Προς το περιεχόμενο

Νέο άλμπουμ Pink Floyd ( ; )


Προτεινόμενες αναρτήσεις

O δίσκος είναι οικείος αλλά όχι με καλό τρόπο. Δηλαδή όχι όπως αισθάνεσαι έναν παλιό φίλο. Μάλλον οικείος όπως το δεύτερο ή τρίτο γυφτάκι που σε πλησιάζει ενώ μπαλαμουτιάζεις την γκόμενα για να σου πουλήσει τριαντάφυλλα. Δεν έχεις άλλη επιλογή απ' το να πεις: "Πάλι εσύ ρε μαλακισμένο."

 

 

ο χρόνος αρκετός 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 208
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

Συγχωρέστε τα αγγλικά μου, δεν είναι και τα καλύτερα, αλλά κάνω copy - paste απο το Gilmour Gear Forum οτι έγραψα για να μην τα ξαναγράφω.

 

Today I bought the blue-ray version which I had pre-ordered. Nice Box and the extra material is fine, I would prefer tho to include the Box of the common CD version and not the CD envelopes inside the package.

 

The Blue-Ray sound quality is unbelievable!! (96k 24-bit), it gives another dimension, especially in 5.1 DTS.

 

Now about the music itself, I love Pink Floyd, It's my all time favorite group and my feelings are confused with this album, have listened to it over twenty times, the more you listen to it, the more grows on you, in a good way. It delivers "the dimension, weight and depth" you expect from a Floyd album but in my honest opinion it's like half completed album in some aspects.

 

What I mean, I listen to awesome melodies, ideas and composition that could make songs with a little more effort, songs that we would whisper in our entire lives, the lack of leads also... It's like listening to an awesome intro of a song and suddenly when you wait the main theme, it goes to then next intro..

 

I could say: "Beautiful Pink Floyd intros and passages that never became songs"

 

"It's what we do" is my favorite one.

Side 1 is generally awesome!

 

Side 3 is awesome too, especially the Allons-y 1 through to 2, but really can't specify tracks, it's awesome :)

 

Side 4, especially Calling is my second favorite one, It reminds me the music of my favorite composer Vangelis Papathanasiou, by the way, the composer of this track is DG.

 

What I don't like is Anisia and Skins but I might change opinion later, especially for the second, I think Anisia would be better without the clarinet, like the original one, DG's slide guitars and Sax would be enough for me.

 

Finally, Louder than words being the only song in the album is to die for.. Love it.. it makes you sad because it's like ending titles of our best group ever.

 

It's a Pink Floyd album indeed, it has a nostalgic feel, obviously they didn't want to make it bigger, it's a tribute to Rick. Love it!

 

 

EDIT: Και ένα cover του σόλο του louder than words που είχα γράψει πριν λίγο καιρό έτσι για το καλό! :) https://soundcloud.com/iliaspap-1/ltw-ver5

Hate it when people compare David Gilmour to God..... He is a great guy but he is not Gilmour!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλα που γραφει στο εξωφυλλο Pink Floyd γιατι αλλιως θα ψαχναμε να βρουμε ποιοι παιζουν....

Κάθε νότα και καθε πέρασμα στα hammonds, κάθε φράση στο Rhodes, καθε lead synth ήχος είναι Richard Wright. Κάθε παίξιμο στα τύμπανα, κάθε αλλαγή στα tom είναι Nick Mason. Κάθε άγγιγμα χορδής, κάθε φράση (μέχρι και κάθε παύση ανάμεσα) είναι David Gilmour. Pink Floyd. Δε χρειάζεται να γράφει κάτι στο εξώφυλλο.

 

https://www.youtube.com/watch?v=Jb4CHveIS50

 

Συγχωρέστε τα αγγλικά μου, δεν είναι και τα καλύτερα, αλλά κάνω copy - paste απο το Gilmour Gear Forum οτι έγραψα για να μην τα ξαναγράφω.

Συμφωνώ σχεδόν με όλα που έχεις γράψει.

 

Γενικά, ρίγος.

Forgive me Lord for I have synthed..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επίσης κάτι που με καλύπτει πλήρως..

 

We did not expect a new Pink Floyd album this year and did not expect a reunion show at Live 8 nearly ten years ago until just weeks before the actual event. Maybe this will be a prolonged closure and we can anticipate other surprises soon. With Pink Floyd you never know – but something about this album feels quite visceral, a pretty strong statement that this really is it, the end. The Endless River is quite epic and sprinkled with traditionally Floydian crypticism: even after a dozen listens or so, I'm still not sure whether I'm being invited to 'complain'. No complaints here. This is an epic album.

