Ελληνικο ροκ

[odis13]

@bloody

 

Eπειδή μιλάμε για rock ,η οποία προήλθε από blues jazz κλπ,με το παράδειγμά μου εννοώ πως αυτές οι μουσικές,που προήλθαν από τους μάυρους στην Αμερική είναι πολύ πιο επηρεασμένες από την αρχαία μουσική παράδοση των λαών της αφρικής,παρά από το mozart και τον Bach.Oπότε κάποια προηγούμενα παραδείγματα ήταν άστοχα.

Δε μιλάω γενικά,μιλάω για τη συγκεκριμένη περίπτωση,που όπως έιπες έχω δίκιο.

Το καληνύχτα το είπα γιατί μετά από αυτό έκλεισα τον υπολογιστή και πήγα για ύπνο,καθώς δεν ήμουν και πολύ καλά...αν κάποιος το εξέλαβε αλλιώς,σόρρυ.

[pastelius]

Η jazz στο 2 και στο 4?Η rock στο 1 και στο 3?

 

Έχω χάσει επεισόδια... ::)

[odis13]

Εμεις στη jazz δε χρησιμοποιούμε μέτρα τονισμούς και αηδίες.

Γιατί έτσι μας αρέσει.

Ε pastelius?

[pastelius]

Εμεις στη jazz δε χρησιμοποιούμε μέτρα τονισμούς και αηδίες.

Γιατί έτσι μας αρέσει.

Ε pastelius?

 

Xε χε! Όταν μάθω να παίζω σωστά jazz θα σου πω!  ;D  :) ;)

[Επισκέπτης]

Λοιπον μετα την αναγνωση των προηγουμενων σελιδων το συμπερασμα ειναι το εξης,

 

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ

 

1.Οσοι πινουν πολλους μπαφους ειναι ρεγκε

2.Οσοι πινουν πολλες μπυρες και εχουν μουσια ειναι ή southern rock ή country

3.Οσοι φορανε σκισμενα τζιν,δεν πλενονται πολυ και μαζευονται σε συγκεντρωσεις ομαδικης παρακμης ειναι ροκ.Επισης το μαυρο,τα ποτα και η πρεζα επαυξανουν το ποσο ροκ εισαι

4.Οσοι ειναι μαυροι ειναι funk/blues/jazz

5.Οσοι φορανε φουστα ειναι γκαιντες

6.Οσοι εχουν πολλα σκουλαρικια και κουμπωνονται ειναι ρειβαδες

7.Οσοι κλαιγονται ολη μερα και ειναι χοντροι ειναι σκυλλαδες

8.Οσοι ειναι trendy ειναι alternative

9.Οσοι πιστευουν στο θεο ειναι Βυζαντινοι ή Gospel

10.Οσοι εχουν τσουλουφι,φαβοριτα και μαλλι αγελαδινο ειναι rocknrollαδες.

 

Θα τρελαθουμε τελειως με τα περι ιδεολογιας,ντυσιματος κλπ.Εγω πιστευα οτι το θεμα μιλαει για μουσικη,οχι τροπους ζωης,ιδεολογιες κλπ.

 

Το ροκ δεν εχει χωρα,επειδη πολυ απλα ειναι συνοθυλευμα μουσικων τεχνοτροπιων απο πολλες ηπειρους,κυριως απο Αμερικη,Ευρωπη και Αφρικη.Αν λοιπον μπορουμε να λεμε για αμερικανικο ή βρετανικο ροκ,αλλο τοσο μπορουμε να λεμε για ελληνικο.Αλλωστε η κλασσικη μουσικη δεν ηταν μονο βρετανικη,ενω η jazz που επισης επηρεασε το ροκ εχει τις ριζες της στην Αφρικη.

 

Φιλε superfunk αυτο που λες για τονισμο στο 2 και το 4,εναντι 1 και 3 των Ελληνων,ισως ειναι ενα χαρακτηριστικο που μας επιτρεπει να μιλαμε για Ελληνικο ροκ και οχι ελληνοφωνο.Οπως ο ιδιος παραδεχεσαι,ειναι μια διαφοροποιηση σε σχεση με τις κλασσικες ροκ φορμες,αρα ειναι και ενα στοιχειο 'ταυτοτητας' που δικαιολογει το χαρακτηρισμο 'ελληνικο'.

