Προς το περιεχόμενο

Οι U2...


Grey

Προτεινόμενες αναρτήσεις

12 λεπτά πριν, Superfunk είπε

θα μου πεις ΑΛΛΟ πραγμα οι Beatles και αλλο ολα τα υπολοιπα ροκ συγκροτηματα ΜΑΖΙ...φυσικα και θα εχεις δικιο...

 

Eγώ δεν θα σου πω ποτέ τέτοιο πράγμα.🙂

Θα σου πω όμως ότι δεν λογίζω τους Beatles σαν ροκ συγκρότημα.

 

10 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Θα διαφωνήσω.

Η ζωντανή απόδοση της ροκ, είναι μια προσπάθεια απεικόνισης της στουντιακής ηχογράφησης, και ως σκοπό έχει την επαφή των μουσικών με το κοινό τους, και όχι κάποιας ιδιαιτερότητας στην απόδοση της μουσικής του album.

 

Να,εγώ αυτό τώρα το θεωρώ μείζον χαρακτηριστικό της κουλτούρας ενός καλλιτέχνη και δεν μπορώ με τίποτα να το διαχωρίσω από το σύνολο της παρουσίας τους.

 

Εκτιμώ π.χ. αφάνταστα τους Metallica για το σεβασμό που δείχνουν προς το κοινό τους όλα αυτά τα χρόνια,μέσω και της απόδοσης αλλά και της χρονικής διάρκειας των συναυλιών τους.Το βλέπεις ρε παιδί μου ότι οι τύποι όντως δείχνουν να έχουν καταλάβει πως "χωρίς εσάς,τίποτα".

 

Aπό την άλλη,αναρίθμητα τα παραδείγματα του στυλ "και που μας βλέπετε,χάρη σας κάνουμε"...Ε,δεν πα να είναι και το μεγαλύτερο συγκρότημα του Milky Way,δεν τρέφω κανένα σεβασμό για τέτοιες περσόνες.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

25 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Η τζαζ (που ανέφερε ο τρόλευ), είναι άλλο πράγμα όμως.

Ναι, είναι, αλλά ακόμη και εκεί, το στούντιο περιβάλλον επιτρέπει την ανάπτυξη συσχετισμών που σε ένα live δεν υπάρχουν (εκεί υπάρχουν άλλα πράγματα). Γι' αυτό (σε όλα τα ιδιώματα, της τζαζ επίσης) η στούντιο δισκογραφία είναι τόσο μεγαλύτερη από τη live δισκογραφία. Αυτά, σαν ακροατής επί πενήντα χρόνια (μέσες-άκρες).

 

Υπάρχουν και άλλα θέματα, από τεχνικά (σιγά μη βγάλεις τον ήχο του Achtung Baby εκτός στούντιο), μέχρι το ότι οι πιο πολλοί μουσικοί θεωρούν αποδεκτό να βγαίνουν μεθυσμένοι, μαστουρωμένοι κλπ. Και στο στούντιο τα κάνουν, αλλά εκεί αυτό που καταλήγει να κυκλοφορήσει είναι χιλιο-φιλτραρισμένο (σαν τον καφέ), και μένουν μόνο όσα αξιολογήθηκαν ως χρήσιμα.

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

13 λεπτά πριν, trolley είπε

Διαφωνώ με αυτή την αντίληψη. Ξέρω ότι είναι σχετικα δημοφιλής (δηλαδή, οι μουσικοί την πιστεύουν ως αληθινή) αλλά εγώ (που βασικά είμαι "κοινό") σε διαβεβαιώνω ότι δεν είναι έτσι.

 

Θέμα γούστου λοιπόν.Αν οι πιο δυνατές ενορμήσεις κάποιου ακούγοντας μουσική έρχονται στο σαλόνι του σπιτιού του ή οπουδήποτε ακούσει ένα στούντιο άλμπουμ και όχι σε ένα συναυλιακό χώρο,fine by me.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

3 λεπτά πριν, Grey είπε

οι πιο δυνατές ενορμήσεις

Αν λέμε για "ενορμήσεις" τότε είναι άλλη υπόθεση. Εγώ μιλώ για ποιότητα τελικού αποτελέσματος. Θυμάμαι πάντως ότι όταν πρωτο-άκουσα την Ελευθερία Αρβανιτάκη ζωντανά, αισθάνθηκα ΚΑΤΙ, ενώ για χρόνια την άκουγα στο ραδιόφωνο και δεν είχε συμβεί αυτό. Απ' την άλλη, με τους Kraftwerk είναι ακριβώς το ίδιο, ενώ από τα βίντεο των Imagine Dragons (ειδικά αυτά από την Αθήνα), οι άνθρωποι καλύτερα να μη βγαίνανε τόσο συχνά σε σκηνή. Οι Coldplay... πολύ καλύτεροι (από τους Imagine Dragons), αλλά δε θα πάω - για τους γνωστούς λόγους.

 

:) :) :)

 

 

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

8 λεπτά πριν, trolley είπε

Αν λέμε για "ενορμήσεις" τότε είναι άλλη υπόθεση.

 

Mα όταν μιλάμε για κοινό,όπου και εσύ κατατάσσεις τον εαυτό σου,τι άλλο μπορεί να ζητάμε εκτός από παραγωγή συναισθημάτων;Η όλη φάση είναι ξεκάθαρα τύπου πληρώνω ένα cd ή ένα εισιτήριο για να νιώσω ωραία πράγματα.Το που θα πιάσουν καλύτερο τόπο τα λεφτά του καθενός είναι εντελώς υποκειμενικό.

 

Για πες για τους Cοldplay.Mε ενδιαφέρει.

Επεξεργασμένο από Grey
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

23 λεπτά πριν, Grey είπε

Να,εγώ αυτό τώρα το θεωρώ μείζον χαρακτηριστικό της κουλτούρας ενός καλλιτέχνη και δεν μπορώ με τίποτα να το διαχωρίσω από το σύνολο της παρουσίας τους.

 

Εσύ όμως κυρ Γκρέυ μου, μίλησες για πεμπτουσία της μουσικής.

Η συνολική παρουσία/image ενός μουσικού ή μιας μπάντας είναι άλλο πράγμα.

Εδώ συγκρίνεις στούντιο album με live εμφάνιση.

Δεν μπορεί να είναι κριτήριο σύγκρισης το πόση ώρα παίζει η μπάντα, και η συμπεριφορά της στην σκηνή.

Θα συγκρίνεις κάτι που υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις (στούντιο και ζωντανά).

  • Like 1

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Εσύ όμως κυρ Γκρέυ μου, μίλησες για πεμπτουσία της μουσικής.

Η συνολική παρουσία/image ενός μουσικού ή μιας μπάντας είναι άλλο πράγμα.

Εδώ συγκρίνεις στούντιο album με live εμφάνιση.

Δεν μπορεί να είναι κριτήριο σύγκρισης το πόση ώρα παίζει η μπάντα, και η συμπεριφορά της στην σκηνή.

Θα συγκρίνεις κάτι που υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις (στούντιο και ζωντανά).

 

θα ήθελα να σου απαντήσω αλλά δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στα στουντιο ροκ αλμπουμ ακουμε ενα οραμα. Αυτο το οραμα ειναι η τομη του οραματος της μπαντας, του οραματος του παραγωγου κ της ικανοτητας ολων οσων εμπλεκονται με την παραγωγη (ηχοληπτων, παραγογων κ μουσικων εν γενει). Τα ποσοστα "ευθυνης" ολων των παραπανω αλλαζει σε καθε περιπτωση.

 

Το μονο σιγουρο ειναι πως στα live, τα live album κ στα στουντιο αλμπουμ που ειναι παιγμενα λαιβ ή κ φουλ αυτοσχεδιαστικα αλμπουμ ακουμε πολυ παραπανω το χρονο καθως αυτος τρεχει. Κ την ικανοτητα των μουσικων καθως κ την διαχειριση του οραματος της στουντιο εκτελεσης

 

 

Επεξεργασμένο από vrasidas27

Αυτος ο δρομος φτιαχτηκε επι countach

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

6 λεπτά πριν, Grey είπε

Για πες για τους Cοldplay.Mε ενδιαφέρει.

Δεν έχω να πω τίποτε ιδιαίτερο, απλά παρατηρώ από τα κινηματογραφημένα live τους ότι την παλεύουν, ενώ ο Imagine Dragon βαριότανε να τραγουδήσει. Το στούντιο υλικό και των δύο είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο (γι' αυτό που κάνουν, εννοείται).

 

8 λεπτά πριν, Grey είπε

Mα όταν μιλάμε για κοινό,όπου και εσύ κατατάσσεις τον εαυτό σου,τι άλλο μπορεί να ζητάμε εκτός από παραγωγή συναισθημάτων;

Εγώ απολαμβάνω και πιο... "εγκεφαλικές" (όπως λέγονται) αναλύσεις, δηλαδή θα προσέξω λεπτομέρειες που κάποιος άλλος αγνοεί (αν π.χ. το chorus στο μπάΘο, είναι σωστό), αλλά ακόμη και να μείνουμε στην παραγωγή συναισθημάτων, προφανώς ο ωχαδερφισμός που δείχνουν πολλοί μουσικοί στα live τους (με το άλλοθι, ότι "όλοι εδώ που είμαστε τη βρίσκουμε, είσαστε και εσείς μέρος της μπάντας), μάλλον με εκνευρίζει και με κάνει να κλαίω τα λεφτά μου.

 

 

Reading The Fucking Manual

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, Grey είπε

Θεωρώ όμως ότι η πεμπτουσία της μουσικής(ιδιαίτερα της ροκ) έχει να κάνει με τη ζωντανή της απόδοση...

 

Είπες το παραπάνω, μίλησες για πεμπτουσία μουσικής της ροκ.

Και σου είπα ότι η ζωντανή απόδοση στουντιακού υλικού στην ροκ, είναι προσπάθεια αναπαραγωγής του στούντιο υλικού.

Σου είπα επίσης ότι δεν υπάρχει καμία προσπάθεια διαφορετικής απόδοσης αυτού του στούντιο υλικού, γιατί δεν υπάρχει χώρος στο ροκ για κάτι τέτοιο.

Δεν το θέλει ούτε η μπάντα ούτε το κοινό.

Ο μόνος λόγος ύπαρξης των ζωντανών εμφανίσεων, είναι η επικοινωνία με το κοινό, και όχι η διαφορετική απόδοση μουσικής από το στούντιο album.

 

1 ώρα πριν, Grey είπε

Να,εγώ αυτό τώρα το θεωρώ μείζον χαρακτηριστικό της κουλτούρας ενός καλλιτέχνη και δεν μπορώ με τίποτα να το διαχωρίσω από το σύνολο της παρουσίας τους.

 

 

Και εδώ, μιλάς για "παρουσία" και κουλτούρα καλλιτέχνη, που είναι άλλο πράγμα από την μουσική του παρουσία.

 

41 λεπτά πριν, Grey είπε

 

θα ήθελα να σου απαντήσω αλλά δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις.

 

Για να το κάνω πιο ξεκάθαρο ...

 

Συγκρίνεις στούντιο album με ζωντανή εμφάνιση μπάντας/μουσικού, και λες πώς σε κάποιους η ζωντανή εμφάνιση είναι ανώτερη του στουντιακού υλικού.

Και ρωτάω εγώ, με βάση ποια κριτήρια αξιολογείς/συγκρίνεις αυτά τα δύο πράγματα?

Το μόνο που υπάρχει σε album, είναι η μουσική, ο ήχος.

Δεν υπάρχει εικόνα, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση, δεν υπάρχει άλλη επαφή, όπως υπάρχει στα live.

 

Άρα το μόνο κριτήριο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να συγκρίνεις ένα στούντιο album με μια ζωντανή εμφάνιση, είναι η μουσική.

Η οποία ελάχιστα διαφέρει από το album, και μάλιστα αυτό γίνεται συνειδητά, έτσι επιτάσσει το είδος.

Πώς λοιπόν λες ότι η "πεμπτουσία της μουσικής(ιδιαίτερα της ροκ) έχει να κάνει με την ζωντανή της απόδοση"?

Να μου πεις ότι η παρουσία/image, κλπ ενός μουσικού έχει να κάνει με την ζωντανή του παρουσία, να το δεχτώ, μαζί σου.

 

Αλλά η μουσική αυτή καθαυτή, είναι άλλο πράγμα.

 

Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα πάλι.:classic_smile:

 

EDIT: Επίσης, πάρα πολλά live album ροκ συγκροτημάτων, είναι στουντιακά επεξεργασμένα, και μάλιστα, κάποια είναι πάρα πολύ πειραγμένα, όχι μόνο ηχητικά αλλά και παιχτικά (ξανάπαιξαν δηλαδή ολόκληρα μέρη στο στούντιο και έγιναν overdubs).

Επεξεργασμένο από fusiongtr
  • Συμφωνώ 1

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου