Waldorf Blofeld

[trolley]

Για αυτό και γελάω όταν βλέπω ΤΑΕ (True Analog Emulation) στα προιόντα της Arturia (κάποια από τα οποία χρησιμοποιώ)

 

ΤΑΕ (True Analog Emulation), είναι ένα εμπορικό σήμα - δεν υπάρχει τίποτε για να γελάσει κανείς, νομίζω. Δε φταίει η Arturia που μία ομάδα ημι-ηλιθίων δημοσιογράφων έχει πείσει τους απανταχού έφηβους ότι υπάρχει μία μυστικιστική αλήθεια στα παλιά αναλογικά synths, και είναι υποχρεωμένη (η Arturia) να συμμετέχει σε αυτή την ανοησία για να μπορεί να πουλήσει τα (ενδιαφέροντα, κατά τα άλλα) προϊόντα της.

 

Σκοπός αυτών των υλοποιήσεων δεν είναι η αναζήτηση κάποιου επιστημονικού ιδεώδους, αλλά η εφαρμογή κάποιων διαθέσιμων τεχνολογιών για την εκπόνηση ενός εμπορικά βιώσιμου προϊόντος. Για εμένα, όποιος ξοδεύει χρόνο για να βρει πως θα φτιάξει ένα τέλοιο virtual moog (π.χ.) είναι απλά μπουμπούνας, διότι κάτι τέτοιο δεν είναι από καμία άποψη απαραίτητο.

 

Αμέσως μόλις ξεφουσκώσει αυτή η παρελθοντολαγνεία που τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, θα δούμε και soft synths που δεν θα ενδιαφέρονται καθόλου για το αν μοιάζουν με κάποια αντίκα.

 

Αμήν.

[Data_Panik]

Αμέσως μόλις ξεφουσκώσει αυτή η παρελθοντολαγνεία που τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, θα δούμε και soft synths που δεν θα ενδιαφέρονται καθόλου για το αν μοιάζουν με κάποια αντίκα.

 

Αμήν.

 

ισως οταν φτασει η δειγματοληψια στα 1536/128 κατι να αρχισει να γινεται μεχρι τοτε η αλλαγη που προκαλει η κινηση κατα ελαχιστο ενος ποτενσιομετρου σε ενα αναλογικο synth-ι στο ηχοχρωμα θα ειναι το αγιο δισκοποτηρο για ολα τα VA......

[harilatron]

.....

Αμέσως μόλις ξεφουσκώσει αυτή η παρελθοντολαγνεία που τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, θα δούμε και soft synths που δεν θα ενδιαφέρονται καθόλου για το αν μοιάζουν με κάποια αντίκα.

 

Και μαζί, ελπίζω να δουμε και σοβαρά εφφέ για κιθάρα που δεν θα προσομοιώνουν πετάλια, ενισχυτές και καμπίνες.

 

 

 

[trolley]

.....

Αμέσως μόλις ξεφουσκώσει αυτή η παρελθοντολαγνεία που τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, θα δούμε και soft synths που δεν θα ενδιαφέρονται καθόλου για το αν μοιάζουν με κάποια αντίκα.

 

Και μαζί, ελπίζω να δουμε και σοβαρά εφφέ για κιθάρα που δεν θα προσομοιώνουν πετάλια, ενισχυτές και καμπίνες.

 

 

 

 

 

Πολύ σωστά, ακριβώς το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και εκεί. Αντί να φτιάξουν κάτι καινούργιο, προσπαθούν (μέσα από παρεμφερή γραφικά) να πείσουν ότι ένα συγκεκριμένο patch ακούγεται σαν τον τάδε ενισχυτή....

 

Είπαμε, ας οψονται οι δημοσιογράφοι...

[ex-OurDarkness]

ΤΑΕ (True Analog Emulation), είναι ένα εμπορικό σήμα - δεν υπάρχει τίποτε για να γελάσει κανείς, νομίζω. Δε φταίει η Arturia που μία ομάδα ημι-ηλιθίων δημοσιογράφων έχει πείσει τους απανταχού έφηβους ότι υπάρχει μία μυστικιστική αλήθεια στα παλιά αναλογικά synths, και είναι υποχρεωμένη (η Arturia) να συμμετέχει σε αυτή την ανοησία για να μπορεί να πουλήσει τα (ενδιαφέροντα, κατά τα άλλα) προϊόντα της.

 

Σκοπός αυτών των υλοποιήσεων δεν είναι η αναζήτηση κάποιου επιστημονικού ιδεώδους, αλλά η εφαρμογή κάποιων διαθέσιμων τεχνολογιών για την εκπόνηση ενός εμπορικά βιώσιμου προϊόντος.

 

Συμφωνώ ότι είναι εμπορικό σχήμα αλλά είναι ένα δέλεαρ για κάποιους μουσικούς που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να έχουν ένα Moog (και καλά κάνουν) αλλά αυτό δεν δίνει κανένα άλλοθι στην Arturia. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι πήραν και τις ευλογίες του ίδιου του Moog, αν και είναι γνωστό ότι ο ίδιος είχε ευλογήσει πολλά προιόντα. Τουλάχιστον εγώ δεν βρίσκω κάτι μεμπτό σε αυτό.

 

Τώρα αν υπάρχει κάποια μυστικιστική αλήθεια στα κλασσικά analogs: ναι υπάρχει, αλλά όχι περισσότερη ή λιγότερη από κάποιο αναλογικό που είναι φρέσκο. Η δική μου η γνώμη μου περί του θέματος είναι ότι ο καλύτερος (και ενίοτε ο ευγενέστερος τρόπος) για να αποδώσεις ένα φόρο τιμής σε οτιδήποτε είναι να το αντιγράψεις. Φόρος τιμής εδώ με την ευρεία έννοια για να συμπεριληφθούν και τα οικονομικά συμφέροντα όλων των εταιρειών που μυρίστηκαν έστω κι αργά την επανεμφάνιση της ηλεκτρονικής μουσικής και της all things analog σκέψης και συμμόρφωσης, και αποζητούν κάποιο μερίδιο της αγοράς. Και για να μην ξεχνιόμαστε δεν είναι νεανίες. Στο moog festival, δεν ήταν καθόλου νεανίες κάποιοι από αυτούς που έβλεπαν τον Keith Emerson στο Lucky Man. Τότε ήταν λόγω πολύ συγκεριμένου marketing από τον Van Der Koening, τώρα είναι κάτι διαφορετικό.

 

Για εμένα, όποιος ξοδεύει χρόνο για να βρει πως θα φτιάξει ένα τέλοιο virtual moog (π.χ.) είναι απλά μπουμπούνας, διότι κάτι τέτοιο δεν είναι από καμία άποψη απαραίτητο.

 

Όπως και στα ακουστικά όργανα είναι πιθανότατο να μην υπάρχουν δύο πανομοιότυπα, έτσι και στα αναλογικά και κυρίως στα Minimoog. Και ο λόγος είναι έχουν γίνει τόσες εσωτερικές αλλαγές κατά την διάρκεια της παραγωγής τους, έχουν γίνει τόσα customizations, έχουν υπάρξει τόσα εναλλακτικά chips και transistors για service, υπάρχουν τόσα λάθη και τόσες μη εξακριβωμένες πληροφορίες στο Internet που καταλαβαίνεις ότι από μόνο του δεν έχει νόημα. Άρα όταν οι διάφορες εταιρείες προσπαθούν να εξομοιώσουν ένα Mini, εγώ θα ρωτήσω ποιό από τα 12000 που παράχθηκαν; Επίσης όταν λένε ότι το Andromeda ή το Voyager δεν είναι ακριβώς σαν το Minimoog, σε ποιό από τα 12000 αναφέρονται; Πέραν τούτου όμως το Moog VCF π.χ. έχει μελετηθεί και θα ξαναμελετηθεί γιατί υπάρχουν διάφοροι λόγοι που το αντιγράφουν τόσες εταιρείες και δεν είναι καθόλου θέμα hype.

 

Αμέσως μόλις ξεφουσκώσει αυτή η παρελθοντολαγνεία που τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια

 

Η παρελθοντολαγνεία που αναφέρεις είναι συνθετότατο φαινόμενο και απαντάται σε πάρα πολλά είδη μουσικής και θα την βλέπουμε εις αει. Υπάρχουν δύο τρόποι να νοσταλγεί κανείς: ένας είναι να κοιτάει πίσω στο παρελθόν να κάνει σύγκριση με το παρόν και έπειτα να κάθεται και να κλαίει την μοίρα του και ο άλλος είναι να εκτιμάει το παρελθόν για αυτό που ήταν, για αυτό που πρόσφερε και να κοιτάει μπροστά. Η παρελθοντολαγνεία όπως και η νοσταλγία γενικότερα είναι πρόβλημα του παρόντος, είναι το καθρέπτισμα του παρελθόντος στο παρόν και η λύπη που παράγεται από την γνώση ότι αυτό το καθρέπτισμα δεν πρόκειται να συμβεί εκ νέου. Υπό αυτή την έννοια, άνθρωπος που κοιτάει στο παρελθόν με τέτοιο τρόπο, απλά έχει απτά και τρέχοντα προβλήματα στο παρόν.

[jimss]

+100 στην τελευταία παράγραφο του OurDarkness και +1000 στην τελευταία πρόταση. Η παρελθοντολαγνεία μπορεί να δώσει στον καθένα μας διαφορετικά ερεθίσματα και κατευθύνσεις ανάλογα με τον τρόπο που ψιλαφίζουμε το παρελθόν. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται αλλά εξελίσσεται. Καλό είναι να είμαστε μέρος τις εξέλιξης αυτής, προσαρμοσμένοι στο παρόν και σε αρμονία με τη γνώση όσων έχουν προηγηθεί απο εμάς.

[trolley]

Μα, αγαπητέ OurDarkness, άλλο είναι ο σεβασμός προς το παρελθόν (ο οποίος προϋποθέτει γνώσεις και καλή επίγνωση όσων συντελέστηκαν στο παρελθόν) και άλλο η παρελθοντολαγνεία (η οποία στηρίζεται σε μία σειρά φαντασιώσεων για όσα συνέβησαν στο παρελθόν).

 

Δυστυχώς, το ενδιαφέρον του κόσμου για τα παλιά αναλογικά synths δεν είναι αποτέλεσμα "σεβασμού προς το παρελθόν" αλλά "παρελθοντολαγνείας" - είναι αυταπόδεικτο αυτό διότι:

α) οι πιο πολλοί από αυτούς που μιλούν για τα παλιά αναλογικά synths τα έχουν δει μόνο σε φωτογραφίες

β) αν ήταν πραγματικός "σεβασμός προς το παρελθόν" τότε στην έννοια "παρελθόν" θα έπρεπε να περιλαμβάνονται (πλέον) και τα πρώτα πονήματα της ψηφιακής εποχής, ήτοι το DX7 και το Μ1. Σε αυτή την περίπτωση, η street-price ενός μεταχειρισμένου DX7 θα έπρεπε (κατά τη γνώμη μου) να είναι περίπου 3.000 ευρώ (και όχι 200-400 που όντως είναι) καθώς πρόκειται για πολύ σημαντικό κομάτι ιστορίας.

 

Η παρελθοντολαγνεία είναι τόσο διάχυτη που πάει κανείς να δει τα νέα soft synths της NI (π.χ.) και βλέπει ότι όλα τα presets είναι φτιαγμένα για να απευθύνονται στο υποσυνείδητο του "λάτρη" των παλιών αναλογικών synths - διάολε, ακόμη και το όνομα του Massive προορίζεται να εγείρει "μνήμες" από τη χρυσή εποχή όπου τα σύνθια είχαν περισσότερο ογκώδη ήχο.

 

"Μνήμες" πιανού όμως; Δικές μου; Όχι βέβαια, διότι είχα μερικά τέτοια ρημάδια και ξέρω περί τίνος πρόκειται - με ενδιαφέρουν τόσο οι ψηφιακές τους υλοποιήσεις όσο με ενδιαφέρει να ξαναδώ κάποια συμμαθήτριά μου από το Λύκειο.

 

Πιανού λοιπόν; Του έφηβου (ανεξαρτήτως ηλικίας) που βαυκαλίζεται ότι είναι sound designer επειδή διαβάζει μερικά εντυπωσιακά περιοδικά και που δεν έχει καν ακούσει πέντε δίσκους από μουσικούς που να χρησιμοποιούν αυτά τα όργανα (σου θυμίζω πρόσφατο thread εδώ μέσα για τον Schulze).

 

:-\

[Data_Panik]

προσπαθω να καταλαβω τι ακριβως ειναι αυτο που συζηταμε... το οτι καποιοι κολλανε στο αν το synth τους(hardware ή software) θυμιζει κατι απο τα παλια αναλογικα(εμφανησιακα κυριως)?

 

γιατι να ασχοληθεις? δε νομιζετε οτι ψυριζουμε λιγο τη μαϊμου? ασε που εχουμε παει off topic.

 

για να γυρισουμε κανα knob στα waldorfs ;)

[trolley]

γιατι να ασχοληθεις? δε νομιζετε οτι ψυριζουμε λιγο τη μαϊμου? ασε που εχουμε παει off topic.

 

Τα θέματα των threads δεν είναι λήμματα εγκυκλοπαίδειας, αλλά αφορμές για συζήτηση. Επίσης (να τα περί φαντασιώσεων) δεν έχουμε Blofeld για να γυρίσουμε τα κουμπιά του.

[ex-OurDarkness]

Η παρελθοντολαγνεία είναι τόσο διάχυτη που πάει κανείς να δει τα νέα soft synths της NI (π.χ.) και βλέπει ότι όλα τα presets είναι φτιαγμένα για να απευθύνονται στο υποσυνείδητο του "λάτρη" των παλιών αναλογικών synths - διάολε, ακόμη και το όνομα του Massive προορίζεται να εγείρει "μνήμες" από τη χρυσή εποχή όπου τα σύνθια είχαν περισσότερο ογκώδη ήχο.

 

Αυτό είναι marketing, και μάλιστα πονηρό marketing και τίποτε άλλο. Δεν μπορώ να πω, ότι εγείρει μνήμες απαραίτητα από την στιγμή που κάποιοι που αγοράζουν π.χ. προϊόντα της ΝΙ ή της Arturia δεν ζούσαν καν την εποχή των synthesizers που εξομοιώνονται με τα προϊόντα αυτά.

 

"Μνήμες" πιανού όμως; Δικές μου; Όχι βέβαια, διότι είχα μερικά τέτοια ρημάδια και ξέρω περί τίνος πρόκειται - με ενδιαφέρουν τόσο οι ψηφιακές τους υλοποιήσεις όσο με ενδιαφέρει να ξαναδώ κάποια συμμαθήτριά μου από το Λύκειο.

 

Δυστυχώς δεν είναι όλα ρημάδια... σίγουρα υπάρχουν αρκετά synthesizers των οποίων η φήμη εκτοξεύτηκε πολύ μετά την κυκλοφορία τους, και είτε το θέλουμε είτε όχι καθόρισαν ολόκληρα είδη μουσικής. Σίγουρα υπάρχουν και *πατάτες* και στα αναλογικά και στα ψηφιακά και τότε και τώρα.