 

http://www.brain-damage.co.uk/albums/pink-floyd-the-endless-river-2014-review.html

Forgive me Lord for I have synthed..

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κοίτα, αν έβγαζαν ένα δίσκο με τίτλο "Σκόρπιες, μισοτελειωμένες ιδέες από την περίοδο που κάναμε πρόβες για το The Division Bell, της πλάκας είναι αλλά άμα γουστάρετε αγοράστε το".... πάλι ο δίσκος θα πούλαγε σα ζεστά κουλουράκια

Και εμεις θα τον αγοραζαμε, αν οντως ειχε εναν τοσο ειλικρινη τιτλο. Αλλα δεν τον εχει.

 

...το μόνο πράγμα με το οποίο υπάρχει "κίνδυνος" να συγκριθούν είναι το δικό τους (και μόνο) δισκογραφικό παρελθόν.

Το "και μονο" το προσπερναω, δεν πιστευω ουτε καν οι ιδιοι να εχουν τοσο μεγαλη ιδεα για τον εαυτο τους, και θα συμφωνησω με την υπολοιπη φραση. Και επειδη οντως υπαρχει ο κινδυνος να συγκριθουν με το δικο τους δισκογραφικο παρελθον, θα επρεπε να το σκεφτουν πολυ καλυτερα πριν κυκλοφορησουν ενα ματσο μισοτελειωμενα demos πασαροντας τα σαν το "νεο Pink Floyd αλμπουμ".

 

Αλλα με ποιο δισκογραφικο παρελθον συζηταμε να γινει συγκριση, εδω και μονο με το "Division Bell" να γινει συγκριση φτανει για να δειξει την προχειροτητα του ολου εγχειρηματος.

 

Οπως πολυ σωστα εγραψε και ο (φανατικος Floyd οπαδος) Mike Portnoy:

"What's this about a new PINK FLOYD album? Last I checked, Waters is no longer in the band and Wright and Barrett are dead.

If these are leftovers from 'The Division Bell' sessions, then just put 'em on a 'The Division Bell' special-edition release!

It's disrespectful to Roger and everything he built for all those years! Just do a solo album, Dave."

 

Κατα τα αλλα, οπως εγραψα πιο πριν, το ακουσμα του αλμπουμ δεν με χαλαει, η μουσικη δεν ειναι ασχημη, εχει καλα σημεια, για παραδειγμα εγω κολλησα στο repeat για κανα 20λεπτο με τα Allons-y (1), Autumn '68, Allons-y (2), τα οποια παρεμπιπτοντως θα μπορουσαν να ειναι ενα ωραιο 5λεπτο κομματι και οχι...τρια που ειναι τωρα. Το αλμπουμ ειναι οπως εγραψα "μονο για completists" και σαν ενας απο αυτους θα το αγορασω, καποια στιγμη στο μελλον.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru

Μου άρεσε πολύ, ίσως περισσότερο απο άλλα άλμπουμς του γκρουπ εδώ και δεκαετίες...

Πρώτα, γιατί ο ήχος του είναι άμεσα αναγνωρίσιμος απο τα πρώτα δευτερόλεπτα, ακούγοντας τη μουσική να κυλάει, δεν μπορεί να είναι τίποτα εκτός απο Φλόυντ.

Κατόπιν, γιατί το άλμπουμ είναι προγκρέσιβ (διάολε, το Talkin' Hawking θα μπορούσε να είναι θέμα απο δίσκο των Van Der Graaf Generator!!). Όπως κάθε αυθεντική αναζήτηση μουσικών του είδους που παρακολουθούμε για πολλά χρόνια, συνεχίζει σε παρόμοια μονοπατια.

Τέλος, γιατί υπάρχει ευαισθησία, τιμή και σεβασμός απέναντι στον Richard Wright, που εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ο τεράστιος ρόλος του σε αυτό που θαυμάζουμε ως ήχος Pink Floyd.

Φαντάζομαι, πως για κάποιους νεότερους που γνώρισαν το γκρούπ μέσα απο επιτυχίες όπως το Another brick in the wall, το MTV και όλη τη μυθολογία που αναπτύχθηκε παράλληλα με τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο, ο δίσκος μπορεί και να "μη τους λέει πολλά"...

