Φωτογραφίες από τις κιθάρες σας. Δείξτε τες!

[jtzig]

Ξέχασα και την πρώτη μου κιθαρούλα, (αγνοείται η τύχη της), ίδια ακριβώς με αυτή:

 

 

Την είχα πάρει από φίλο το 1985 για 5000 δραχμές! Πρόσφατα ανακάλυψα τι μοντέλο ήταν, μια Kay ET-200 ιαπωνική δεκαετίας 60 και κάτι. Μακάρι να την είχα ακόμα μόνο και μόνο για την συναισθηματική της αξία...

[BlackCrow81]

Η Squier Strat μου, η Esp/Ltd  και Yamaha F310. Ελπίζω κάποια στιγμή να αγοράσω κι εγώ την πρώτη μου ακριβή κιθάρα  :)

[Έκτορας]

Επόμενη κιθάρα:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blitz (αν την έχει κανένας ακουστά...) Tele-Custom style κιθάρα, που την ανακάλυψα σε ένα μαγαζί της Λεμεσού, με την πλάτη γυρισμένη στη βιτρίνα και ένα καρτελάκι κρεμασμένο που έγραφε ότι ήταν σε τιμή εκκαθάρισης 150 ευρώ. Όταν μπήκα στο μαγαζί και ζήτησα να την δοκιμάσω, ο πωλητής με ρώτησε 2 φορές για να σιγουρευτεί ότι όντως αυτή θέλω.

 

Πρέπει να την είχαν χρόνια κρεμασμένη να τρώει τον ήλιο της Κύπρου. Το χρυσό της κάτω από το pickguard είναι ξεκάθαρο πιο έντονο, που δείχνει πόσο ξέβαψε. Το κερί από τους μαγνήτες είχε λιώσει από τη ζέστη και είχε γεμίσε τα ηλεκτρικά, ο neck μαγνήτης βασικά δεν έπαιζε, ο επιλογέας μια λειτουργούσε και δύο δεν... ΑΛΛΆ... Το μανίκι της είναι ένα όνειρο στα χέρια μου, ίσιο, παχύ, λείο, η αίσθησή της δεν συγκρινόταν με τίποτα. Την πήρα σε αυτή την τιμή, γνωρίζοντας όλα της τα προβλήματα αλλά και γνωρίζοντας ότι όλα φτιάχνονται.

 

Μπήκαν νέοι μαγνήτες με την βοήθεια του Noiz (Curtis Novak PAF & Seymour Duncan Hot Rails), νέα ηλεκτρικά μέχρι το τελευταίο κομμάτι και νέα γέφυρα από τα δικά μας παιδιά στην Θεσσαλονίκη (GMI Luthiers) η οποία βελτίωσε κατά πολύ τον ήχο της. Αυτή τη στιγμή έχει sustain καλύτερο από της Les Paul, είναι σχετικά "σκοτεινή" στον ήχο της (είναι full solid και περίπου 4,4 κιλά παρεπιπτόντως) και κελαηδάει, ιδιαίτερα για blues / fusion παιξίματα. Για προφανείς λόγους, την θεωρώ πολύ "δική μου" κιθάρα.

[noe13]

Gibson les paul plus top root beer...εχω περασει πολλες φασεις αρνησης ως προς τη βολικοτητα της λες πωλ....παντα σε αυτη γυρναω ομως...εχει ηχαρα η ρουφιανα κ ας μη βολευει...κ σωστο βαρος!!!

[takislaw]

Ξέχασα και την πρώτη μου κιθαρούλα, (αγνοείται η τύχη της), ίδια ακριβώς με αυτή:

 

 

Την είχα πάρει από φίλο το 1985 για 5000 δραχμές! Πρόσφατα ανακάλυψα τι μοντέλο ήταν, μια Kay ET-200 ιαπωνική δεκαετίας 60 και κάτι. Μακάρι να την είχα ακόμα μόνο και μόνο για την συναισθηματική της αξία...

[takislaw]

 

 

προσ τον φιλο jtzig

γiα ρίξε μια ματιά στο  στο Car.gr - Μεταχειρισμένα Αυτοκίνητα  / χύμα / βάλε κιθάρα και θα βρείς την κιθα΄ρα σου σε αγγελία

[kwstas79]

Μια καλλιτεχνική (Epi TB IV, Gibson μαγνήτες), μια χύμα (BaCH TB NR II) και μια (στημένη) οικογενειακή.

[dimsonic]

μια στριμωγμένη με όλα τα κορίτσια....

 

(λείπει ο άντρας....- μπάσο...  ;D )

[Wild_Rose]

Gibson Les Paul Studio (2010)

Την αγόρασα το 2010, κάνοντας υπομονή και μαζεύοντας λεφτά για κάνα χρόνο.. αλλά δεν την αλλάζω με τίποτα!!! Δεν ξέρω αν φαίνεται από τη φωτό, αλλά το silverburst finish είναι απλά φοβερό. Ebony fingerboard (λίγο πριν απαγορευτεί από τις Gibson  >:D ) και μαγνήτες με coil tap! Παίζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!  ;D

 

Fender CD-60 (2007)

Αγορασμένη το 2008, κάνοντας δειλά-δειλά το comeback στην κιθάρα!

[fusionakis]

Parker MidiFly, MidiAxe equipped, αμερικάνικη, εκτός κυκλοφορίας εδώ και χρόνια. Έφτασε με λάθος συλλογιστική πορεία στα χέρια μου πριν 11-12 χρόνια (και όταν την πρωτοπήρα αισθανόμουν ότι έκανα βιαστική επιλογή), αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Της έχω αφαιρέσει το active σύστημα piezo της Fishman, μιας και δεν είμαι φαν (για να είναι όσο γίνεται καθαρότερο το σήμα και να μην χρειάζεται η κιθάρα μπαταρία για να λειτουργεί), δεν χρησιμοποιώ ούτε το midi της (το έκανα μόνο όταν την πρωτοπήρα, μετά σταμάτησα... πάντως για έναν synth κιθαρίστα έχει καλό σύστημα tracking και με άπειρες ηχητικές δυνατότητες, καθώς δεν έχει το 13-pin connector της Roland, αλλά το standard με το οποίο μπορείς να συνδεθείς με ό,τι synthesizer θες), και αυτό που μένει είναι η ηχητικά-παιχτικά ωραιότερη κιθάρα τύπου super Strat που έχει πέσει ποτέ στα χέρια μου μέχρι σήμερα.

Δεν είναι τόσο φουτουριστική σε όψη όπως μια Parker Fly (μιας που είναι bolt-on, σαν μια πιο φορτωμένη παλιά NiteFly βασικά), αλλά αυτό εντέλει την κάνει φυσιολογικό όργανο, βάσει των δικών μου γούστων και αναγκών τουλάχιστον (έχει κανονικό όγκο το neck, και όχι μια φέτα όπως οι Fly, και πάρα πολύ ωραία ταιριασμένους Di Marzio μαγνήτες σε HSS configuration). Παρόλα αυτά κρατάει το πιο βασικό γνώρισμα των Parker, που ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα (παρά την ολοένα και μεγαλύτερή μου στροφή προς vintage καταστάσεις) επιθυμητό χαρακτηριστικό και για μένα... την εκπληκτική σε αίσθηση και αντοχή ταστιέρα.

 

Στην τελευταία φωτογραφία φαίνεται και η Vintage "Lemon Drop" Les Paul που απέκτησα πέρσι, που είναι μία πολύ value for money κιθάρα με μαγνήτες με το ιδανικό attitude. Μου αρέσει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε Epiphone Les Paul Standard ή Custom έχει πέσει στα χέρια μου.