Jess lewis ή πως θα έπρεπε να παίζω στα 50 μου

[otto##]

Κατά την αποψή μου το τίτλος του θέματος ειναι λίγο παραπλανητικός/άστοχος. Το επίπεδο παιξίματος ενός κιθαρίστα/μουσικου είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων και κυρίως του πόσου χρόνου αφιερώνει. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το 90%. Το άλλο 10 χωρίζεται σε επίπεδο εφυίας, ανατομίας, ανατροφής, δασκάλων κλπ.

 

Παρακαλώ και εγώ να μην παρεξηγηθώ αλλά δε νομίζω ότι θα μπορούσα να παίζω έτσι στα 50, όχι μόνο γιατι μου λείπει η μουσική παιδεία και εφυϊα αλλά και διότι δεν είναι η δουλειά μου. Η κοπέλα αυτή και ο κάθε μουσικός που θέλει να χτίσει μία καριέρα αφιερώνει 10+ ώρες τη μέρα στο όργανό του  ;D. Τα αποτελέσματα δεν είναι τα ίδια σε όλους διότι το 10% που προανέφερα είναι αρκούντως ικανό για να ξεχωρίσει τον Μοτσαρτ από τον Κώστα το Μέγκουρα, τον μπλουζά της γειτονιάς.

 

Όπως και να έχει η ενστασή μου έχει να κάνει μόνο με τη σύγκριση ημών (όσων ήμαστε ερασιτέχνες) με παιδιά που δουλεύουν ως μουσικοί. Η κοπέλα είναι εξαιρετική.

 

Τώρα όσα παιδιά εδώ μέσα αφιερώνουν τόσες ώρες και δεν είναι τόσο καλοί τότε καταλαβαίνω την απογοήτευσή σας  :P

 

[dimsonic]

Εγω επιμενω....ας φερει ενα τετοιο chord progression στο οποιο να βασιστεί ενα τοσο ευρηματικό σολο (οχι ενα σολο πανω σε τρια ακκορντα) και θα υποκλιθω.

Κοπιαριστες υπάρχουν.  Καποιοι πολυ καλυτεροι απο αλλους...

Πχ την τυφλη κοπελιά που κοπιάρει Εμερσον την εχετε δει?

Κλώνος.  Αλλα Εμερσον δεν ειναι...

 

Στάλθηκε από το GT-I9300 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk