Απώλεια ενδιαφέροντος για μουσική

[Shelter]

26 λεπτά πριν, Miltos23 είπε

Κάθισα και διάβασα όλο το τοπικ και όλα τα μηνύματα, αυθόρμητα μου ήρθε μια ερώτηση για τον OP:

 

Γιατί πρέπει οπωσδήποτε η ζωή σου να συνεχίσει να σχετίζεται με τη μουσική;

 

Υπάρχει κάποιος κανόνας που λέει ότι αν το έκανες για Χ χρονικό διάστημα πρέπει να συνεχίσεις να το κάνεις;

 

(Επειδή ο γραπτός λόγος είναι κάποιες φορές εύκολα παρεξηγησιμος, θέλω να ξέρεις ότι δεν στη "λέω", εκφράζω μια αυθόρμητη απορία)

 

Δηλαδή το έκανες 35 χρόνια και τώρα πια δεν σε γεμίζει, βρες κάτι άλλο να σε γεμίζει!

Εύκολο

 

Γιατί δε μου αρέσει αυτή η κατάσταση και θέλω να την ανατρέψω. Αν η μουσική ήταν κάτι που δεν ήταν σημαντικό στη ζωή μου δε θα είχε διαρκέσει 35 χρόνια, ατέλειωτες ώρες και ότι συνεπάγεται σε χρήμα και κόπο. Κυρίως όμως όταν απέχω από αυτήν δε νιώθω καλά.

 

Μπορεί να σου ακούγεται οξύμωρο αλλά οι καταστάσεις του να να μην αισθάνομαι καλά χωρίς μουσική και να μην μπορώ να το κάνω με τις παρούσες συνθήκες συνυπάρχουν.

 

Είναι προφανές ότι είναι αναγκαία μια ανανέωση αλλά δεν ξέρω τι είδους. Είναι αυτό που παλιά ο @freerock1974 έλεγε πάλη με την αντίσταση!,

 

edit:

Και η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις κάτι σχεδόν σε όλη τη ζωή σου και το ποσοστό των ετών που το κάνεις είναι συντριπτικά μεγαλύτερο από αυτό αυτών που δεν το κάνεις, είναι αδύνατο να σκεφτείς την ύπαρξή σου χωρίς αυτό. Έχεις ταυτιστεί. Έχει γίνει αντανακλαστικό.

Επεξεργασμένο 23 Αυγούστου 2023 από shelter

[LK]

4 λεπτά πριν, shelter είπε

Εύκολο

 

Αν η μουσική ήταν κάτι που δεν ήταν σημαντικό στη ζωή μου δε θα είχε διαρκέσει 35 χρόνια, ατέλειωτες ώρες και ότι συνεπάγεται σε χρήμα και κόπο.

Αυτό μην το θεωρείς ασφαλές   κριτήριο πάντως.

Εγώ εχω αναθεωρήσει  για πάρα πολλά , που για παραπάνω από 35 χρόνια τα θεωρούσα σημαντικά.

Π.χ. τις γραβάτες......που μου άρεζαν για 45 χρονια...πολλά λεφτα επίσης , αλλά τωρα προτιμάω να κυκλοφορώ με ξεκούμπωτο πουκάμισο ....μεχρι και 4 κουμπιά off, σαν τον Βόγλη....και να φαίνεται το στέρνο μου

[manosx]

9 λεπτά πριν, LK είπε

τωρα προτιμάω να κυκλοφορώ με ξεκούμπωτο πουκάμισο ....μεχρι και 4 κουμπιά off, σαν τον Βόγλη....και να φαίνεται το στέρνο μου

 

 

 

 

[Kanimothrios]

31 λεπτά πριν, shelter είπε

Αν η μουσική ήταν κάτι που δεν ήταν σημαντικό στη ζωή μου δε θα είχε διαρκέσει 35 χρόνια, ατέλειωτες ώρες και ότι συνεπάγεται σε χρήμα και κόπο.

 

Διάβασα από την αρχή το πολύ ενδιαφέρον αυτό thread και θα σου πω ότι το άνωθεν να μην το λάβεις υπόψιν. Ξέρω μουσικούς που κατάφεραν να πάρουν δίπλωμα σε πολύ νεαρή ηλικία, να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς,να έχουν επενδύσει πολλές ώρες και χρήματα, ενώ πλέον

τα μουσικά τους όργανα(αν τα έχουν ακόμη)  αναπαύονται στις θήκες τους εδώ και χρόνια.

Ίσως είναι ένας κύκλος που έκλεισε και να άνοιξαν κάποιοι άλλοι.

  

31 λεπτά πριν, shelter είπε

Κυρίως όμως όταν απέχω από αυτήν δε νιώθω καλά

 Ναι, αυτό να το λάβεις υπόψιν και είτε να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με τη μουσική ή να βρεις κάτι άλλο που να σε εκφράζει πλέον.

 

Προσωπικά με διακρίνει μια τρομερή μονομέρεια όσο αφορά τη μουσική, μιας και αυτή καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, η πλέον σταθερή αξία σε έναν κόσμο που απομυθοποιούνται με το πέρασμα του χρόνου τα πάντα, ενώ είναι ταυτόχρονα και ο μόνος τρόπος που βιοπορίζομαι.

Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να συμβεί κάτι μη αναστρέψιμο σωματικά και να μην μπορώ να συνεχίσω, παρά να σταματήσει να με γεμίζει.

 

 

Επεξεργασμένο 23 Αυγούστου 2023 από Kanimothrios

[Shelter]

Παράθεση

Ξέρω μουσικούς που κατάφεραν να πάρουν δίπλωμα σε πολύ νεαρή ηλικία, να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς,να έχουν επενδύσει πολλές ώρες και χρήματα, ενώ πλέον

τα μουσικά τους όργανα(αν τα έχουν ακόμη)  αναπαύονται στις θήκες τους εδώ και χρόνια.

Ίσως είναι ένας κύκλος που έκλεισε και να άνοιξαν κάποιοι άλλοι.

Ομοίως αλλά ο καθένας ξέρει καλύτερα τον εαυτό του και πως λειτουργεί σε αυτά.

 

11 λεπτά πριν, Kanimothrios είπε

 

Προσωπικά με διακρίνει μια τρομερή μονομέρεια όσο αφορά τη μουσική, μιας και αυτή καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, η πλέον σταθερή αξία σε έναν κόσμο που απομυθοποιούνται με το πέρασμα του χρόνου τα πάντα, ενώ είναι ταυτόχρονα και ο μόνος τρόπος που βιοπορίζομαι.

Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να συμβεί κάτι μη αναστρέψιμο σωματικά και να μην μπορώ να συνεχίσω, παρά να σταματήσει να με γεμίζει.

 

 

Αυτό ναι. Περιέργως εγώ προσωπικά ήμουν πάντα χαλαρός σε αυτό. Η ανάγκη για επιβίωση είναι τέτοια που θα μας κάνει πάντα να υπερβαίνουμε στερεότυπα.

[Waterfall-K]

24 λεπτά πριν, LK είπε

...τωρα προτιμάω να κυκλοφορώ με ξεκούμπωτο πουκάμισο ....μεχρι και 4 κουμπιά off, σαν τον Βόγλη Τζων Τίκη....και να φαίνεται το στέρνο μου....

 

[npap]

εγώ πάλι αγαπητέ shelter έχω μια παρόμοια ιστορία με την δική σου αλλά "δυστυχώς" με ξεκαθαρισμένη την αιτία...

 

πριν πολλά χρόνια, κοντά στην ηλικία σου (στα 37 μου), έπαθα μια πολύ σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία (με πρόλαβε ενστικτωδώς η γυναίκα μου για δέκα λεπτά αλλιώς δεν θα με είχε να με παιδεύει στην υπόλοιπη ζωή της)... τες πα λόγω αρτηριοφλεβώδους δυσπλασίας προσβλήθηκε το κέντρο στον αριστερό μου κρόταφο που όριζε την "ταυτότητα" των διαδράσεών μου με το περιβάλλον...

 

ουσιαστικά έβλεπα πράγματα πχ μία τηλεόραση και ήξερα τι κάνει αλλά δεν μπορούσα να ορίσω το όνομα και το είδος... την έλεγαν ψυγείο, αεροπλάνο, Θανάση;... black hole... απίστευτη εμπειρία... είχα τότε μόλις αγοράσει μια yamaha 02R και την αποφράδα μέρα πριν με πάρει  χαμπάρι η Σοφία και μέσα στην ζαλάδα μου δοκίμασα να διαβάσω το manual της και είχε πολύ πλάκα... καταλάβαινα τα πάντα αλλά την μπέρδευα σαν έννοια άνετα με την πεθερά μου...

 

anyway... μην τα πολυλογώ και γίνει drama, το πρώτο διάστημα μετά το νοσοκομείο που σιγά σιγά επανήλθε με φαρμακευτική συντηρητική αγωγή πριν τις επεμβάσεις η αντίληψή μου, συνειδητοποίησα ότι η σχέση μου με την μουσική δημιουργία είχε οδηγηθεί σε οριστικό διαζύγιο...

 

μέχρι τότε δεν μπορούσα να διανοηθώ να περάσει βδομάδα που να μην γράψω κάτι... μουσική ή στίχο ή και τα δυο... φευ... καμία επιθυμία πλέον... σαν να ήταν κάτι ξένο σαν διαδικασία... η τεχνική μου δυνατότητα να παίξω δεν είχε επηρεαστεί στο παραμικρό, απλά δεν ήθελα πια... είτε έβλεπα τις κιθάρες μου στο δωμάτιο είτε τις καρέκλες ένα και το αυτό... το ακόμα πιο παράξενο το ότι ενώ σαν μουσικός ήμουν ο αγαπημένος των τραγουδιστών γιατί τους έκανα συχνά πυκνά τον υποβολέα μια και θυμόμουν χιλιάδες στίχους, ξαφνικά όχι μόνο τους ξέχασα (ακόμα και αυτούς των δικών μου τραγουδιών), αλλά δεν μπορούσα και να τους μάθω εκ νέου καθώς δεν τους συγκρατούσα με τίποτα, παρότι τις συγχορδίες ας πούμε τις θυμόμουν άνετα...

 

εν κατακλείδι από τότε δεν επανήλθε ποτέ η πάλαι ποτέ ζωοποιός μου ανάγκη για μουσική δημιουργία και δυστυχώς ένα βράδυ σε μια κρίση μελαγχολίας είχα πετάξει κι από το σπίτι κι από το studio ότι την αφορούσε (κασέτες, ταινίες, dat, cd κλπ)... πάλι καλά που βρίσκω κατά καιρούς κάποια κομμάτια σε ξεχασμένους σκληρούς (έχω ανεβάσει στο παρελθόν μερικά κι εδώ)... τελικά πάντως (ευτυχώς) η παράλληλη αγάπη μου για την παραγωγή και την ηχοληψία πέρασε αλώβητη από την όλη περιπέτεια που κράτησε χρόνια...

 

τώρα θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά;... για να σε στενοχωρήσω ενδεχομένως περισσότερο;... ε το ακριβώς αντίθετο... να είσαι και να παραμείνεις αισιόδοξος γιατί κατά κανόνα η ανάγκη θυμικά σε ορίζει, δεν την ορίζεις και πάει κι έρχεται με τα γούστα της... σε αντίθεση με μένα που το πρόβλημα είναι καθαρά σωματικό, εσύ ΜΠΟΡΕΙΣ να την ξαναβρεις... σήμερα, αύριο, όποτε, κάποτε, η μουσική δυνητικά μπορεί κάπου να σε ξανασυναντήσει... προς το παρόν δωσ' της την ελευθερία της και μην σε νοιάζει (το δυνατόν)... άλλωστε αν (λέμε) δεν ξανάρθει, μάλλον κάτι άλλο θα την έχει αντικαταστήσει... ίσως θα πρέπει να κοιτάς και γι αυτό αν δεν το έχεις βρει ακόμα... καλή τύχη...

 

 

[fusiongtr]

Πάντως επειδή έχω μεγάλη εμπειρία στο θέμα (είχα αφήσει την κιθάρα για καμιά δεκαριά χρόνια και παλαιότερα και μετά την ξανάπιασα), έχω να πω τούτο.

Συνήθως αυτό με την μουσική, έχει να κάνει με αλλαγές στην ζωή και την καθημερινότητα του καθένα.

Άλλος παντρεύεται, άλλος έχει σωματικά θέματα (όπως πχ ο @npap), άλλος αλλάζει χώρο, σπίτι, συνθήκες ζωής, άλλος έχει ψυχολογικά, άλλος πάει σε πολύ απαιτητική δουλειά, κλπ.

Δεν γίνεται out of the blue.

Γι' αυτό κυρ @shelter μου, ψάξε να βρεις την αιτία. Το αποτέλεσμα το βλέπεις, και συνήθως δεν είναι το μοναδικό αποτέλεσμα από κάποια τέτοια αλλαγή συνθηκών ζωής.

 

Εκεί, αν το ανακαλύψεις, κρύβεται η λύση, είτε θετική είτε αρνητική.

Εκεί θα δεις τον δρόμο.

[Shelter]

Καλημέρα,

 

@npapΦοβερό το περιεχόμενο αλλά και η αφήγηση της ανάρτησης σου!

 

Κατα τα άλλα κρατάω και την παρότρυνση της τελευταίας παραγράφου σου όσο και αυτή του @fusiongtr 

Επεξεργασμένο 24 Αυγούστου 2023 από shelter

[MGs]

Εγω Κυριε Νικο να ξέρετε σας αγαπάω,ακόμη και αν γυρνάτε κουμπάκια στην οθόνη που δέν κάνουν τίποτα(plug ins) και ακόμη και αν δέν σας αρέσει η ταινία.