Προς το περιεχόμενο

  • Our picks

    • Σωστή σειρά κομματιών σε live

      Σωστή σειρά κομματιών σε live

      gkourmoul1 δημοσίευσε θέμα @ Μουσική & Μουσικοί,

      Σε τρεις μερες εχουμε live με πολλα νεα τραγουδια και δυσκολευομαστε (και ψιλοδιαφωνουμε στο) να βγαλουμε ενα ορθο προγραμμα. 
       
      Τι πρεπει να προσεξουμε? Υπαρχουν καποιοι ατυποι κανονες? Κατηγοριοποιω με βαση ειδος, ταχυτητα, ρυθμο, τονικοτητα? 
      • 25 απαντήσεις
      yameth

      Picked By

      yameth,
    • Ποιό DAW χρησιμοποιείτε?

      Ποιό DAW χρησιμοποιείτε?

      dimsonic δημοσίευσε θέμα @ Υπολογιστές,

      Το ερώτημα είναι καθαρά στατιστικό, καθώς κάποιοι από εμάς χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα και ενδεχομένως, γνωρίζοντας ποιός δουλεύει με τί, στα ζόρια μπορούμε ίσως να αναζητήσουμε πληροφορίες από συγκεκριμένα άτομα.
      • 54 απαντήσεις
      yameth

      Picked By

      yameth,
    • Ρε μπας και χρησιμοποιούμε ΛΑΘΟΣ χορδές? (010-038)

      Ρε μπας και χρησιμοποιούμε ΛΑΘΟΣ χορδές? (010-038)

      Superfunk δημοσίευσε θέμα @ Κιθάρες και Ενισχυτές,

      Ολοι μας ψαχνουμε το holly grail στον ηχο....μιλαμε για κΣυλα,για μαγνητες,φινιρισματα και ενα καρο αλλα τΖιμπραγκαλα που θα μας τον  δωσουν .
       
      Εγω λοιπον εχω (ή μαλλον ειχΑ ) ενα ΜΕΓΑΛΟ προβλημα...
      ::
      Ολες  οι κιθαρες αλλα  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ απο ολες οι stratocaster ,μου ακουγονται καπως ετσι (το μεγεθος του γραμματος δειχνει το VOLUME της καθε χορδης):
      E-A-D-G-B-E
       
      Αυτο στα σετ που συνηθως χρησιμοποιω δηλ. το,δημοφιλεστερο ολων, 010-046 & το 011-049 που χρησιμοποιω στις hollow body κιθαρες μου...
       
      Εψαξα λοιπον και...βρηκα οτι σχεδον ΟΛΟΙ οι classic rock κιθαριστες στα 60s & 70s (Duane Alman,Hendrix,Blackmore,Gallagher,Clapton,Page,Beck κτλ.) χρησιμοποιουσαν το ΙΔΙΟ 
      σετ χορδων δηλ. το Fender Rock n' Roll light gauge set (010, .013, .015, .026, .032, .038) για τον..απλο λογο οτι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ αλλο σετ ελαφριων χορδων τοτενες...  
       
      Επισης ειδα και ενα προσφατο βιντεο με τον Michael Stern οπου ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΝ σε αυτες τις χορδες και ελεγε οτι ηταν τραγικο οτι δεν βγαινουν πλεον...

       
      Ετσι έβαλα σε μια τελε μου και στην strat μου....
       
      Μιλάμε ότι έγιναν ΑΛΛΕΣ  κιθάρες με ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΉ διαφορά στον ήχο.
       
      Απίστευτα ισορροπημένες και smooth,με ,φυσικα,τρελλο TWANG στη ΜΙ & ΛΑ αλλα και ΜΗΔΕΝΙΚΟ G-heaviness (πρωτη φορα η G δεν "ξεχωριζει" σαν...μπιμπικι σε αρπετζια και σολα...) ειδικα η ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΟΛ ειναι πραγματικη αποκαλυψη (δεν εχει εκεινον τον ενοχλητικο ψιλο-muted αλλα και πολυ δυνατο πριμο ηχο που εχουν οι 017 & 018 αλλα παλεται ελευθερα και "κουδουναει" περισσοτερο και πιο...ζεστα...)
       
      Φυσικα η κιθαρα.....ειναι τοσο ΕΥΚΟΛΟΠΑΙΧΤΗ που στην αρχη ξενιζει....ομως γρηγορα συνηθιζεται...
       
        • Ευχαριστώ
        • Like
      • 136 απαντήσεις
      yameth

      Picked By

      yameth,
    • Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Komplete 12.

      Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Komplete 12.

      yameth δημοσίευσε θέμα @ About Noiz,

      Η αλήθεια είναι πως η πραγματικότητα πάντα ξεπερνάει την φαντασία. Όχι πως δεν περιμέναμε τις 115 συμμετοχές αλλά απο αυτές καμιά σαρανταριά είναι έτοιμο release material!