Για δεινόσαυρους όμως σαν του λόγου μου, που μεγάλωσα ακούγοντας -στην εποχή τους- τους δίσκους του γκρουπ (Atom Heart Mother, Dark side of the moon, Meddle κλπ.), το Endless River με συναρπάζει -και με βάζει στη γόνιμη διαδικασία να σκέφτομαι- όπως κάθε άλλος δίσκος τους, έχει δε και το συναισθηματικό βάρος του χαμού του Wright και όλων όσων σημαδεύουν την πορεία τους μέχρι σήμερα.

Δεν γνωρίζω πόσα -και ποιά- παιχνίδια παίζονται με εταιρίες/δικαιώματα και τα σχετικά, στ'αυτιά μου όμως ο δίσκος έχει λόγο ύπαρξης ως αυτόνομη δημιουργία, ταυτόχρονα δε, αποτελεί ένα εξόχως ανθρώπινο νεύμα (απο)χαιρετισμού στον φίλο και συνεργάτη που πλέον -μόνος όσο ο καθένας- κατεβαίνει το ποτάμι, τόσο μακρινό, τόσο κοντινό, τόσο γνώριμο...

Και, με μιά ειρωνική θάλεγε κάποιος διάθεση, το μοναδικό κομμάτι του δίσκου που είναι τραγούδι (το εξαίρετο Louder than words), λέει φωναχτά αυτό που είναι τελικά ο δίσκος: It's louder than words - This thing that we do.

 

 

 

 

The music you listen to, becomes the soundtrack of your life

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τζάμπα κολλάει το όνομα, floyd χωρις waters δεν υφισταται... Όπως και να'χει, ειμαι σίγουρος πως θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

(ας πω και εγω την αποψη μου να υπαρχει καταγεγραμμενη :))

 

Τα ιδια ελεγα κι εγω απο οταν εφυγε ο Waters και οταν ηρθαν οι Floyd στην Ελλαδα το 89 δεν πηγα ως προσωπικη διαμρτυρια.

Μετα απο κανα δυo χρονια εδειξε το live το τιβιεσπανια ("δορυφορικη" της εποχης μεσω ΕΡΤ) και συνειδητοποησα τη ..... που εκανα.

Floyd δεν ηταν, μπορει να ηταν λιγο διαφορετικο, αλλα ηταν πολυυυυυυυ καλο κι αυτο.

 

Τωρα που ακουω το νεο cd κι εχω φτασει στα 8 τραγουδια, εμενα μου αρεσει.

Tην χαρακτηριζω ωραια instrumental δουλεια των Pink Floyd χωρις τον Waters.

Ομως δεν σκεφτομαι το dark side of the moon, το wish yοu were here, το animals και το  the wall.

Αυτα, και ο Waters να ηταν και να ανασταινοταν ο Right, δεν θα το ξαναακουγα ουτως η αλλως.

 

Για μενα δεν ειναι Pink Floyd ο ενας ή αλλος κλπ.

Pink Floyd ειναι η μουσικη που εχουν φτιαξει.

Ειναι τοσο pink floyd οσο και ο waters, οταν παρουσιαασε το the wall προσπερυ.

Απο το τιποτα?

Εμενα με φτανουν αρκει να ειναι καλα κι ας μην ειναι  πραγματικα PINK FLOYD.

Και κατα την αποψη μου ηταν ολα καλα και φυσικα καποια καλυτερα των αλλων.

 

Για τη χρηση του ονοματος ισως θα μπορουσε και να μη το χρησιμοποιησει, αλλα ακουγονται οι τρεις εκ των τεσσαρων, οπως και στα προηγουμενα.

Υπαρχει δικαιολογια.

 

(με τον syd, ηταν αλλη μπαντα ετσι κι αλλιως, δεν τον βαζω στην κουβεντα)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Και εμεις θα τον αγοραζαμε, αν οντως ειχε εναν τοσο ειλικρινη τιτλο. Αλλα δεν τον εχει.

 

Εννοούσα ότι κάθε υπαινιγμός (όχι, δεν έκανες εσύ) ότι όλο αυτό έγινε προκειμένου να κερδοσκοπήσουν, είναι εκ' των πραγμάτων άκυρος.

 

Το "και μονο" το προσπερναω, δεν πιστευω ουτε καν οι ιδιοι να εχουν τοσο μεγαλη ιδεα για τον εαυτο τους, και θα συμφωνησω με την υπολοιπη φραση. Και επειδη οντως υπαρχει ο κινδυνος να συγκριθουν με το δικο τους δισκογραφικο παρελθον, θα επρεπε να το σκεφτουν πολυ καλυτερα πριν κυκλοφορησουν ενα ματσο μισοτελειωμενα demos πασαροντας τα σαν το "νεο Pink Floyd αλμπουμ".

 

Το "και μόνο", στη φράση μου, σημαίνει ότι αποτελούν μοναδικό δείγμα, ως μπάντα. Δε φαντάζομαι να συγκρίνει κάποιος τους δίσκους τους με τους δίσκους του Ζάπα, π.χ.

 

Αλλα με ποιο δισκογραφικο παρελθον συζηταμε να γινει συγκριση, εδω και μονο με το "Division Bell" να γινει συγκριση φτανει για να δειξει την προχειροτητα του ολου εγχειρηματος.

 

Δεν είμαι βέβαιος ακόμη. Δες παρακάτω το "γιατί".

 

Οπως πολυ σωστα εγραψε και ο (φανατικος Floyd οπαδος) Mike Portnoy:

 

Εντάξει, ο Πορτνοϋ έχει τον.. νταλκά του... καθώς συνειδητοποιεί την βλακεία που έκανε και έφυγε από τους DT. Αν ισχύει αυτό που λέει για τους Floyd, το επόμενο πράγμα που θα ακούσεις να λέει (αν δεν το κάνει ήδη) είναι ότι τα άλμπουμ των DT χωρίς αυτόν, δεν είναι άλμπουμ των DT... ναι, σίγουρα...

 

"What's this about a new PINK FLOYD album? Last I checked, Waters is no longer in the band and Wright and Barrett are dead.

If these are leftovers from 'The Division Bell' sessions, then just put 'em on a 'The Division Bell' special-edition release!

It's disrespectful to Roger and everything he built for all those years! Just do a solo album, Dave."

 

Δεν συμφωνώ με τίποτα από αυτά που είπε ο Πορτνοϋ.

 

Κατα τα αλλα, οπως εγραψα πιο πριν, το ακουσμα του αλμπουμ δεν με χαλαει, η μουσικη δεν ειναι ασχημη, εχει καλα σημεια, για παραδειγμα εγω κολλησα στο repeat για κανα 20λεπτο με τα Allons-y (1), Autumn '68, Allons-y (2), τα οποια παρεμπιπτοντως θα μπορουσαν να ειναι ενα ωραιο 5λεπτο κομματι και οχι...τρια που ειναι τωρα. Το αλμπουμ ειναι οπως εγραψα "μονο για completists" και σαν ενας απο αυτους θα το αγορασω, καποια στιγμη στο μελλον.

 

Αυτή δεν είναι η ουσία όμως; Το ότι ήρθαμε σε επαφή με κάποιες (φανταστικές) μουσικές ιδέες; Εντάξει, σε άλλες εποχές θα είχαμε την ολοκλήρωσή τους, ίσως σε πεντάλεπτα ή δεκάλεπτα κομάτια και άλμπουμς-προσκυνήματα... δυστυχώς δεν μπορούμε να το έχουμε πλέον αυτό, αλλά - ειλικρινά - νομίζω ότι αυτό που προσέφεραν έχει την αξία του. Αν η μπάντα είχε τριακονταετές πιθανό μέλλον, στο The Endless River ακούσαμε που θα μπορούσαν να πάνε. Ας ονειρευτούμε εμείς πλέον πάνω σε αυτή τη πρόταση... δικό μας, που λένε.

 

EDIT : Συμφωνώ απόλυτα με τον EZ. :)

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

OFFTOPIC : Απ' ότι πήγα-και-είδα, του Πορτνόϋ του την λένε και άλλοι για όσα έγραψε, μάλιστα ένας, θα μπορούσε να ήταν... εγώ... :) :) :)

 

"So a DT album without you isn't legit? If Roger wasn't such a dick, he and Dave would still be making music."

 

Έτσι !

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Να καταλάβω κάτι. Το πρόβλημα είναι ο τίτλος; Δηλαδή αν το έλεγαν "Pipi i fakidomiti" θα άλλαζε κάτι; Είναι καλός ο δίσκος ναι ή όχι; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι ο τίτλος πρέπει να παίζει ρόλο. Θέμα πρός συζήτηση μπορεί να είναι αλλά μέχρι εκεί. Μου θυμίζει τις εποχές που οι Metallica έκοψαν το μαλλί τους.

Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου