Σχετικά με το τσέλο

[lambrosgg]

Η λύση για τα μικρά παιδια είναι η εξής:

 

Να φύγουν από το περιβάλον του ωδειου και να αρχίσουν κατι πιο χαλαρά. Χωρίς εξετάσεις, χωρίς πτυχία. Προσωπικά σταμάτησα το κλασσικό πιάνο γυρω στ 8 έπειτα από τρελή βαρεμάρα και σίχαμα και άρχισα αρμόνιο με έναν διευθυντή φιλαρμονικής (πολύ καλός δάσκαλος), με τραγούδια γνωστα και θεωρία χαλαρά οπότε το πήρα ζεστά και συνέχισα και στ 16 αποφάσισα μόνος μου να συνεχίσω το πιάνο και μετά το έκανα και το γούσταρα. Αν δεν ήταν αυτός Αγιος άνθρωπος θα τα είχα παρατήσει.

 

Θέλω να πώ με λίγα λόγια ότι σε αυτήν την ηλικία πρέπει να δώσουμε το ερέθισμα στο παιδι να του αρέσει η μουσική και να μην το βλέπει σαν ένα ακόμη μάθημα όπως τα μαθηματικά.

[ex-freemindgr]

Συμφωνω για το οριο ηλικιας οπου πρεπει να ξεκινανε "σοβαρα" τα παιδια, ομως διαφωνω ως προς το συστημα του ωδειου.

Στο κατω κατω, οταν μπαινεις στα 12-13 σου, γνωριζεις πως μπαινεις σε εναν εκπαιδευτικο χωρο. Δεν θα πρεπει να μεινεις χαλαρος, ουτε να πηγαινεις "τουριστας".

Συγνωμη, αλλα οταν φτανεις στα 16 σου και ανακαλυπτεις πως βαριεσαι να στρωσεις τον ποπουλη σου και να διαβασεις το οργανο που διαλεξες, τοτε δεν σου φταιει το ωδειο, ουτε το εκπαιδευτικο του συστημα!

[lambrosgg]

Μα αυτό προσπαθώ να εξηγήσω. Οτι μέχρι τα 16 μου δεν ήταν επιλογή μου αλλα σαν καλό παιδί με πήγανε στ ωδείο.

[bloody_sunday]

Εγώ είμαι ευγνώμων στους γονείς μου που με πήγαν τόσο μικρό για να ξεκινήσω μουσική. Έχω απίστευτες εμπειρίες από εκείνη την εποχή. Συμφωνώ οπωσδήποτε ότι τίποτα δεν πρέπει να γίνεται με το στανιό, και ειδικά όταν ένα μικρό παιδί δεν προλαβαίνει ούτε να βήξει από γλώσσες, φροντιστήρια, κολυμβητήρια κλπ., πολλές φορές όμως πρέπει να ωθήσεις κάποιον για να ξεκινήσει κάτι. Και το ωδείο σου δίνει μια απαραίτητη πειθαρχία στη μάθηση. Πάρα πολλοί θα τα είχαν παρατήσει βλέποντας τη μουσική σαν αγγαρεία αν δεν είχαν το ωδείο και ήταν μόνοι τους, ελεύθεροι να τα παρατήσουν με την πρώτη δυσκολία.

[death]

Βασικά είναι στον χαρακτήρα του καθενός,άλλοι πρέπει να έχουν κάποιον από πάνω τους για να κάνουν οτιδήποτε και άλλοι αποδίδουν καλύτερα όταν ενεργούν από μόνοι τους.

Αυτό ισχύει για τα πάντα (μαθήματα,δουλειά κλπ) συμπεριλαμβανομένης της μουσικής εκμάθησης

[kwstas79]

+1. Μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι παιδάκια, δεν λειτουργούν όλα το ίδιο για όλους.

[lambrosgg]

Κώστα απο πού ψωνίζεις άβαταρ? ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΓΩ! Στο προφίλ μου όταν πάω να το αλλάξω, μόνο τα μαμήσια του νόιζ έχει...

[uvm]

+1. Μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι παιδάκια' date=' δεν λειτουργούν όλα το ίδιο για όλους.[/quote']

 

σωστός. και μένα με στέλνανε για κιθάρα όταν ήμουν μικρούλης και κλαψούριζα και δεν πήγαινα, ενώ τώρα κλαψουρίζω γιατί θα ήθελα να είχα πάει. Αν είχα συνεχίσει μπορεί και να βαριόμουν όμως!

Θέλω να πω ότι ποτέ δεν ξέρουμε (και δεν θα μάθουμε ποτέ) τι θα γινόταν αν είχαμε επιλέξει κάτι που δεν επιλέξαμε. τι είπα τώρα... :P

[Julia]

Ναι, έχετε όλοι δίκιο σ' αυτά που λέτε. ¶λλωστε, αρκετοί καλλιτέχνες, αν δεν είχαν πιεστεί από την οικογένειά τους δε θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Τεσπα, εγώ ΄θεωρώ ότι το παιδί -όσο μπορεί τέλος πάντων- θα πρεπε να καταλαβαίνει ως έναν βαθμό με τι πρόκειται ν ασχοληθεί, και αν του αρέσει, καλώς...

[ex-freemindgr]

Στην ηλικια των 8 πολυ δυσκολο να καταλαβει τι ακριβως θελει. Και το δικαιολογω πληρως οταν ο δασκαλος που του κανει μαθημα δεν εχει ειδικευτει για μικρες ηλικιες. Παρολαυτα, δεν μπορω να δεχττω γαϊδουρογαϊδάρους 18 χρονων που οταν μιλανε για ωδειο, παθαινουν κριση επιληψιας. Συγνωμη, και επιμενω σε αυτο, εαν δεν ειναι διατεθειμενοι να ακολουθησουν την κλασσικη οδο της μουσικης ( που, κατα τα ψεμματα, εχει σιγουρα αποτελεσματα σε επιπεδα αισθητικης και δεξιοτεχνειας ) με την επιπονη μελετη, δεν υπαρχει λογος να την κατακρινουν κιολας.