BrickWall Limiter : ποιό, πόσο, πότε και γιατί...

πόσο με στεναχωρεί φίλοι μου που δεν έχω χρόνο τον τελευταίο καιρό να συμμετάσχω σε τέτοιες συζητήσεις ενεργά...  :'(

διάβασα στα γρήγορα το θέμα και αφού συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με τα περισσότερα να πω ότι για μένα

το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπαίνει στην ιστορία είναι ο θεσμός του πελάτη και του "δίκιου" του (η σε ελεύθερη απόδοση, της ημιμαθούς φαντασίας του στα δίχτυα της ανύπαρκτης παιδείας του)...

ο μαστεράς κατ εμέ δεν είναι ράφτης που θα του παραγγείλεις κοστούμι... (αυτή είναι δουλειά του παραγωγού...ναι το συντομότερο ανέκδοτο...έλληνας παραγωγός...)

είναι ο επιδιορθωτής του ετοιματζίδικου που απλά θα διορθώσει το μπατζάκι που είναι μακρύτερο ή απλά θα  κοντύνει όλο το πανταλόνι να μη σου σέρνεται... δεν μπορεί και να θέλει να το ξηλώσει και να το ξαναράψει...

η σχέση mix->master πάντα θα διέπεται από τον εξής κανόνα: σκατά->απλά χάλια, απλά χάλια-> μέτριο, μέτριο->ανεκτά καλό,

ανεκτά καλό->καλό, καλό-πολύ καλό, πολύ καλό-> άψογο και τέλος άψογο->ανεργία μαστεράδων...

(οι ενδιάμεσες διαβαθμίσεις έχουν να κάνουν με την ποιότητα του hard-soft και της ικανότητας του διεκπεραιωτή...)

τώρα στον ελληνικό τρελό μουσικό κόσμο ο "πελάτης" και η παιδεία του είναι το υπαρξιακό άλλοθι της ψυχοακουστικής...

πολύ παλιά την εποχή του 5λεπτου "mastering" στις εταιρίες κοπής έπαιζα ένα αγαπημένο μου παιχνιδάκι σε "πελάτες"...

τους έβαζα να ακούν το υλικό τους,  έκανα κανα 10 λεπτο ότι δουλεύω πάνω σε αυτό με ακουστικά και απλά τους έβαζα το ίδιο

χωρίς καμιά παρέμβαση απλά ανεβάζοντας το volume στα μόνιτορ... αφού έκοβα τον ενθουσιασμό τους αποκαλύπτοντας τα πεπραγμένα και εξηγώντας τους 5 πράγματα, την επόμενη μέρα παραλαμβάνοντας το υλικό τους (με αποτέλεσμα στα πλαίσια

του "σκατοκανόνα") πλήρωναν χωρίς πολλά πολλά... και αν νομίζετε ότι αυτοί που το έχαφταν ήταν λίγοι πλανάσθε...

ηθικό εως ανήθικο δίδαγμα: που είναι ο παραγωγός οέο?

που είναι ο άνθρωπος που θα παρακολουθήσει όλο το στάδιο μιας παραγωγής και με γνώση και άποψη θα οδηγήσει ένα mix

κοντά στο όραμά του και κατόπιν στον καλό μαστερά για να του το ολοκληρώσει? οέο? και αν υπάρχει κάποιος που δεν ξέρω ποιος θα τον πληρώσει?

απαντώντας στην ερώτηση του Νικόδημου στον τίτλο του thread απλά θα πω: όποιο νάναι, όσο νάναι, όποτε νάναι, γιατί έτσι... ;D

γιατί έτσι επιβάλλει η άγνοια του πελάτη, η ξερολοίαση του ηχολήπτη και ο "έλληνας παραγωγός" που από ένα σημείο και μετά από σερβιτόρος καφέ έδωσε προαγωγή στον εαυτό του αποκτώντας  και γνώμη επί παντός επιστητού τρομάρα του...

τι να φτιάξει και ο κάθε έρμος Χατζηστάμου ή Νικόδημος ή ή...που σίγουρα δεν επένδυσαν τόσα λεφτά χωρίς μεράκι... τα τύμπανα κατσαρόλες?, τα σου ξου ψου κανόνια του ναβαρόνε στα φωνητικά?, τα midi bass που παίζουν δυο τρεις οκτάβες χαμηλότερα από ότι τους επιτρέπει το σαμπλάρισμά τους?, τις ενορχηστρώσεις νηπιαγωγείου με τα όργανα να παίζουν αρμονίες από την αρχή ως το τέλος το ίδιο θέμα στις ίδιες δακτυλοθεσίες και να συνεχίζουν σαν ντούρασελ προσθετικά στην εξέλιξη επειδή ο βλάκας που τα φτιαξε νομίζει ότι δεν ακούγονται?, ή ή ή ... ???

καλά μη δίνετε σημασία... είμαι κουρασμένος και απλά μου βγαίνουν απωθημένα... ξέφυγα με σκοπό να πω ότι θέματα σαν αυτό πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να μένουν όσο το δυνατόν στο τεχνικό επίπεδο γιατί η ανταλλαγή τεχνοτροπιών ανοίγει "μάτια" όχι τόσο σε αυτούς που τα συζητάνε (και κατά κανόνα έχουν άποψη) αλλά στους ανυποψίαστους περαστικούς αναγνώστες του φόρουμ που αύριο θα πάνε να καταθέσουν το μουσικό τους όνειρο κάπου ξέροντας κάτι παραπάνω... και είναι μεγάλη υπόθεση αυτό πιστέψτε με...

...μήπως κάποιος μοντ να το χωρίσει το θέμα στα 2? θα μπορούσε από την σελίδα 4 και μετά (απο την 2η απάντηση του digisilence για την ακρίβεια , ίσως αν γίνεται να αλλάξουν θέση και κάποιες πριν και μετά από εκείνο το σημείο...πιο πολύ νόημα θα βγαίνει ;D ) να γίνει ένα νέο θέμα, πιο ελεύθερο και θεωρητικό,και να συνεχιστεί έτσι και η τεχνική συζήτηση αλλά και η πιο θεωρητική-χαλαρή για την σχέση mixing-mastering ...(με κάποιον "σούπερ" ψαγμένο τίτλο του στυλ "η σχέση mixing & mastering" ή "ολέθρια σχέση" ή "Προς Κορινθείους 14α" ή...ή... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D)

Όχι δεν είναι έτσι.... καταλαβαίνω απόλυτα την θέση σου και σε μεγάλο βαθμό  έχεις σωστή οπτική  , ΑΛΛΑ μην κάνεις το λάθος που γίνεται απο τούς περισσότερους να θεωρούν οτι η  θέληση για καλή μουσική δημιουργία (και ηχοληπτική)  δημιουργεί και καλό αποτέλεσμα, " αυτό ήθελα να πω και έτσι το κατάφερα , επομένως είναι αυτό που είναι , έχει τις ισσοροπίες που θέλω και είναι προίον έμπνευσης " . Είναι αν το σκεφτείς το άλλοθι όλων και για αυτό δεν υπάρχουν παραγωγοί στην Ελλάδα ...γιατί κανένας δεν δέχεται οτι κάποιος άλλος θα έχει καλύτερη, πιο αντικειμενική εικόνα.

δε νομίζω πως άφησα να εννοηθεί κάτι τέτοιο....από την άλλη πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το ένα πρέπει να καθιστά απαγορευτικό το άλλο ???...το βρίσκω λίγο "στενόμυαλο" (σε εισαγωγικά ;))...στην δισκοθήκη μου συνυπάρχουν αρμονικά άλμπουμ τόσο της Blue Note και της ECM όσο και της Factory και της 4AD, αλλά και πολλές σχεδόν "ερασιτεχνικές" DIY δουλειές.......εννοείται πως είμαι θιασώτης  της (κατά το δυνατόν) τεχνικής αρτιότητας στην καταγραφή του ήχου , όπως εννοείται πως αυτό δεν αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για να απολαύσω μια καλή μουσική. Σίγουρα η θέληση από μόνη της δεν αρκεί....όπως σίγουρα δεν αρκεί από μόνη της και η τεχνογνώσία. Υπάρχουν στιγμές που η τεχνική αρτιότητα μιας ηχογράφησης με συγκλονίζει και με καθηλώνει χωρίς η ίδια η πρωτογενής μουσική δημιουργία να με αγγίζει και υπάρχουν στιγμές που μια φτωχά ηχογραφημένη μουσική ιδέα ή μια ερμηνεία μου προκαλούν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα....και υπάρχουν βέβαια στιγμές που αυτά συνυπάρχουν και ταυτίζονται και δημιουργούν το "θαύμα" της μουσικής (εδώ συμφωνούμε απόλυτα......βασικά και στα υπόλοιπα συμφωνώ...αλλά όχι απόλυτα ;D ;D) 

Τώρα σε σχέση με τα "περί παραγωγού" δεν συμφωνώ απόλυτα...θεωρώ πως υπάρχουν πολύ αξιόλογες προσπάθειες στην Ελλάδα....και δεν αναφέρομαι σε γλοιώδεις υπαληλίσκους δισκογραφικών. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που χτίζουν και διαμορφώνουν παραγωγές αξιολογότατες (σε διάφορα μουσικά ιδιώματα) στην σκιά της τραγικής ελληνικής "ποπ"( :o) κουλτούρας .........ίσως απλά για κάποιο λόγο πολλές δεν καταφέρνουν να φτάσουν ως εσένα.

 

Όμως τα πράγματα είναι απλά δεν ανακαλύπτουμε την  Αμερική , την ανακάλυψε άλλος πολλά χρόνια πριν.....

 

Όλες οι ηχογραφήσεις αναφοράς ανεξάρτητα από είδος μουσικής, δηλαδή οι ηχογραφήσεις που έχουν συλλάβει με μαγικό τρόπο το παίξιμο, την ατμόσφαιρα, το τίμπρο των οργάνων την φυσικότητα (η και την αγριάδα) των φωνών είτε πρόκειται για μία κλασική ορχήστρα, είτε για ένα Jazz σχήμα, είτε για ένα ροκ γκρούπ, είτε για world music , έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά.

 

1) ομοιογένεια και τονική ισορροπία σε ολόκληρο το φάσμα συχνοτήτων που καθορίζεται από την ενορχήστρωση κάθε είδους μουσικής.

 

2)Αβίαστη και φυσική αναπαραγωγή των μικροδυναμικών και μακροδυναμικών στοιχείων της ηχογράφησης που ακολουθούν και δεν αλλοιώνουν τις φυσικές δυναμικές των οργάνων.

 

3)Χωρική κατανομή που δημιουργεί επίπεδα και συλλαμβάνει την ενέργεια και το βάθος στο χώρο που παίζουν οι μουσικοί.

 

Δεν νομίζω πως είναι κανόνες που δεν πρέπει να καταρίπτονται.....και δεν εννοώ να ονομάσει κάποιος την ανικανότητα, την άγνοια και την έλειψη τεχνικής υποδομής και τεχνογνωσίας "άποψη"......εννοώ να επανακαθορίσει τα αισθητικά του κριτήρια, την αίσθηση του περί ωραίου καταρίπτωντας ή πιο απλά επαναπροσδιορίζωντας την κοινά αποδεκτή άποψη περί ηχητικής ποιότητας και πιστότητας (αν αυτό ορίζει ο απώτερος καλλιτεχνικός-μουσικός του στόχος-έμπνευση) και να υλοποιήσει το όραμα του με τον πιο κατάλληλο και αποδοτικό τεχνικό τρόπο και μέσα....στην τελική η ηχητική πιστότητα θα περιορίζεται πάντα μέσα στους τεχνολογικούς ορίζοντες κάθε εποχής.....

μήπως θα πρέπει ο καθένας να ξανανακαλύπτει την δική του Αμερική?....ή αν μη τι άλλο να προσπαθεί?

νομίζω πως η κουβέντα είναι τελείως αποσπασματική και βγαίνουν λανθασμένα συμπεράσματα....

Δεν νομίζω πως είναι κανόνες που δεν πρέπει να καταρίπτονται.....και δεν εννοώ να ονομάσει κάποιος την ανικανότητα, την άγνοια και την έλειψη τεχνικής υποδομής και τεχνογνωσίας "άποψη"......εννοώ να επανακαθορίσει τα αισθητικά του κριτήρια, την αίσθηση του περί ωραίου καταρίπτωντας ή πιο απλά επαναπροσδιορίζωντας την κοινά αποδεκτή άποψη περί ηχητικής ποιότητας και πιστότητας (αν αυτό ορίζει ο απώτερος καλλιτεχνικός-μουσικός του στόχος-έμπνευση) και να υλοποιήσει το όραμα του με τον πιο κατάλληλο και αποδοτικό τεχνικό τρόπο και μέσα....στην τελική η ηχητική πιστότητα θα περιορίζεται πάντα μέσα στους τεχνολογικούς ορίζοντες κάθε εποχής.....

μήπως θα πρέπει ο καθένας να ξανανακαλύπτει την δική του Αμερική?....ή αν μη τι άλλο να προσπαθεί?

...θα ήθελα να εμβαθύνω λίγο παραπάνω σε αυτό που έγραψα καθώς και σε σχέση με αυτά που ο Χρήστος περιγράφει ως κοινά χαρακτηριστικά των ηχογραφησεων αναφοράς.....

Ενώ λοιπόν συμφωνώ και αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη και σημασία αυτών των χαρακτηριστικών (..και νομίζω όλοι) ταυτόχρονα δεν μπορώ να παραβλέψω πως εδώ και χρόνια υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία δημιουργών,παραγωγών,μουσικών,ηχοληπτών,mixing&mastering engineers κλπ που δεν αντιλαμβάνεται την παραγωγή και ηχογράφηση μουσικής ως μια πιστή και αυτούσια καταγραφή του προυπάρχοντος "ζωντανού" (ως έννοια) μουσικού δρώμενου (επιδιώκωντας δηλαδή αυτή η καταγραφή να πετύχει και να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο Χρήστος) αλλά ώς δημιουργία ήχων και μουσικής από το "μηδέν" (είτε αυτό το μηδέν - αφετηρία είναι ενας ταλαντωτής, ένα δείγμα, ένας συνθετητής, ένας θόρυβος από το περιβάλλον αλλά και κάποιο φυσικό μουσικό όργανο με χειρισμό πέρα από τον καθιερωμένο, ένα επεξεργασμένο ρυθμικό μέρος, η "αποδομηση" και επεξεργασία συνηθισμένων ηχητικών πηγών κλπ κλπ)...δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε αυτό που τείνει να "ονομάζεται" πειραματική μουσική αλλά σε μια διαφορετική από τον καθένα εν γένει προσέγγιση της τέχνης των ηχογραφήσεων και της παραγωγής μουσικής (ασχέτως μουσικού ιδιώματος)....πιστεύω λοιπόν πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε μια τέτοια κατηγορία με τα ίδια κριτήρια και να αναζητούμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ηχογραφήσεων αναφοράς (από την στιγμή που δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης)...δεν διαφωνώ δηλαδή με την ύπαρξη ηχογραφήσεων αναφοράς με κοινά χαρακτηριστικά...απλά πλέον (....εδώ και πολλά χρόνια τέλως πάντων...απλά τώρα είναιπιο εφικτό να γίνει πράξη) δεν υπάρχει μόνο αυτό.......πιστεύω πως δεν μπορούμε με βάση αυτά να κρίνουμε την επιτυχία ή αποτυχία οποιουδήποτε ηχογραφικού εγχειρήματος και μουσικής παραγωγής....τουλάχιστον όχι πια

...το σημαντικό (για μένα) είναι κάποιος να έχει την παιδεία και την αισθητική ώστε να μπορεί να αντιληφθεί, να απολαύσει το μεγαλείο και των δύο, αλλά και να συντελέσει και να συμπράξει, αν αυτός είναι ο ρόλος του, στην δημιουργία τους.

 

νομίζω πως η κουβέντα είναι τελείως αποσπασματική και βγαίνουν λανθασμένα συμπεράσματα....