glam metal

[blue]

Και η αλήθεια είναι ότι η δεκαετία του 90 πήγε πίσω την μουσική σε πολλά επίπεδα.

Αυτό δεν είναι υποκειμενική άποψη αλλά αντικειμενική, και μάλιστα είναι μια άποψη που έχουν εκφράσει πολλοί από τους μεγάλους κιθαρίστες / δασκάλους που όλοι μας σεβόμαστε.

 

 

Αν και απάντησαν και άλλοι, μου φαίνεται πολύ αστείο το παραπάνω.

 

Θα με ενδιέφερε να ακούσω  :

• ποιά ακριβώς είναι τα πολλά επίπεδα της μουσικής
  
• πώς μια άποψη δασκάλων είναι ταυτόσημα αντικειμενική
  
• ποιοί είναι αυτοί οι δάσκαλοι που σεβόμαστε όλοι
  
• πώς η έννοια μουσική μπορεί να πάει πίσω χωρίς κάποιος να κάψει τις παρτιτούρες του Bach
  

 

 

My 2 drachmas.

[RayDTutto]

 
πώς η έννοια μουσική μπορεί να πάει πίσω χωρίς κάποιος να κάψει τις παρτιτούρες του Bach

 

Του Sebastian Bach;

[Stoner Jackass]

• 
  Του Sebastian Bach;
  

 
Άχουουου...έχεις και συ αστειατόριο ε;  ;D  

[RayDTutto]

Είναι φαν ο Blue.

[WilliamSats]

Αν και απάντησαν και άλλοι, μου φαίνεται πολύ αστείο το παραπάνω.

 

Θα με ενδιέφερε να ακούσω  :

• ποιά ακριβώς είναι τα πολλά επίπεδα της μουσικής

Προφανώς μιλάει για τα τεχνικά επίπεδα και για μένα έχει τα δίκια του.

 

• πώς μια άποψη δασκάλων είναι ταυτόσημα αντικειμενική

Όντας δάσκαλοι, πάει να πει ότι έχουν κάποιες γνώσεις που με βάση αυτές μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά τι είναι σωστό και τι λάθος και καλό είναι εδώ να μην χρησιμοποιούμε την "ποιητική αδεία", συγγνώμη ;D "μουσική αδεία" ως δικαιολογία.

Το αν αρέσει κάτι στον κόσμο ή όχι είναι πολύ διαφορετικό απ'το αν είναι καλό ή όχι.

 

• ποιοί είναι αυτοί οι δάσκαλοι που σεβόμαστε όλοι

Μερικά ονόματα στα γρήγορα χωρίς να το πολυσκεφτώ.

Satriani, Vai, Malmsteen, Beck, Blackmore, Roth, Rhoads, Vandenberg, Gilbert, Masi, Norum, Batio, Impelliteri, Tipton, Tafolla, Marshall (Wolf), Stump, Iommi, Page κλπ κλπ κλπ.

 

• πώς η έννοια μουσική μπορεί να πάει πίσω χωρίς κάποιος να κάψει τις παρτιτούρες του Bach

Έλα μου ντε?

Και εδώ έχω να πω ότι όλοι αυτοί "οι της glam" κιθαροπαίχτες, έχουν πάααρα πολύ bach (και όχι μόνο) στα κομμάτια τους, οι άλλοι τώρα...μπορεί και νόμιζαν ότι ο λόγος είναι για την Barbara Bach ;D ;D ;D

Άρα ποιος έκαψε τις παρτιτούρες του J.S.Bach?

[fm]

Επειδη απο οτι φαινεται δεν τ γλιτωνουμε το flame war ας παρω και εγω μερος ;D

Προς ολα τα γεροντια που στα νιατα τους ξημεροβραδιαζονταν στα κομμωτηρια.

Για πολλους απο εμας(η μπορει μονο για μενα δν ειμαι σιγουρος) η δεκαετια του 80 ηταν ενα τεραστιο και γελοιο μουσικο λαθος.Οποτε ακουω παραγωγη δεκαετιας 80 μου ερχερται ν χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο(καλυτερο ηχο θα κανει απο τα drums).Αποδεχομαι ομως οτι σε πολλους αρεσει.Το να προσπαθεις να πεισεις με "αντικειμενικα επιχειρηματα " για την υπεροχη του ενος η του αλλου μουσικου ειδους ειναι γελοια γιατι βασιζεται καθαρα στο προσωπικο γουστο.Η προσπαθεια αυτη ειναι ανταξια των τηλε evvangelists και των e αθεων που κοντραρωνται στο youtube.Ας σεβαστουμε τα γουστα του καθενος, ας παρουσιασουμε κομματια που γουσταρουμε απο το ειδος σε αυτο το θρεντ και ας αφησουμε τις παπαρολογιες

[Green St]

Αν και απάντησαν και άλλοι, μου φαίνεται πολύ αστείο το παραπάνω.

 

Θα με ενδιέφερε να ακούσω  :

• ποιά ακριβώς είναι τα πολλά επίπεδα της μουσικής
  
• πώς μια άποψη δασκάλων είναι ταυτόσημα αντικειμενική
  
• ποιοί είναι αυτοί οι δάσκαλοι που σεβόμαστε όλοι
  
• πώς η έννοια μουσική μπορεί να πάει πίσω χωρίς κάποιος να κάψει τις παρτιτούρες του Bach
  

 

 

My 2 drachmas.

 

Ήδη για εμένα έχουν απαντήσει οι sottos & WilliamSats. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι μην ξεχνάς πως οι πιο μεγάλες επιτυχίες,  της δεκαετίας του 90 έρχονται από συγκροτήματα που ερχόντουσαν με φόρα από την δεκαετία του 80 πχ Metallica Nothing Else matters, REM Loosing My Religion κοκ.

 

Τεσπα το grunge έχει τους οπαδούς του όπως και το glam. Την σύγκριση στη συζήτηση αυτή, που τιτλοφορείτε Glam metal, μεταξύ του glam & του grunge δεν την έκανα πρώτος εγώ και μου φαίνεται παράξενο το πως κολλάει το grunge σε αυτή την συζήτηση.  Και το λέω από την άποψη ότι το grunge δεν έχει σχέση με τον γενικότερο χώρο του Heavy Metal.

[blue]

Προφανώς μιλάει για τα τεχνικά επίπεδα και για μένα έχει τα δίκια του.

 

Προφανώς, αλλά ανέφερε τη λέξη "μουσική", διαφορετικά δεν θα είχα επιχείρημα. Έτσι, το επιχείρημά μου παραμένει στο τραπέζι.

 

Όντας δάσκαλοι, πάει να πει ότι έχουν κάποιες γνώσεις που με βάση αυτές μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά τι είναι σωστό και τι λάθος και καλό είναι εδώ να μην χρησιμοποιούμε την "ποιητική αδεία", συγγνώμη ;D "μουσική αδεία" ως δικαιολογία.

 

Εδώ διαφωνώ. Μουσική αδεία είναι να εκφράζεσαι μέσω της μουσικής. Φυσικά παραδέχομαι οτι χρειάζεται να κατακτήσεις τα εργαλεία της έκφρασης και αυτή είναι η δουλειά του δασκάλου. Όποιος δάσκαλος προσπαθεί να ποσοτικοποιήσει το αντικειμενικά σωστό στην τεχνη μάλλον δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Ιν φακτ όσους δασκάλους έχω γνωρίσει παρουσιάζουν την άποψή τους ως άποψή τους και δεν την πουλάνε ως κάτι παραπάνω. Αλήθεια, τι είναι σωστό και λάθος στη μουσική? Έχετε ακούσει κάποιο λάθος σε δίσκο των Nirvana?

 

Μερικά ονόματα στα γρήγορα χωρίς να το πολυσκεφτώ.

Satriani, Vai, Malmsteen, Beck, Blackmore, Roth, Rhoads, Vandenberg, Gilbert, Masi, Norum, Batio, Impelliteri, Tipton, Tafolla, Marshall (Wolf), Stump, Iommi, Page κλπ κλπ κλπ.

 

H ερώτηση ήταν ποιοί είναι αυτοί που τους σεβόμαστε όλοι. Εγώ σέβομαι απεριόριστα και τον Cobain. Όποιος δεν τον σέβεται θα έπρεπε να καταλαβαίνει οτι αυτή η "ολότητα" είναι του περιβάλλοντός του και μόνο. Και λίγο πιο σοβαρά : αν είναι να σεβαστώ έναν "δάσκαλο" θα προτιμήσω να σεβαστώ ονόματα τύπου Joe Pass.

 

Έλα μου ντε?

Και εδώ έχω να πω ότι όλοι αυτοί "οι της glam" κιθαροπαίχτες, έχουν πάααρα πολύ bach (και όχι μόνο) στα κομμάτια τους, οι άλλοι τώρα...μπορεί και νόμιζαν ότι ο λόγος είναι για την Barbara Bach ;D ;D ;D

Άρα ποιος έκαψε τις παρτιτούρες του J.S.Bach?

 

Ναι, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν παρωδίες κλασικών έργων. Βλέπεις πώς μπορεί να παρουσιάσει τα ίδια συμβάντα κάποιος άλλος (εγκάθετος ;D)? Τότε ποιος είναι αυτός που καίει τις παρτιτούρες?  :P

 

Συνοψίζω : η μέγιστη σύγχυση βρίσκεται στη συνάφεια που εντοπίζετε μεταξύ τεχνικής και μουσικής. Για τον "κόσμο" (όρο που συνήθως χρησιμοποιούμε ως απαξιωτικό μέτρο σύγκρισης απέναντι σε μια ελίτ) η μουσική είναι τέχνη και ως τέτοια είναι ευρέως αναγνωρίσιμη από το μεγαλείο που περικλείει στην απλότητα.

 

Κλείνοντας θέλω να ξεκαθαρίσω οτι ποτέ δεν με ενδιέφερε το glam metal ή οτιδήποτε σχετικό. Στην κουβέντα αυτοπροσκαλέστηκα για να υπερασπιστώ τα δικά μου ακούσματα που υποτιμάτε, ενώ παρακολουθούσα ουδέτερος για να τσεκάρω κανα καλό δερμάτινο σωβρακάκι ;D. Έχει τεράστια διαφορά το "αδιαφορώ" με το "υποτιμώ", καθώς με το πρώτο κατανοώ οτι υπάρχει κάτι να αρέσει σε κάποιον, ενώ με το δεύτερο ισχυρίζομαι οτι κάποιος δεν έχει την ικανότητα να αντιληφθεί ένα "κακό πράγμα". Σε αυτό το επίπεδο, φυσικά δεν ήρθα για να ανταλλάξω απόψεις, αλλά να flame-άρω σαν καλός φορουμίστας ;D, οπότε για το καλό του χρόνου όλων μας θα πρότεινα να συμφωνήσουμε οτι διαφωνούμε και να live and let live :)

 

[schreivox]

Τη λογικη που λεει οτι τρια ακκορντα = μουσικη χαμηλου επιπεδου φυσικα και δε τη δεχομαι γιατι ετσι αποκλειω πολλες δεκαετιες και πολλα ειδη μουσικης.

 

  Τώρα εδώ που τα λέμε, το grudge δεν μου κολλάει στη λογική 'τρία ακόρντα'. Εκτος, αν μένουμε στο 'smells like teen spirit'. Έχοντας ακούσει λίγο nirvana, alice in chains, soundgarden κλπ. δεν τους κατατάσσω εύκολα στα group των 'τριών ακκόρτων' επειδή θεωρώ ότι τέτοιες μπάντες είχαν πάντα πολυ ενδιαφέρον progression στις συγχορδίες τους, και απέφευγαν την κοινοτυπία και την επανάληψη συνθετικά.

 

  Εμένα (για να τελειώνω εδώ) μ'αρέσει πιο πολύ φερ'ειπείν το chord progession του 'on a plain' των Nirvana παρά πχ. του 'to be with you' των Mr Big (πιάνεται αυτό; περνάει; ;D ;D ;D) παρ'ότι και το δεύτερο κομμάτι μια χαρά είναι, εννοείται...

  JMHO

[theoctapus]

Ρε, 90's for eva.

DJ,  βάλε να παίζει 2 Unlimited, Dr. Alban και Snap να γουστάρουμε. Όσο οι άλλοι προσπαθούσαν να κουνήσουν την περμανάντ, άλλοι κουνούσαν τα κορμιά τους (πςςςς, κάτσε καλά ατάκα)  ;D