τρίζει και να την παίξουμε στα πλήκτρα, όλα τα workstations των παραπάνω εταιρειών θα κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα multisample από το vintage πιάνο του παππού μας, κανένα workstation δεν θα βοηθήσει, αυτές οι δουλειές θέλουν επαγγελματίες και dedicated μηχανήματα για να βγει ένα σοβαρό αποτέλεσμα, δεν γίνονται με το χέρι. Ξανά ναι (σχεδόν). Οι κατασκευαστές προχωράνε και εξελίσσουν τα workstations με βάση την δεδομένη τεχνολογία και την αγορά. Τίποτα δεν εμποδίζει την Yamaha να βγάλει αύριο το Montage Max, με 24πύρηνο i9, 20 sound engines, 1,024-voice πολυφωνία, 64-part multitimbrality, 10 MIDI Out, 24 line Out, 10 pedal/foot switch In, 2TB flash RAM, ενσωματωμένο πλήρες Cubase (που είναι και δικό της), 4Κ OLED touch screen και poly-aftertouch πληκτρολόγιο. Αλλά όταν το βγάλει στο Thomann στα €20,000, γιατί τόσο θα το βγάλει, μην έχετε καμία αμφιβολία, άντε να δω πόσοι και ποιοι θα το αγοράσουν. Κάτσε, σκέφτομαι ήδη δύο. J.M. Jarre και Hans Zimmer. Άλλοι? Άντε να βρεθούν και άλλοι 15-20 φραγκάτοι και 5-6 στούντιο, και τέλος. H Yamaha όμως δεν είναι μπουτίκ εταιρεία πεταλιών με 1-2 εργαζόμενους, η Yamaha είναι εταιρεία κολοσσός, μακράν η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής μουσικών οργάνων, και αν περίμενε να επιβιώσει από τους διάφορους Jarre κ' Zimmer αυτού του πλανήτη, θα είχε βάλει λουκέτο εδώ και δεκαετίες. Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν για όλες τις παρόμοιες εταιρείες που κατασκευάζουν (και) τεχνολογικά προϊόντα, πρέπει να απευθύνονται στην πλειονότητα του αγοραστικού κοινού, το οποίο -και δυστυχώς για αυτές- δεν αποτελείται από Jarres & Zimmers. Εξέλιξη υπάρχει λοιπόν, αλλά βγαίνει στην αγορά με ρέγουλα. Αυτό γινόταν πάντα έτσι κι αλλιώς. Είδατε τι έγινε με το Korg PS-3300 που λέγαμε πιο πίσω, τα specs του ήταν αδιανόητα για την εποχή (ακόμη είναι στα αναλογικά synths), το ίδιο όμως και το κόστος παραγωγής και η τιμή του, και το αποτέλεσμα γνωστό, ούτε 25 κομμάτια δεν πούλησαν. Πάνω-κάτω τα ίδια έπαθε και το CS80, κάτω από 800 μονάδες μπόρεσαν να κατασκευάσουν πριν σταματήσουν την πανάκριβη παραγωγή του. Αντίστοιχα "θύματα" υπήρξαν και τα πρωτοποριακά Yamaha VL1, VL7 & VP1. Το δε VP1 πούλησε μόνο...2 ή 3 κομμάτια! Mιλάμε για ένα physical modelling/virtual acoustic synth που κυκλοφόρησε το 1994 παρακαλώ, αλλά η εποχή δεν το σήκωνε, η συγκεκριμένη τεχνολογία ήταν τότε απίστευτα ακριβή και το πρωτοποριακό αυτό mega-synth πήγε άπατο. Τουλάχιστον έδειξε τον δρόμο σε πολλούς (που σήμερα το παίζουν...innovators), κάτι είναι κι αυτό.

Και καινούρια κιθαρόνια από την Martin με τιμές από 599 μέχρι 50.000 δολάρια

δεν ξέρω αν μπορώ να συμφωνήσω με δαύτο. Όλοι οι μεγάλοι μουσικοί έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, να παίζουν "με" το κομμάτι και όχι πάνω του ας πούμε. Είναι κάτι που ΠΟΛΛΟΙ ντράμερ αγνοούν και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτο ακριβώς θα τους κάνει καλούς νταμερ. Να εξυπηρετήσουν το κομμάτι. Παράδειγμα του Weckle: Σίγουρα έχει "fusion" παίξιμο, έτσι είναι το στυλ του. Εμένα μου αρέσει. Ο Colaiuta είναι πιο flexible, ναι. Για αυτό και είναι απ' τους μεγαλύτερους session μουσικούς.

Για οσους δεν το εχουν επισκεφθει ειναι μια ωραια virtual ευκαιρια να το επισκεφθουν τωρα

Αγαπητέ συνθέτα, όταν κάνουμε παράθεση το κείμενο το γράφουμε από κάτω και ουχί στο ήδη σχολιασθέν μέρος.

Έλαβα πολύ κακά νέα χθες για τον πατέρα μου και προσπαθώ να τα συλλάβω. Η μουσική σου είναι βάλσαμο για άλλη μια φορά Λουκά.

Πρίν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Ιωάννη Κεφαλά "Αυτό που ψάχνεις είναι εδώ". Ο δίσκος περιέχει 6 κομμάτια που το ύφος τους εντάσσεται στο ευρύτερο φάσμα του ελληνόφωνου ροκ: 1. Ψυχή μου μην κλαίς 2. Έι Βολεμένε 3. Αυτό που ψάχνεις είναι εδώ 4. Εδώ σ' αυτή τη ζωή (Έξω από μαντριά) 5. Κινούμενη άμμος 6. Έι Βολεμένε REMIX credits Φωνητικά: Ιωάννης Κεφαλάς & Ευαγγελία Τύμπανα: Νίκος Γεωργακάκης Κιθάρες: Χρήστος Γεωργακάκης Μπάσο: Θεόδωρος Σαββαίδης Στίχοι: Ιωάννης Κεφαλάς Μίξη/Mastering: Νίκος Γεωργακάκης Παραγωγή: GeoBros Studios @2023 Διαδικτυακά μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν και να ακούσετε τον δίσκο στις παρακάτω πλατφόρμες: Spotify: Spotify BandCamp: BandCamp SoundCloud: SoundCloud iTunes: iTunes YouTube: YouTube Facebook: Facebook

Scorpions vibes πήρα. Άψογο Γιώργο. Να κακοκοιμάσαι συχνότερα

Μερικές σκέψεις αφότου είδα το video και το thread. Εγώ αν και είμαι μεταγενέστερος και κυρίως λάτρης των samplers και των digital synthesizers για τις ανάγκες μου στη μουσική παραγωγή αλλά και στο παίξιμο για pop/rock κλπ. επειδή είμαι και λάτρης της ηλεκτρονικής μουσικής θα πω ναι στο modular. Είναι ξεκάθαρο πως στην ηλεκτρονική και χορευτική μουσική τα modular synths σε καθαρόαιμη αναλογική αλλά και σε modelling ψηφιακή μορφή είναι μεγάλος παράγοντας δημιουργικότητας, εμπνέουν τους μουσικούς στη δημιουργία αλλά και στην εκτέλεση. Ναι λοιπόν στο καθαρόαιμο modular, ναι στο modelling modular, ναι και στο VST modular. Τελικώς όπως ειπώθηκε όλα τη modular λογική ακολουθούν, modules συνδεδεμένα είτε σε κλειστή, είτε σχεδιασμένα για ελεύθερη αρχιτεκτονική, ιδιαίτερα συνδυάζοντας και τον κόσμο του digital, του sampling, του resampLing που δίνει θα έλεγα την απόλυτη ελαστικότητα στη δημιουργία. Modularity παντού λοιπόν, είτε κλεισμένη σε ένα κουτί, είτε σε διάφορα κουτιά απλωμένα σε ένα δωμάτιο και συνδεδεμένα σε κονσόλες διέποντας ή γινόμενα φορείς το ένα του άλλου, είτε σε virtual modular μορφή, ακόμα και σε υβριδική μορφή π.χ. στη λογική του reactor που μου έρχεται στο μυαλό τώρα. H πρακτικότητα που έφερε η εξέλιξη με το MIDI και γενικάh κουμπιοτεροποίηση των synths δεν αλλάζει τη λογική της χρήσης. Απλά δίνει αμεσότητα στην αρχειοθέτηση, την επικοινωνία και τον συντονισμό, όχι κατά τη γνώμη μου εις βάρος της δημιουργικότητας. Στην τελική αυτοί που ακούνε τη μουσική, ακόμα και εμείς που την παράγουμε και ιδιαίτερα λόγω της εξέλιξης στην πιστότητα και την ποιότητα δεν μπορούμε να καταλάβουμε από που προέρχεται, δεν μπορούμε ή έστω δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε το αναλογικό από το ψηφιακό, όσο μάλιστα τα μέσα αναπαραγωγής έγιναν στις μέρες μας καταναλωτικά. Δεν ξέρεις αν ακούς τον πραγματικό ενισχυτή ή το guitar rig. Δεν μπορώ να δω πάραυτα ως παίδεμα ή ως μη πρακτικό ή παρωχημένο, ή στερεότυπο το modular. Δεν θα το δω όμως και ανώτερο. Αυτό που λέμε το unpredictabilitY της μεθόδου που θα βγάλει κάτι μοναδικό ισχύει για εμένα σε όλα. Αυτά. Και επειδή είδα αυτό το βίντεο και πριν ένα άλλο στο video section του Noiz και οδηγήθηκα σε βραδιά synth γλυτώνοντας και τα έξοδα μιας Σαββατιάτικης βόλτας παραθέτω αυτό για καληνύχτα. Με ένα Digital Hardware SynthesIzer (V-Synth) αλλά modular θα έλεγα λογικής που παντρεύει το analogue έστω και με τη μορφή modelling με το ψηφιακό, δίνοντας την απόλυτη ελαστικότητα στη δημιουργία ήχου και μέσω εφαρμογής γνωστικών μεθόδων αλλά και με randomability με unpredictable, ακόμα και .............unpresedented αποτελέσματα, για να δώσω λίγο amp στην τοποθέτησή μου. COSM CHAOS.mp4

Εγώ ξέρω ακριβώς τι με πιάνει. Άγχος! Να είμαι από πάνω με το swiffer και να τα ξεσκονίζω ένα ένα. Μου αρέσει να το βλέπω, αλλά μάλλον δεν θα το ήθελα στον χώρο μου..

Κ μιας κ εκανα την αρχη της μεταλ βραδυας μου γι'αυτο το καλοκαιρι, λεω δε βανω ν'ακουσω ενα αλμπουν ολοκληρο να θυμηθω καλοκαιρινες μερες ΠΑΣΟΚ