      Πολύ υψηλό επίπεδο που κάλυψε σχεδόν όλα τα μουσικά είδη. Και το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα samples και loops χωρίς να παρατηρείται κοινότυπη κατεύθυνση στο ύφος.
       
      Ακούσαμε και τις 115 συμμετοχές απο την αρχή μέχρι το τέλος και αξιολογήθηκαν όλες απο το 1 εως το 5, σε 3 επίπεδα. Σύνθεση, Εκτέλεση, Παραγωγή.
      Ένας σκόπελος ήταν να αποφύγουμε τις υποκειμενικές προτιμήσεις και να τεθούν τα παραπάνω τεχνοκρατικά κριτήρια πάνω απο όλα για πιο αντικειμενικό αποτέλεσμα, όπως οφείλει μια κοινότητα μουσικών.
       
      Υπάρχουν ικανότατα "τέρατα" με βαθιές τεχνικές γνώσεις και στους τρεις τομείς ταυτόχρονα που μας άφησαν άναυδους. Παράλληλα προέκυψαν πολλές ωραίες συνθετικές ιδέες ικανές να ακουστούν στα ραδιόφωνα και να σταθούν αντάξια δίπλα σε αναγνωρισμένες παραγωγές που κάνουν καριέρα. 
       
      Δυστυχώς τα δώρα των νικητών είναι μόνο 3. Τα βραβεία όμως της αναγνώρισης και του σεβασμού είναι πολλά περισσότερα και αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε για την ώρα είναι τον χώρο δημοσίευσης και προβολής τους και μια συμμετοχή σε προσεχή συλλογή μας.
       
      Δυστυχώς έπρεπε να επιλέξουμε μόνο 3 τις οποίες θα βρείτε στην ειδική σελίδα της ανακοίνωσης.
       
      Ευχαριστούμε όλους που συμμετείχαν και μακάρι να είχαμε περισσότερα δώρα αλλά αυτό θα το αφήσουμε για την επόμενη προσπάθεια. 
      Ευχαριστώ προσωπικά τους δωροθέτες ΕΛΙΝΑ ΑΒΕΕ και Native Instruments για τα όμορφα δωράκια και την άψογη συνεργασία.
       
      Συγχαρητήρια!
        • Like
      • 33 απαντήσεις
      yameth

      Picked By

      yameth,
    • Αξίζει να σπουδάσεις στο Βerklee?

      Αξίζει να σπουδάσεις στο Βerklee?

      vagelism δημοσίευσε θέμα @ Μουσική & Μουσικοί,

      Βλέπω κατά καιρούς αυτό το θέμα να παίζει πολύ στο You tube απο μουσικούς που έχουν τελειώσει το Berklee.
      Αξίζει κάποιος να σπουδάσει στο Berklee..είναι το θέμα του σημερινού άρθρου λοιπόν.
        • Like
      • 53 απαντήσεις
      yameth

      Picked By

      yameth,
    View All

  • Συζητήσεις

  • Video

  • Mix

  • Άρθρα

    Κοπή CD: ένας DIY Οδηγός

    Παίρνοντας αφορμή από το thread σχετικά με την κοπή CD, (και ύστερα από παράκληση ενός μέλους μέσω pm), αποφάσισα να γράψω έναν mini-οδηγό για όσους τυχόν σκέφτονται να κόψουν και να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους με πιο diy (do it yourself) μεθόδους.

    Καταρχάς με το συγκρότημα που παίζω, έχουμε κυκλοφορήσει ήδη 2 demo/EP,  την κοπή των οποίων επιμεληθήκαμε βασιζόμενοι κυρίως στα δικά μας μέσα και έξοδα.

    Να ξεκαθαρίσω ότι οι διάφορες εναλλακτικές για ένα τέτοιο εγχείρημα είναι πολυάριθμες,  οπότε παρακάτω θα αναφέρω αυτές με τις οποίες έχω προσωπική εμπειρία, και οι οποίες αφορούν το λιγότερο ή περισσότερο diy κομμάτι του να κάνεις ένα cd:

    Ξεκινάμε λοιπόν!

    Κοπή CD σπιτική συνταγή!

    ΥΛΙΚΑ ΣΥΝΤΑΓΗΣ:
    1)Θήκες
    2)CD
    3)Λοιπό artwork

    1)Θήκες
    Ξεκινάμε με αυτό γιατί είναι ίσως το πιο απλό υλικό. Ανάλογα με τον τύπο του CD που φαντάζεστε προμηθεύεστε και την αντίστοιχη θήκη.

    Το βασικό δίλημμα εδώ, είναι αν η θήκη θα είναι κανονική (jewel case), ή λεπτή (slim case):

    a) Jewel Case: Το cd είναι πιο εμφανίσιμο και “χωράει” περισσότερο artwork.  Μπορείτε ακόμα με την ίδια τιμή να προτιμήσετε θήκες με διάφανη “πλάτη” ώστε να υπάρχει artwork και στη σημείο που κουμπώνει το CD.
    b) Slim Case: Η πιο οικονομική επιλογή αφού οι slim θήκες είναι φθηνότερες και επίσης δεν χρειάζεται να εκτυπώσετε οπισθόφυλλο. Προτιμήστε με μάυρη πλάτη, ώστε να μην φαίνεται άσχημα το CD από πίσω. Καλή επιλογή για μικρά demo.

    Ένα καλό μέρος να προμηθευτείτε θήκες για CD όσοι μένετε Αθήνα, είναι τα κομπιουτεράδικα στη Στουρνάρη μεταξύ Εξάρχεια και Πατησίων (και τα γύρω στενά). Ειδικά αν ξεκαθαρίσετε από την αρχή ότι σκοπεύετε να αγοράσετε ποσότητα, θα πάρετε πιο καλή τιμή.

    2)CD
    Το πρώτο βήμα είναι προφανώς η αγορά! Εδώ, θα πρότεινα 3 κύριες επιλογές, ανάλογα με το πως φαντάζεστε το CD σας και τι μέσα διαθέτετε ήδη:

    a) Απλά CD:
    Ναι, αυτά με το logo πάνω, που θα γράφατε για να ακούτε στο αμάξι. Θα απέφευγα τις πολύ φθηνές μάρκες γιατί χαλάνε σχετικά γρήγορα.
    Η βασική ιδέα είναι ότι από πάνω θα μπει αυτοκόλλητο που θα καλύψει τη μάρκα του CD. Θα πρέπει να οπλιστείτε με αρκετή υπομονή αν επιλέξετε αυτή τη μέθοδο γιατί θα χρειαστεί να τα εκτυπώσετε και να τα κολλήσετε μόνοι σας (προϋπόθεση ο εκτυπωτής λοιπόν)
    Τα αυτοκόλλητα πωλούνται από μαγαζιά τύπου πλαίσιο, και χωρίζονται στα απλά και στα full-face, με τα τελευταία να καταλαμβάνουν ολόκληρη την επιφάνεια του CD.

    Χαρακτηριστικό πρόβλημα είναι το να μην μπορείτε να “κεντράρετε” την εκτύπωση του artwork ακριβώς στο σημείο που χρειάζεται (απαιτούνται πολλές δοκιμές). Υπάρχουν software που έχουν έτοιμα presets για εκτύπωση, αλλά και πάλι είναι πιθανό να ταλαιπωρηθείτε μέχρι να τα βγάλετε σωστά. Υπομονή λοιπόν, και αν μπορείτε να βρείτε μαγαζί που να τυπώνει έστω τα αυτοκόλλητα, αν η τιμή είναι λογική νομίζω αξίζει τον κόπο.

    b)LightScribe:
    Τεχνολογία για τύπωμα κατευθείαν πάνω στο CD. Απαιτείται ειδικό CD-drive που να υποστηρίζει αυτήν τη τεχνολογία, καθώς και τα κατάλληλα CD. Δεν θα την πρότεινα, τόσο επειδή είναι αρκετά ακριβή ως μέθοδος (κυρίως τα CD που πρέπει να αγοράσετε), αλλά και χρονοβόρα, ειδικά αν μιλάμε για 100δες cd.

    c)Printable CD:
    Δεν έχω εμπειρία με τη συγκεκριμένη μέθοδο. Απαιτείται εκτυπωτής που να υποστηρίζει την συγκεκριμένη δυνατότητα, καθώς και printable CDs, Φαίνεται αξιόλογη μέθοδος, και εφόσον
    κάποιος διαθέτει τον εκτυπωτή, αξίζει να την εξετάσει.

    Δεύτερο βήμα είναι η εγγραφή. Μπορείτε να μοιράσετε αυτή τη δουλειά με φίλους/συγκρότημα, έχοντας πάντα στο μυαλό σας το αποτέλεσμα να είναι ομοιόμορφο, δηλαδή διατήρηση παύσεων μεταξύ των κομματιών, cd text, έντασης κτλ.
    Μια καλή ιδέα είναι να δημιουργήσετε ένα αρχείο εικονικού δίσκου και να γράφετε από εκεί.
    Αποφύγετε να γράφετε σε υψηλές ταχύτητες και βεβαιωθείτε ότι δεν επιβαρύνετε τον υπολογιστή σας με πρόσθετες διεργασίες κατά την εγγραφή.

    3)Λοιπό artwork
    Αν δεν έχετε έναν καλό έγχρωμο Laser εκτυπωτή, θα πρότεινα να εκτυπώσετε εξαρχής σε κάποιο μαγαζί, στις διαστάσεις που επιθυμείτε.

    Κομβικό σημείο εδώ είναι το μέγεθος του booklet (βιβλιαράκι) για το πως τελικά θα το τοποθετήσετε στη θήκη: μέχρι 4 σελίδες δεν θα έχετε πρόβλημα, και το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καλό δίπλωμα.
    Από 8 σελίδες και πάνω όμως, θα χρειαστείτε συρραπτικό και μάλιστα όχι τα συμβατικά (αφού δυστυχώς δεν φτάνουν σαν διαστάσεις να "πατήσουν" τα 2 τετράφυλλα μεταξύ τους), αλλά αυτά με μακρύ βραχίονα.

    Εφόσον αποφασίσετε το βιβιλιαράκι να γίνει με συρραπτικό, και αποτελείται από 8 σελίδες και πάνω: φροντίστε το εσωτερικό τετρασέλιδο να είναι ελάχιστα χιλιοστά μικρότερο σε μήκος από το εξωτερικό, ώστε να χωράει ακριβώς όταν τα κολλήσετε μαζί (ειδικά αν επιλέξετε πιο χοντρό χαρτί).

    Δύο λόγια σαν επίλογος:
    Το τελικό βήμα για το κυρίως πιάτο είναι προφανώς η σύνθεση όλως των υλικών. Ο καταμερισμός εργασιών είναι η λέξη κλειδί, ώστε σιγά σιγά να κάνετε το CD σας!

    Έχω αποφύγει να αναφερθώ σε τιμές γιατί από την τελευταία φορά που κάναμε τη συγκεκριμένη διαδικασία έχει περάσει κάποιος καιρός και προφανώς θα έχουν αλλάξει.

    Στην ουσία του πράγματος τώρα, αν κάποιος στοχεύει σε 100% επαγγελματικό αποτέλεσμα, τα παραπάνω σίγουρα δεν είναι η καλύτερη μεθοδολογία.

    Εναλλακτικά όμως, μπορεί να φανεί μια ευχάριστη, φθηνή και αξιοπρεπής λύση για πολλούς μουσικούς.

    Vaggelis_Revolted
    Vaggelis_Revolted | 
    How to

    Κράμματα πιατινιών

    Κατ' αρχή, δεν θα ασχοληθούμε με τη μεταλλουργία, την από αρχαιοτάτων χρόνων εξέλιξή της, ούτε θα εξειδικευτούμε πέραν των πληροφοριών που θα μας οδηγήσουν στο να καταλάβουμε περίπου τι συμβαίνει με τα πιατίνια και από τι κατασκευάζονται.

    Αποτέλεσμα, να γνωρίζουμε καλύτερα τι ζητάμε και τι περιμένουμε, κατά τη στιγμή της αγοράς ενός ή πολλών κυμβάλων.
    Οι διάφορες εταιρείες, από τις παραδοσιακές Τούρκικες, τις Τουρκοαμερικανικές ή τις Ευρωπαϊκές ακόμα και τις Κινέζικες, προσπαθούν να ικανοποιήσουν το μουσικό που ψάχνει για πιατίνια, δημιουργώντας όλο και περισσότερα μοντέλα, με ποικίλους τρόπους ανάμιξης μετάλλων, κατασκευής σχημάτων, τρόπους παραγωγής και διαφήμισης της δουλειάς τους, με αποτέλεσμα να μπορέσουν πρωτίστως κατ΄εμέ, να είναι ανταγωνιστικές και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες απαιτήσεις της μουσικής (εταιρικό κέρδος), με τη μόνη διαφορά πως αυτό για εμάς είναι ναι μεν καλό, διότι υπάρχει ποικιλία επιλογής και κόστους αλλά για πολλούς μη γνωρίζοντας τι θέλουν να πελαγώνουν και να μη ξέρουν στο τέλος τι να αγοράσουν και τι τους ταιριάζει.

    Έτσι παρατηρούμε στα θέματα των forum, να ζητούνται γνώμες για μοντέλα πιατινιών, στα οποία δεν υπάρχει καμία απάντηση, ή μάλλον οι απαντήσεις να είναι θέμα τύχης μια που οι αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχουν όπως οι περισσότεροι την ανάλογη εμπειρία για να προτείνουν κάτι, στο συγκεκριμένο ερώτημα.

    Ξέρετε, πως η αγορά των πιατινιών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
    Ενώ σε "εισαγωγικά" ισχύει γενικότερα το ότι πληρώσεις παίρνεις, μπορεί κάποιος να έχει στην κατοχή του δίπλα στα πανάκριβα, μονάκριβά του κύμβαλα της αξίας των 300 € έκαστο, για παράδειγμα ένα φθηνό Wuhan china 18΄΄ των 60 € που θεωρεί πως αγγίζει τον τελειότερο trashy ήχο στα chinas.
    Είναι όλα σχετικά. Ενώ η αγορά ενός μέσου drum set μπορεί να καταλήξει να βγάζει ήχο (με τις διάφορες παρεμβάσεις) ενός ακριβού set DW, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πιατίνια.

    Ο βήχας και τα πιατίνια δεν κρύβονται (παραλλαγή).
    Τα πιατίνια παράγουν το καθένα τη δική του χροιά. Έχουν έντονη προσωπικότητα πάνω στο drum set μας.
    Μαζί με το ταμπούρο μας, δείχνουν ποιοι είμαστε και τι εκφράζουμε μουσικά.
    Δεν δέχονται συμβιβασμούς πειράγματα και διορθώσεις. Η επιβολή μας πάνω σε αυτά είναι ριψοκίνδυνη και η κάθε παρέμβαση είναι λίγο θέμα τύχης.

    Πλατειάσαμε; Λέτε;
    Για να δούμε πως μπορούμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή τη θάλασσα εταιρειών μοντέλων και σημάτων.

    Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι εταιρείες που μας βομβαρδίζουν με τις διαφημίσεις ότι έχουν τα καλύτερα πιατίνια;
    ΤΟΝ ΧΑΛΚΟ. Και τις παραλλαγές του!!!

    Ανοίγοντας ένα λεξικό θα βρείτε τις εξής μεταφράσεις για τις λέξεις: Tin = κασσίτερος Zinc = ψευδάργυρος, τσίγκος Bronze = χαλκός Brass = ορείχαλκος Copper = χαλκός
    Όλη η ιστορία ξεκινάει από εδώ.
    Τα πιατίνια φτιάχνονται από τα κράματα και τις αναμίξεις των μετάλλων αυτών. Συνήθως.
    Εξαίρεση αποτελούν κάποια μοντέλα συνήθως ακριβά όπου περιέχουν πυρίτιο, φώσφορο νικέλιο ασήμι ή χρυσό. Για παράδειγμα τα paiste signature περιέχουν στο κράμα τους φώσφορο. Αλλά αυτά είναι «μυστικές» φόρμουλες για το κάτι παραπάνω.
    Επικεντρωνόμαστε κυρίως στα προαναφερθέντα κράματα, που αποτελούν τις συνηθέστερες επιλογές μας ως προς την αγορά.

    Λοιπόν τα Bronze πιατίνια, είναι κράματα χαλκού συνήθως με κασσίτερο.
    Το όνομα της φόρμουλας που δίνουν οι εταιρείες είναι το γνωστό B. Όπου B20 έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 20%, το B18 όπου έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 18% και η περιεκτικότητα να κατεβαίνει ως και τα 8% σε κασσίτερο.
    Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα, αλλά και το είδος της μεταλλοποίησης, τόσο σκληρότερο κράμα έχουμε. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως τα 2002 της Paiste είναι B8 (Θυμηθείτε και τα B8 Sabian). Καθαρός δυνατός σκληρός ήχος.
    Στα B20 θυμηθείτε τα αξεπέραστα για την εποχή τους Paiste 602.
    Ποιο ήταν το παράπονο των ντράμερ; Σπάζανε εύκολα. Γιατί;
    Λόγω σκληρότητας του μετάλλου, είχαν ένα καθαρό στακάτο ήχο, αλλά ως αποτέλεσμα δεν είχαν μεγάλη ένταση (οι παλαιοί θα το θυμούνται). Έτσι σε μερικά στυλ όπου θέλαμε μεγαλύτερη ένταση και αγριάδα, τα παίρναμε στο χέρι.

    Τα Brass, είναι κράματα χαλκού κυρίως με ψευδάργυρο. Η περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο, είναι περίπου στο 40%. Θεωρούνται από τα φθηνότερα κράματα για πιατίνια και κατασκευάζουν από αυτά φθηνές σειρές.
    Παράγουν ζεστό αλλά πνιχτό ή μουντό ήχο αν συγκριθούν με τα Bronze, αλλά χρησιμοποιούνται και αυτά από πολλούς. Σε άλλους για το κόστος, σε άλλους επειδή ξέρουν τι θέλουν.
    Δείτε Paiste 302, Wuhan.
    Ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, τα Paiste αποδεικνύονται ποιο γερά, αλλά τα Wuhan ιδίως στο china δίνει ποιο πιστό trashy ήχο. Και αυτά κινδυνεύουν να σπάσουν (μάλλον να σκιστούν), αλλά από θέμα μη αντοχής όχι σκληρότητας.

    Η διαδικασία της γέννησης ενός πιατινιού από το εργοστάσιο ως το stand είναι απλή αλλά έχει τις παραλλαγές της.
    Όλα ξεκινάνε από ένα στρογγυλό σταχτί μεταλλικό δίσκο που έχει βγει από το καλούπι του κλίβανου που ανέμειξε τα μέταλλα.
    Αυτός ο δίσκος περίπου 20 cm διαμέτρου, περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να ανοίξει και να φτάσει τις σωστές διαστάσεις. Η διαδικασία είναι χειροκίνητη ή ημιαυτοποιημένη.

    Μετά τη παραγωγή του μεταλλικού δίσκου, γίνεται μια σφυρηλάτηση, ώστε ο δίσκος να ανοίξει σε διάμετρο. Έπειτα σε πρέσα συνήθως, δημιουργείται η καμπάνα.
    Το πιατινοειδές, κόβεται στις άκρες στο κοφτήριο και αρχίζει να παίρνει τη φόρμα του.

    Σφυρηλάτηση και πάλι, ώστε να μεγαλώσει και άλλο να δοθεί η σωστή διάσταση αλλά και να βοηθηθεί ο ήχος να διαπεράσει ομαλά όλη την επιφάνεια του πιατινιού.
    Παρατηρούνται εδώ οι μικρές λακκούβες στη ράχη του.
    Η διαδικασία συνεχίζεται ώσπου να έχουμε κατά τον σφυρηλάτη τεχνίτη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έπειτα το τελικό στάδιο περιλαμβάνει το τελικό φινίρισμα όπου σε ένα ειδικό τόρνο ένας τεχνίτης αφαιρεί υλικό από την επιφάνεια του πιατινιού αποκαλύπτοντας τη μεταλλική λάμψη του. Οι άκρες ομαλοποιούνται ώστε να αφαιρεθούν τα γρέζια. Τέλος αν χρειαστεί, το πιατίνι γυαλίζεται συνήθως με βούρτσα και σταμπάρεται το λογότυπο.

    Πολλά είδη δεν γυαλίζονται και δίνονται προς πώληση κάπως ακατέργαστα. Λένε πως τα ακατέργαστα πιατίνια δίνουν ποιο βραχνό τόνο ποιο oriental ή dark. Σε άλλα λένε, περνιέται και κάποιο είδος βερνίκι για αντοχή της γυαλάδας και αποφυγή της οξείδωσης του μετάλλου.
    Εδώ τα πιατίνια που είναι ποιο γυαλισμένα, μας δίνουν ποιο brilliant ήχο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

    Βέβαια πριν πακεταριστεί το πιατίνι ένας τεχνικός που μάλλον θα υποφέρει από τα αφτιά του, δοκιμάζει τον ήχο, έχοντας δίπλα του και το πρωτότυπο της σειράς για σύγκριση. Η διαδικασία έχει κόπο και ο κάθε σφυρηλάτης μπορεί να περάσει και ως 3 χρόνια εκπαίδευση ώστε να μπορεί να πάρει στα χέρια του την ευθύνη της παραγωγής.

    Να λοιπόν που ανακαλύψαμε το κοινό μυστικό της σκοτεινής βιομηχανίας των πιατινιών. Και άντε και τους ξεσκεπάσαμε, τώρα μάθαμε για τη ποιότητα και σκληρότητα όταν θέλουμε κάτι. Αλλά τα ξέρουμε όλα;

    Τι διαφορά έχει το βαρύ και χοντρό πιατίνι από το ελαφρύ και λεπτό;
    Πως θα διαλέξουμε πιατίνι που μας ταιριάζει;

    Πριν ασχοληθούμε και με αυτά τα ερωτήματα θα πρότεινα μια και οι περισσότεροι ασχολούμαστε με διάφορα ήδη μουσικής και η μπάντα μας παίζει διασκευές από metal ως και funk αλλά και jazz, καλό θα ήταν να διαλέξουμε κάτι ενδιάμεσο και για να ακριβολογούμε, θα έχετε δει σε πολλά πιατίνια την ένδειξη medium να αναγράφεται στη ράχη τους. Αυτό για τους νεοφερμένους κυρίως.
    Ας δούμε μερικά δεδομένα.
    Όσο ποιο βαρύ και παχύ είναι ένα πιατίνι, τόσο ποιο καθαρό και δυνατό ήχο θα ακούσουμε. Όσο ποιο μεγάλο τόσο μεγαλύτερο το κράτημα στον ήχο. Αλλά σε θέμα ανταπόκρισης, το πιατίνι θα είναι λίγο αργό.
    Το αντίθετο συμβαίνει με τα λεπτά και ελαφρά πιατίνια καθώς και με τα μικρότερης διαμέτρου.
    Αυτό είναι ένα καλό σημείο αναφοράς για το από πού θα αρχίσουμε την αγορά μας.

    Καλό όπως είπα είναι να ξεκινάμε από medium πιατίνια αν δεν γνωρίζουμε τίποτα.
    Τα βασικά μας είναι ένα hi-hat και ένα crash-ride.
    Το crash-ride, είναι ένα πιατίνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως crash αλλά και ως ride. Συνήθως πρόκειται για πιατίνια όπου είναι βαρύτερα στη ράχη, αλλά λεπτότερα στις άκρες. Μειονέκτημα είναι πως μετρώντας σε ένα τέτοιο πιατίνι και σκάζοντας (crash) κατά τη διάρκεια ενός μουσικού κομματιού, το πιατίνι δεν προλαβαίνει να ησυχάσει, να αναπνεύσει και ο ήχος βγαίνει μπερδεμένος και άσχημος.

    Η επόμενη λύση είναι hi-hat, crash και ξεχωριστό ride.
    Για λίγο παραπάνω, hi-hat, 2 crash, ένα αργό βαρύ και ένα γρήγορο και ride.

    Επόμενο, τα παραπάνω συν κάποια πιατίνια εφέ. Δηλαδή, επιπρόσθετα κάποιο ή κάποια chinas ή splashes ή δεύτερο ride, ακόμα, μια που εδώ ταιριάζει καλύτερα ένα crash-ride.

    Βέβαια όπως είπαμε, η επιλογή των πιατινιών είναι δύσκολη και έχει πολλά παρακλάδια. Ξεκινάμε όλοι από το οικονομικό. Σε αυτό το σημείο δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Οι εταιρείες πολλές και οι τιμές πολλές.

    Ποτέ δεν ξεκινάμε να αγοράσουμε πιατίνια χωρίς να τα ακούσουμε. Πιστέψτε με, πως πολλές φορές άλλα διαβάζουμε στα χαρακτηριστικά και άλλα ακούμε, ακόμα και από μεγάλες εταιρείες. Όλα τα λαμβάνουμε ως κατά προσέγγιση.

    Ποτέ δεν διαλέγουμε πιατίνια που τα δοκιμάσαμε με το χέρι ή χαϊδεύοντας τα στο κατάστημα, επειδή φοβηθήκαμε πως θα ενοχληθούν οι γύρω μας αν τα χτυπούσαμε.

    Προσέχουμε το περιβάλλον. Αν στο κατάστημα υπάρχουν λείες επιφάνειες ή γυαλί (π.χ. βιτρίνα), τα πιατίνια που δοκιμάζουμε θα ακουστούν πολύ πριμαριστά.
    Στο studio δίπλα στο ricofon και στη μόνωση θα ακούσετε άλλα αντί άλλων.
    Γνωρίζουμε πως τα πιατίνια ακόμα και της ίδιας σειράς, έχουν διαφορές. Επίσης πολλά πιατίνια που μας αρέσουν αλλά είναι ακριβά, μπορεί να τα αντικαταστήσουμε με άλλα φθηνότερης μάρκας που αγγίζουν κατά πολύ τον ήχο αυτών που μας αρέσουν. Θυμηθείτε το κοινό μυστικό όλων των εταιρειών!!!

    Καλό είναι να διαλέγουμε ως αρχή ποιο brilliant πιατίνια σε ήχο. Όσο περνάει ο καιρός και το μέταλλο παλιώνει, ο ήχος γίνεται ποιο πνιχτός.

    Αυτά σε γενικές γραμμές. Ποια εταιρεία τώρα είναι η καλύτερη;
    Αυτή που μας αρέσει. Τα πιατίνια δεν είναι μούρη. Είναι άποψη στον ήχο.
    Είναι η υπογραφή στο drum set.
    Τα κακόηχα πιατίνια βαβουριάζουν στη μπάντα και την ορχήστρα.
    Ξεκινήστε σιγά, δοκιμάστε και μη βιάζεστε.
    Αν το αίμα βράζει και παίζετε μόνο metal, να έχετε υπόψη πως σε λίγο καιρό που θα θέλετε και κάτι ποιο soft, δεν θα σας ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Ξανά πάλι από την αρχή για ψάξιμο και τσάμπα έξοδα.

    Ελπίζω να έλυσα κάποιες απορίες σε μερικούς συναδέλφους, ιδίως τους νεότερους και τους beginners.
    Περισσότερα στα site των εταιρειών και στα μαγαζιά.

    Rockdrum


    Links:
    http://www.paiste.com/
    http://www.sabian.com/
    http://www.zildjian.com/EN-US/home.ad2
    http://www.staggmusic.com/
    http://www.bosphoruscymbals.com/
    http://www.meinlcymbals.com/
    http://www.ageancymbal.com/
    http://www.ufip.com/
    http://www.masterworkcymbal.com/
    http://www.anatoliancymbals.com/

    rockdrum
    rockdrum | 
    Τύμπανα και Κρουστά

    Ψηφιακή ηχογράφηση και disc space

    Πόσο χώρο θα πιάσει στο δίσκο μια ψηφιακή ηχογράφηση; Με δεδομένες κάποιες θεμελιώδεις γνώσεις, είναι απλό να το υπολογίσουμε.   Κάποιες φορές θα θέλαμε να υπολογίσουμε πόσο ήχο μπορούμε να γράψουμε στο μέσον μας. Έτσι απλά. Αυτό βέβαια, είναι ένα γενικότερο ζητούμενο με υποζητούμενα που αφορούν τις διάφορες παραμέτρους του προβλήματος.   Για παράδειγμα: έχω διαθέσιμα x GB, πόση ώρα μπορώ να γράψω stereo στα 16 bit 44,1 kHz; Και πόση στα 48 kHz; θέλω να γράψω 5 tracks για περίπου 1 ώρα. Πόσο χώρο θέλω, ανάλογα με την ανάλυση; ποια είναι η μέγιστη ανάλυση για να γράψω 4 tracks σε 5 GB για 2 ώρες;   Η απάντηση βρίσκεται στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ διάρκειας της ηχογράφησης και όγκου των δεδομένων που η ηχογράφηση παράγει. Θα κάνουμε ένα παράδειγμα σε ποιότητα CD.   Σκεφτείτε το: Όταν γράφουμε ένα mono track στα 44,1kHz / 16bit σημαίνει ότι δημιουργούνται δεδομένα όγκου 16 x 44100 =705600 bits κάθε δευτερόλεπτο.    <Α>   Αν λάβουμε υπ' όψη μας ότι κάθε byte αποτελείται (πλέον) από 8 bits, τότε προφανώς τα 16 bit είναι 2 bytes.    16 bit / (8 bit / byte) = 2 byte. Ναι.    Έτσι, σε ένα δευτερόλεπτο, ο όγκος των δεδομένων θα είναι (λόγω της <Α>)    705600 bit / (8 bit / byte) = 88200 byte   Θυμίζουμε ότι 1024 bytes=1 kilobyte ή 1 KB = 1024 B (Το σωστό μάλιστα είναι να λέμε Kibibyte). Άρα το παραπάνω γράφεται και 88200 / 1024 = 86,1328125 KB (σε 1 δευτερόλεπτο)   Σε 60 δευτερόλεπτα (δηλαδή σε 1 λεπτό) ο όγκος των δεδομένων θα είναι 60 x 86,1328125 KB = 5167,96875 KB   ή σε megabytes (σωστότερα, σε Mibibytes):  5167,96875 / 1024 = 5,046844482421875 ΜΒ  (σε 1 λεπτό).   Σε 60 λεπτά (δηλαδή σε 1 ώρα) ο όγκος δεδομένων θα έχει γίνει 60 x 5,046844482421875 ΜΒ = 302,8106689453125 MB   ή (όμοια) 0,29571354389190673828125 GB, περίπου 0,3 GB δηλαδή σε 1 ώρα.   Αυτά όμως για 1 μονάχα mono track ήχου. Αν η ηχογράφηση είναι stereo θα χρειαστούμε 2 tracks ήχου άρα το διπλάσιο όγκο δεδομένων (0,6 GB περίπου). Για 10 tracks θα χρειαστούν περίπου (0,3 x 10 = ) 3 GB την ώρα. Και ούτω καθεξής.   Αν καταλάβατε θα πρέπει να μπορείτε να φτάσετε μόνοι/ες σας στο συμπέρασμα ότι    στα 48kHz/16bit απαιτούνται περίπου 0,322 GB ανά mono track την ώρα
    στα 48kHz/24bit απαιτούνται περίπου 0,483 GB ανά mono track την ώρα
    στα 96kHz/32bit απαιτούνται περίπου 1,287 GB ανά mono track την ώρα
    κλπ   και να απαντήσετε στα εξής: Γιατί λέμε ότι ο ήχος CD πιάνει χώρο περίπου 10 MB το λεπτό; Θέλω να γράψω 4 stereo tracks σε 48kHz/24bit και ο C μου βγάζει free space 4 GB. Με παίρνει; Τι λέτε ότι συμφέρει καλύτερα, 44,1kHz/16bit ή 48kHz/16bit για εγγραφή; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο μαθηματικός τελικός τύπος της παραπάνω διαδικασίας;    Η σχέση <Α> μας λέει ότι η ροή δεδομένων (bitrate) είναι 705,6 kbps (kilobit το δευτερόλεπτο). Γιατί λέμε ότι το CD audio έχει bitrate 1411 kbps; Αν μετατρέψω τα 44,1kHz/16bit σε mp3 με bitrate 256 kbps, πόσο χώρο θέλει το κάθε mono track σε μια ώρα;   Νικος Μενουδάκης 

    nikosm
    nikosm | 
    Υπολογιστές

  • Κατάλογος Επαγγελματιών Agora

    Αναζήτηση:   


×

Χρήσιμες πληροφορίες

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύχρηστη. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε.

  Αποδέχομαι