 

ΥΓ>Εχω την εντυπωση πως το swing βασιζεται στα δεκατα εκτα,ενω το shuffle βασιζεται στα τριηχα.Αλλιως ποια η διαφορα τους?

[trolley]

Άντε... ας κάνουμε άλλη μία προσπάθεια...

 

Αγαπητοί φίλοι Brain και Jimmypap.

Όταν συζητάμε για το αν υπάρχει κάτι, το αντικείμενο της συζήτησης είναι ποσοτικό αλλά και ποιοτικό. Για να πεις ότι υπάρχει π.χ. ιαπωνικό ουϊσκυ, πρέπει να έχεις τεκμήρια για το ότι αξιόλογη ομάδα ποτοποιών στην ιαπωνία επιδίδεται στη κατασκευή αυτού του ποτού, ότι για μία περίοδο μερικών δεκαετιών ραφινάρουν και βελτιώνουν το προϊόν τους ακολουθώντας σύγχρονες μεθόδους απόσταξης, ότι έχουν αξιόλογη εξαγωγική πολιτική και (στη τελική) ότι υπάρχει αξιοπρόσεκτο ποσοστό φίλων του ποτού παγκοσμίως που εκφράζουν έμπρακτα την προτίμησή τους για αυτό το ποτό.

 

Με τις παραπάνω έννοιες, όλοι ξέρουμε ότι γιαπωνέζικο ουϊσκυ δεν υπάρχει, καίτοι μπορεί κανείς να βρει σημαντικό αριθμό από μάρκες της ιαπωνίας που υποτίθεται ότι παράγουν ουίσκυ. Στη προέκταση αυτής της λογικής, είναι εξίσου σαφές ότι δεν υπάρχει αραβικό ούζο, ή γερμανικό σάκε, ή σουηδική τεκίλα.

 

Το ότι στη χώρα μας υπήρξε και υπάρχει πίστη στα ροκ ιδεώδη από κάποιους μουσικούς, δε σημαίνει ότι υπάρχει ελληνικό ροκ, όταν κοιτάζουμε από την παγκόσμια (τη μόνη σωστή) προοπτική. Αλλιώς, θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχει όντως σουηδική τεκίλα επειδή ξέρει το φίλο του τον Σβεν ο οποίος από χόμπυ κάνει απόσταξη στον ελεύθερο χρόνο του. Μπορεί η τεκίλα του Σβεν να είναι εκπληκτικής ποιότητας, αλλά δε παύει να είναι ένα εντελώς μεμονωμένο φαινόμενο στο σύνολο του σουηδικού πληθυσμού, το οποίο εκτός από το ότι δεν αφορά ούτε καν τους περισσότερους σουηδούς (αφορά βέβαια τους φίλους του σβεν), σίγουρα δεν αφορά κανέναν άλλο έξω από τη χώρα.

 

Άρα λοιπόν (και ΑΥΤΟ είναι το συμπέρασμα από τη συζήτηση, jimmypap) αν δεν περιλαμβάνουμε στη κουβέντα τόσο τα ποσοτικά όσο και τα ποιοτικά κριτήρια, τότε πράγματι τα πάντα υπάρχουν παντού: και ελληνικό αυτοκίνητο υπάρχει, και ελληνικό αεροπλάνο, και ελληνικές κιθάρες, και αμερικανικές λατέρνες κλπ κλπ. Αλλά αυτός είναι ένας άκυρος τρόπος προσέγγισης και το ξέρετε πολύ καλά φίλοι μου, αλλιώς γιατί δε πάτε να πάρετε ελληνικές κιθάρες;

 

Με ρωτάει ο Brain ποια είναι η γνώμη μου για το "Εν' Λευκώ" του 1982. Ξέρεις φίλε πόσες απαντήσεις υπάρχουν σε αυτή την ερώτηση; Η πρώτη είναι ότι "δε θυμάμαι" διότι έχω να το ακούσω δεκαπέντε χρόνια. Η δεύτερη (και πιο σημαντική) είναι ότι "είναι ένας απαράδεκτος δίσκος" διότι άμα αρχίσω να γράφω εδώ τις ασύλληπτες δισκάρες που βγήκαν ειδικά το 1982 θα λιώσουνε τα μόντεμ, μπροστά στις οποίες το "Εν' Λευκώ" κάνει μόνο για δίσκος σερβιρίσματος. Η τρίτη είναι ότι "γνωρίζω πολύ καλύτερα έργα τέχνης σε σχέση με την εξάρτηση από λευκές σκόνες" το οποίο σημαίνει ότι είτε ροκ, είτε ξε-ροκ το "Εν' Λευκώ" είναι κατώτερο πράγμα από πολλές ταινίες, βιβλία αλλά και δίσκους ανθρώπων που είχαν παρόμοια προβλήματα με τα ναρκωτικά, δουλειές που με έχουν αγγίξει περισσότερο.

 

Αλλά εγώ θα σου κάνω τη χάρη και θα δώσω μία τέταρτη απάντηση: θα σου πω ότι είναι "γαμώ τους δίσκους", οπότε τώρα τι σημαίνει αυτό; Επειδή βγαίνει ένας καλός ή καταπληκτικός δίσκος το χρόνο, σημαίνει ότι υπάρχει ροκ στην Ελλάδα; Ε, δεν υπάρχει, πως να το κάνουμε; Εκτός αν μιλάμε για το θεώρημα του Σβεν που αποστάζει τεκίλα στη Σουηδία, οπότε είπαμε ότι υπάρχουν τα πάντα.

 

Κάπου, κάποτε, για κάποιους.

[Jasemeister]

Τον Σβεν τον ξέρω και φτιάχνει φοβερή τεκίλα, μόνο που για να ξεχωρίζει βάζει μέσα στο μπουκάλι κουτσή σαρανταποδαρούσα. Άλλο πράγμα σου λέω.

[Superfunk]

Το ιαπωνικο ουϊσκυ παντως ειναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ (ηπια προσφατα στο Τοκυο ενα ...18αρι single malt & επαθα πλακα...) καταναλωνεται ομως (οπως και το ελληνικο "ροκ") αποκλειστικα εντος των...συνορων της χωρας.... :) 

[trolley]

Το ιαπωνικο ουϊσκυ παντως ειναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ (ηπια προσφατα στο Τοκυο ενα ...18αρι single malt & επαθα πλακα...) καταναλωνεται ομως (οπως και το ελληνικο "ροκ") αποκλειστικα εντος των...συνορων της χωρας.... :) 

 

Αυτό ξέρεις τι σημαίνει... ότι μετά από καμιά δεκαριά χρόνια ο κόσμος θα μιλάει όντως για "γιαπωνέζικο ουίσκυ".

[harilatron]

Συνεισφέροντας στο παράδειγμα του Γιαπωνέζου, θα αναφέρω το περιστατικό με το Γάλλο που ύστερα από 4 χρόνια στην Ελλάδα μου έβαλε ν' ακούσω μερικές -home-made- ηχογραφήσεις του, κάποιων Ελληνικών τραγουδιών που πρόλαβε να αγαπήσει:

 

".... lesque maya mou-hies cannie, franco-serianie glykia .... "

 

Όποιος ακούσει live σε επαρχιακό μαγαζί της αμερικής, θα παρατηρήσει πόσο φυσικό-καθημερινό είναι το άκουσμα αυτού που λέμε "ροκ" για το σύνολο των (ντόπιων) θαμώνων και θα καταλάβει καλύτερα αυτό που προσπαθεί να πει ο Wow! εδώ και 15 σελίδες. 

 

Σαφώς και υπάρχουν Έλληνες μουσικοί που μπορούν -με τον ένα τρόπο ή τον άλλο- να παίξουν αυτό το είδος. Αρκετό κόσμο να τους ακούσει δεν έχουν. Γιατί ακόμη και αν (αριθμητικά) είναι κάμποσοι, αυτοί αντιπροσωπεύουν (οικονομικά) ένα πολύ μικρό μερίδιο "της αγοράς". Αρκεί να αναλογιστούμε τα ποσά των χρημάτων που διακινούνται καθημερινά γύρω από το ελαφρεντεχνοσκυλάδικο  :)

 

Αλήθεια, πόσοι -πανελληνίως άγνωστοι- μουζουκτσήδες έχουν απίστευτη τεχνική?

 

Εδώ ένα αμερ'κάνκο εντεχνοσκυλάδικο.