Γράψτε την προσωπική σας μουσική ιστορία ως ακροατής

[Jazzjoker]

Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που λένε ότι δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι στίχοι των τραγουδιών και θα τους έκανε το ίδιο αν ο ερμηνευτής έλεγε π.χ. "λαλαλα" αντί για λέξεις. Ο καθένας με τα γούστα του προφανώς.

 

Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όσοι αντιμετωπίζουν το θέμα έτσι, χάνουν. Ένα πολύ απλό παράδειγμα από τις μουσικές που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι το The Wall (όπως και όλα των PF προφανώς) όπου αν δεν ακούσεις/καταλάβεις το στίχο, έχεις αφήσει πίσω τουλάχιστον το 50% της ουσίας του άλμπουμ. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ολοκληρωμένη ακρόαση έργων καλλιτεχνών όπως ο Springsteen, o Dylan, o Waits, o Cohen (και πολλοί Έλληνες προφανώς) κ.α., χωρίς να δοθεί σημασία στον στίχο. Είναι σα να βλέπεις ταινία στο mute.

 

Ακόμα και σε μπάντες όπου οι στίχοι δεν ήταν ποτέ το δυνατό τους σημείο και που κατ' ουσία τραγουδάνε χαζομάρες, ο στίχος συνδέεται άρρηκτα με τη μουσική. Π.χ. οι AC/DC έχουν πει κατά 99,9% βλακείες στα τραγούδια τους αλλά πώς να σε πορώσει το ρεφρέν του back in black ή του TNT ας πούμε χωρίς τον εμβληματικό στίχο;

[Alex Raptakis]

2 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

και θα τους έκανε το ίδιο αν ο ερμηνευτής έλεγε π.χ. "λαλαλα" αντί για λέξεις.

 

Σε αυτό δε συμφωνώ. Ο στίχος, το ύφος και όλη η ερμηνεία παίζουν μεγάλο ρόλο. Τα σύμφωνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κρουστό και το κάθε φωνίεν αλλάζει πολύ το χρώμα της φωνής, οπότε είναι σημαντικά, σίγουρα. Απλά το "νόημα" αυτών δεν το παρατηρώ - δε θα πω δηλαδή, πω το κλασσικό - ΠΩ ΤΙ ΕΙΠΕ ΤΩΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ - αλλά αντίθετα έχω παρατηρήσει το πώς διαχειρίζεται τις συλλαβές, τις ομοιοκαταληξίες, τον τρόπο που τα λέει, πχ αν τα λέει με δύναμη και κλειστό το στόμα, ή αν χρησιμοποιεί ένα πιο "αεράτο" στυλ με fasletto, κτλ.

 

Γι αυτό και αρκετές φορές στα σχόλιά μου αναφαίρομαι στην προφορά - γιατί αν δεν είναι φουλ σωστή, εμένα μου αφαιρεί πλήρως το immersion. Σίγουρα ένας που δεν έχει αυθορμητισμό στην native προφορά, δε θα μπορέσει να παράγει το ίδιο ύφος, δε θα έχει άνεση, και θα είναι γενικά αρκετά "στάσιμο" σαν ερμηνεία, όσο βαθύ στίχο και να χει.

[gkourmoul1]

26 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που λένε ότι δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι στίχοι των τραγουδιών και θα τους έκανε το ίδιο αν ο ερμηνευτής έλεγε π.χ. "λαλαλα" αντί για λέξεις. Ο καθένας με τα γούστα του προφανώς.

 

Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όσοι αντιμετωπίζουν το θέμα έτσι, χάνουν. Ένα πολύ απλό παράδειγμα από τις μουσικές που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι το The Wall (όπως και όλα των PF προφανώς) όπου αν δεν ακούσεις/καταλάβεις το στίχο, έχεις αφήσει πίσω τουλάχιστον το 50% της ουσίας του άλμπουμ. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ολοκληρωμένη ακρόαση έργων καλλιτεχνών όπως ο Springsteen, o Dylan, o Waits, o Cohen (και πολλοί Έλληνες προφανώς) κ.α., χωρίς να δοθεί σημασία στον στίχο. Είναι σα να βλέπεις ταινία στο mute.

 

Ακόμα και σε μπάντες όπου οι στίχοι δεν ήταν ποτέ το δυνατό τους σημείο και που κατ' ουσία τραγουδάνε χαζομάρες, ο στίχος συνδέεται άρρηκτα με τη μουσική. Π.χ. οι AC/DC έχουν πει κατά 99,9% βλακείες στα τραγούδια τους αλλά πώς να σε πορώσει το ρεφρέν του back in black ή του TNT ας πούμε χωρίς τον εμβληματικό στίχο;

 

Συμφωνώ, η ακρόαση δεν θεωρείται ολοκληρωμένη. Βέβαια, δεν έχω φτάσει στο σημείο να τη βρίσκω με το "λαλαλα", ακόμα τουλάχιστον . Οι λέξεις που εκφέρουν οι τραγουδιστές είναι σημαντικές για μένα, όχι για το νόημα τους (σε καμία περίπτωση), αλλά ως ένα μέρος του κομματιού. Σαν μια φράση κιθάρας, που δεν θα ήθελες να ακούσεις άλλη στη θέση της.

 

Δεν είναι επιλογή μου να μην με ενδιαφέρει ο στίχος. Δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να κάνω, αλλά το αποφεύγω. Ή το ΄χει, ή δεν το 'χει κάποιος να ακούει τους στίχους σε ένα κομμάτι. Δεν σηκώνει εκπαίδευση, όπως το να καταλαβαίνεις την αρμονία. Απλά δεν συγκεντρώνομαι να ακούσω τι λεει ο στίχος, διότι δεν θα ακούσω τη μουσική.

 

Και ακαπέλα να μου τραγουδήσει κάποιος κάτι, θα ακούω τις λέξεις, αλλά μόλις τελειώσει το τετράστιχο, δεν θα ξέρω για τι μιλούσε. Τη μελωδία και ερμηνεία, όμως, θα τη θυμάμαι για καιρό (εάν είναι καλή).

 

Επεξεργασμένο 8 Ιουλίου 2022 από gkourmoul1

[Nekkon]

2 ώρες πριν, gkourmoul1 είπε

Βέβαια, δεν έχω φτάσει στο σημείο να τη βρίσκω με το "λαλαλα", ακόμα τουλάχιστον

Δηλαδή δε σας αρέσει από Focus το Hocus Pocus?

 

https://youtu.be/MV0F_XiR48Q

Επεξεργασμένο 8 Ιουλίου 2022 από Nekkon

[Nestoras]

16 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Και τα λέω αυτά ξέροντας ότι έχεις το "μικρόβιο" του ακροατή και ενίοτε του  συλλέκτη, έχεις ακούσει πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα, και θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε "πως και τι".

Ακροατής βέβαια -έχω ακούσει πάνω από 10.000 lp. Συλλέκτης όχι, στη δισκοθήκη μου μπαίνουν μόνο ότι μ' αρέσει. Έχουν πάρει πόδι 10άδες "συλλεκτικά" δισκάκια που είναι συλλεκτικά μόνο και μόνο επειδή βγήκαν σ' ελλάχιστα κομμάτια και προφανώς ουδείς ενδιαφέρθηκε να τ' αγοράσει στην εποχή τους.

Επεξεργασμένο 8 Ιουλίου 2022 από Nestoras

[qesh]

Εγω θυμαμαι αχνα (δημοτικο) απο τα λιγο μεγαλυτερα ξαδελφια μου που μεναμε σε διαφορετικα σπιτια αλλα με κοινη αυλη, λιγο Beatles, Bee Gees (προ SNF), Adamo και Jacques Brel  (καθοτι η ξαδελφη Γαλλομαθης), μετα γυμνασιο -λυκειο οτι ολοι, (Stones, Floyd, Doors, Dylan, Zepp, Gallagher, Scorpions κλπ κλπ κλπ αλλα και Stranglers, Police, Clash, Pistols καθοτι τελη 70 αρχες 80, μαζι με Yes, Genesis, Crimson, Manfred Mann, Frumpy κλπ κλπ και εκτοτε μεχρι σημερα τα ιδια και τα ιδια με μικρες αποδρασεις σε κλασσικη, soundtracks, jazz

[fusiongtr]

Μόλις τώρα, Nestoras είπε

Ακροατής βέβαια -έχω ακούσει πάμω από 10.000 lp. Συλλέκτης όχι, στη δισκοθήκη μου μπαίνουν μόνο ότι μ' αρέσει. Έχουν πάρει πόδι 10άδες "συλλεκτικά" δισκάκια που είναι συλλεκτικά μόνο και μόνο επειδή βγήκαν σ' ελλάχιστα κομμάτια και προφανώς ουδείς ενδιαφέρθηκε να τ' αγοράσει στην εποχή τους,

 

Όταν έγραψα "συλλέκτης" εννοούσα ότι έχεις αρκετά σπάνια πράγματα.

Από αυτά που σου αρέσουν μόνο εννοείται.

 

Και ακριβώς επειδή είσαι ακροατής με πολλά ακούσματα, θα ήθελα να προσπαθήσεις (έστω τμηματικά) να γράψεις κάτι για τα είδη που έχεις ακούσει, πώς προέκυψε η επαφή σου με κάθε ένα, πώς σε επηρέασαν, κλπ.

 

Αν μπορείς φυσικά, γιατί είναι όντως πολύ το γράψιμο.

[Nestoras]

4 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Όταν έγραψα "συλλέκτης" εννοούσα ότι έχεις αρκετά σπάνια πράγματα.

Από αυτά που σου αρέσουν μόνο εννοείται.

 

Και ακριβώς επειδή είσαι ακροατής με πολλά ακούσματα, θα ήθελα να προσπαθήσεις (έστω τμηματικά) να γράψεις κάτι για τα είδη που έχεις ακούσει, πώς προέκυψε η επαφή σου με κάθε ένα, πώς σε επηρέασαν, κλπ.

 

Αν μπορείς φυσικά, γιατί είναι όντως πολύ το γράψιμο.

Μετά έβλεπα την εκπομπή του Μεναχέμ, κόλλησα με το σήμα (We're an American band), το Down down και με τους ABBA. Tην αγάπη για τη Strat την οφείλω στον Knopfler. Αν και οι αγαπημένοι μου strat players είναι ο Ritchie και ο Stevie.

[fusiongtr]

Μόλις τώρα, Nestoras είπε

Μετά έβλεπα την εκπομπή του Μεναχέμ, κόλλησα με το σήμα (We're an American band), το Down down και με τους ABBA. Tην αγάπη για τη Strat την οφείλω στον Knopfler. Αν και οι αγαπημένοι μου strat players είναι ο Ritchie και ο Stevie.

 

Ξέχασες το ...

 

"Και μετά ...."

[Nestoras]

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

 

Ξέχασες το ...

 

"Και μετά ...."

Αύριο, πάω για σιέστα. Έχω live@Lazy απόψε.