Είναι μια μπάντα διασκευών εξίσου αξιόλογη όσο μια μπάντα πρωτότυπο

[akra2]

+532.4

 

Δε βρίσκω κανένα νόημα στο να αρχίζει ένα σχήμα με διασκευές εφόσον έχει σκοπό να αναπτύξει original υλικό. Καλύτερα ένα jam παρά διασκευές (και δεν πολυπάω τα jam-αρίσματα) για να δείξει το "δέσιμο", έστω σε πρώτη φάση.

 

Επιτέλους!

Πολύ σωστή άποψη και πραγματικά βλέπουμε μπάντες να παίρνουν την λανθασμένη κατεύθυνση των covers.

Το λέει και η λέξη "cover"!Στην Ελλάδα ειδικά υπάρχει αυτή η γενικευμένη άποψη, ότι πρέπει να ξεκινήσει κανείς με covers.

 

Δεν καταλαβαίνω καν το λόγο, που μπάντες ξεκινάνε και παίζουν μόνο covers.Εντάξει, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να είναι φοβεροί μουσικοί κ.τ.λ. αλλά τίποτα δεν αλλάζει το πλαίσιο, που τους περιβάλλει: 'αναπαραγωγή'!

 

Όσο δε για τους Burger Project δεν είναι μία απλή cover-band.Πρόκειται για ένα σύνολο, απίστευτα δημιουργικών παιδιών, που γνωρίζω προσωπικά, οι οποίοι περνάνε ατέλειωτες ώρες για να "επανασυνθέσουν" το τραγούδι από την αρχή.Το πιο φοβερό απ'όλα είναι η μεγάλη ποικιλία στις ιδέες τους.Τους έχω δει 2-3 φορές live και το ύφος τους διαφέρει συνεχώς.

 

 

 

[tanasee]

Εχει και εμπορικα πιο πολυ νοημα για μενα.

Δυστυχώς αυτό ισχύει. Σίγουρα ένας ακροατής αισθάνεται (επιτρέψετέ μου τα εισαγωγικά) πιό ’’άνετα’’ σε μια συναυλία όταν ακούει κομμάτια που γνωρίζει. Επίσης είναι πιό ασφαλές το να χτίσει κάποιος ένα όνομα έτσι.

 

@Evilnye

Εμένα η άποψή μου παραμένει πως μέχρι οι μουσικοί να αποκτήσουν κάποιο επίπεδο συνύπαρξης σε γκρουπ οι διασκευές είναι μονόδρομος

Πιστεύω ότι βοηθάνε ένα σύνολο είτε αυτό ξεκινά, είτε βρίσκεται σε δημιουργικό αδιέξοδο. Η διασκευή είναι και αυτή μια μορφή σπουδής, αλλά αν μια μπάντα μένει σε ΜΟΝΟ αυτό το επίπεδο δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το εκθέσει αυτό σε μια συναυλία η οποία ΔΕΝ είναι μαθητική.

 

On topic.

Αξιόλογος είναι ο καλλιτέχνης ο οποίος συγκινεί (συν-κινεί), με το έργο του ή με κάποιου άλλου (αναπόφευκτα παράδειγμα αποτελούν οι κλασσικοί εκτελεστές).

Ένα έργο είναι αξιόλογο, ομοίως γιατί συγκινεί (όπως παραπάνω) και νομίζω ότι αυτό δεν αλλοιώνεται από τον εκτελεστή -ο οποίος είτε θα το αναδείξει είτε θα το υποβαθμίσει αλλά δεν θα το απαξιώσει.

Σίγουρα ο δημιουργός αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα το έργο του.

Νομίζω ότι στην τελική κανείς δεν κρίνει το αποτέλεσμα λαμβάνοντας υπόψη τις εργατοώρες του κάθε μουσικού. Θέλω να πιστεύω ότι άλλα είναι αυτά τα οποία πραγματικά εκτιμάμε ;)!

[trolley]

Εγώ πιστεύω ότι οι μπάντες διασκευών δεν είναι κάτι το αξιόλογο. Έχω δει δεκάδες, δε θυμάμαι το όνομα καμίας, υποπτεύομαι βάσιμα ότι τα μέλη τους ήδη έχουν αλλάξει "δουλειά". Δε με απασχολεί πόσο καλές είναι : είναι αδύνατο να είναι καλύτερες από τους δίσκους των συγκροτημάτων που διασκευάζουν και αυτοί οι δίσκοι είναι προσβάσιμοι σε όλους στην εποχή μας.

[Επισκέπτης]

Μπαντες διασκευων αλλα και πρωτοτυπου υλικου θα υπαρχουν οσο υπαρχει κοινο για αυτες. Επομενως, τιποτα δεν ειναι καλυτερο απο τα δυο, μιας και το "κοινο" θα σε κανει μπανταρα, ειτε παιζεις επανεκτελεσεις, ειτε διασκευες, ειτε πρωτοτυπο υλικο.

 

Τωρα, για το οτι οι μπαντες διασκευων εχουν πολυ κοσμο στα λαιβ τους σε σχεση με μπαντες πρωτοτυπου υλικου, μαλλον ευθυνεται αυτο το...πρωτοτυπο υλικο. Επιπλεον, οι μπαντες διασκευων δεν απευθυνονται σε...ψαγμενους μουσικους που τις βρισκουν ολες ιδιες ( δυστυχως δεν ειναι ολες ιδιες, απλα χρειαζονται αυτια για να το ακουσεις) , αλλα στον απλο κοσμο που γουσταρει να διασκεδασει ακουγοντας τα αγαπημενα του κομματια πινοντας το ποτακι του.

 

Φυσικα ειναι κορυφαιο επιτευγμα το να παιζεις πρωτοτυπο υλικο και τα λαιβ σου να ειναι sold out, αλλα ποσα ελληνικα γκρουπς το καταφερνουν αυτο? Οσα πραγματικα το αξιζουν, δηλαδη καμια δεκαρια και αν.

 

Επομενως, ο κοσμος, λογικα προτιμαει να παει καπου οπου θα επανεκτελουνται κομματια με αρτιο τροπο, παρα να ακουει πρωτοτυπο υλικο αμφιλεγομενης...ποιοτητας. Κι εγω το ιδιο προτιμω.

[audiokostas]

α) Διαφωνώ στη λέξη "αξιόλογη".

β) Είναι προφανές (για μένα τουλάχιστον) ότι η παρουσίαση προσωπικής δουλειάς είναι προτιμότερη από το αναμάσημα άλλων.

γ) Η διασκευή και το προσωπικό touch σε ένα τραγούδι διαφέρει από το note-for-note "ξεπατίκωμα"

δ) Εάν η μπάντα είναι προσανατολισμένη για function διασκέδασης (γάμοι, εγκαίνια, πρωτοχρονιές, disco/pop/rock hit night, "πίνω-ποτάκι-και-κάτι-ακούω-και-που-και-που-γουστάρω" στυλ και πάει λέγοντας) η προσωπική δουλειά δεν είναι η αναμενόμενη από το κοινό. ΔΕΝ υπάρχει κανένας ψόγος για αυτά τα γκρουπ. Ο έντιμος βιοπορισμός είναι προσωπική επιλογή.

δ) Δεν είναι ανάγκη άσπρο-μαύρο. Μπορούν να συνδιαστούν και τα δύο.  ;)

 

Και όλα είναι θεμιτά και ό καθείς όπως το εκλαμβάνει και το απολαμβάνει. Φτάνει να ξέρει που πατάει, που βρίσκεται και που θέλει να πάει.

[Spyros Delta]

Είναι μια μπάντα διασκευών εξίσου αξιόλογη όσο μια μπάντα πρωτότυπου υλικού;

Οχι.

[hwept]

Μπαντες διασκευων αλλα και πρωτοτυπου υλικου θα υπαρχουν οσο υπαρχει κοινο για αυτες. Επομενως, τιποτα δεν ειναι καλυτερο απο τα δυο, μιας και το "κοινο" θα σε κανει μπανταρα, ειτε παιζεις επανεκτελεσεις, ειτε διασκευες, ειτε πρωτοτυπο υλικο.

 

Τωρα, για το οτι οι μπαντες διασκευων εχουν πολυ κοσμο στα λαιβ τους σε σχεση με μπαντες πρωτοτυπου υλικου, μαλλον ευθυνεται αυτο το...πρωτοτυπο υλικο. Επιπλεον, οι μπαντες διασκευων δεν απευθυνονται σε...ψαγμενους μουσικους που τις βρισκουν ολες ιδιες ( δυστυχως δεν ειναι ολες ιδιες, απλα χρειαζονται αυτια για να το ακουσεις) , αλλα στον απλο κοσμο που γουσταρει να διασκεδασει ακουγοντας τα αγαπημενα του κομματια πινοντας το ποτακι του.

 

Φυσικα ειναι κορυφαιο επιτευγμα το να παιζεις πρωτοτυπο υλικο και τα λαιβ σου να ειναι sold out, αλλα ποσα ελληνικα γκρουπς το καταφερνουν αυτο? Οσα πραγματικα το αξιζουν, δηλαδη καμια δεκαρια και αν.

 

Επομενως, ο κοσμος, λογικα προτιμαει να παει καπου οπου θα επανεκτελουνται κομματια με αρτιο τροπο, παρα να ακουει πρωτοτυπο υλικο αμφιλεγομενης...ποιοτητας. Κι εγω το ιδιο προτιμω.

 

Πεστα χρυσοστομε. Συμφωνω σε ολα. Αν και ειμαι κατηγορηματικα υπερ των διασκευων για πολλους λογους.

 

και εξηγω: Δε σνομπαρω αυτους που γραφουν τη δικη τους μουσικη(ισα ισα), αλλα αυτους που γραφουν πρωτοτυπα μεν με αμφιλεγομενη ποιοτητα δε. Διοτι ειναι δυσκολο και απαιτητικο να γραψεις δικη σου μουσικη, πλην ομως ειναι απειρως πιο δυσκολο αυτη η μουσικη να ειναι της προκοπης και να μπορει να σταθει διπλα στις "στειρες επανεκτελεσεις" που παιζει η μπαντα διασκευων στο διπλανο μαγαζι.

 

Νομιζω οτι για να γραψεις ποιοτικη δικη σου μουσικη χρειαζεται κατι (πολυ παραπανω) απο γνωση ενος οργανου και "διαθεση για δημουργία". Χρειαζεται ταλεντο και μαλλιστα πολυ (παντα κατα τη γνωμη μου) για να γραψεις κομματια τα οποια θα "μιλησουν" στον ακροατη και θα τον βαλλουν στη διαδικασια να πληρωσει για να σε ακουσει σε ενα live η για να αγορασει το CD σου.

 

Θεωρω οτι η τεραστια πλειοψηφια των Ελληνικων group που γραφουν δικη τους μουσικη δεν πληροι τα παραπανω και η μουσικη τους αν και πρωτοτυπη δεν συγκινει.

 

Ποσοι απο ολους εσας που βρισκετε ανουσιο - στειρο και χωρις λογο υπαρξης το να παιζει καποιος διασκευες - επανεκτελεσεις, μπορειτε να μου πειτε 10 ελληνικες μπαντες που θα πηγαινατε να δωσετε τα ωραια σας λεφτακια για να ακουσετε?

 

Οταν επιλεγεις να γραψεις μουσικη αναποφευκτα βγαινεις στον τακο της συγκρισης με τα μεγαθηρια του ειδους και τοτε στην πλειοψηφια των περιπτωσεων τα αποτελεσματα ειναι αμιλεικτα.

 

Προσοχη : Τα παραπανω δεν ισχυουν στην περιπτωση που παιζεις για την πλακα/ στο σπιτι κλπ παρα μονο οταν επιλεγεις να κυκλοφορεις τη μουσικη σου ειτε να την παρουσιαζεις ζωντανα...

 

Και για να διατυπωσω και ενα προβοκατορικο ερωτημα :

Ειναι τα τραγουδια μιας δημιουργικης μπαντας καλυτερα απο αυτα που ξεπατικωνουν οι cover bands ?????

[trolley]

Ο έντιμος βιοπορισμός είναι προσωπική επιλογή.

 

Ενδιαφέρον αυτό που γράφεις, αλλά εδώ είναι και το πρόβλημα.

 

Δηλ: εγώ δεν γουστάρω να βγάζεις χρήματα εσύ με κάτι που έφτιαξα εγώ, ούτε τώρα, ούτε μετά το θάνατό μου, ούτε ποτέ. Τόσο απλό είναι. Ειδικότερα, δε γουστάρω να βγάζεις χρήματα με κάτι που (τις περισσότερες φορές) είναι τόσο κατώτερο του πρωτοτύπου ώστε να μην το ενέκρινα ποτέ, αν βέβαια το έθετες υπό τη κρίση μου (το οποίο δεν κάνεις βέβαια).

 

Όλοι αυτοί που παίζουν από Kiss μέχρι Pink Floyd, θα τόλμαγαν να παίξουν έστω και μία νότα παρουσία του Gilmour, ή θα τους προσλάμβανε ποτέ για να του αγοράζουν πένες; Όχι, είναι η απάντηση και πραγματικά αναρωτιέμαι τι το έντιμο βρίσκεις σε όλο αυτό.

 

Μιλώ προσωπικά (και με υφάκι, παίρνοντας κατά φαντασίαν τη θέση του δημιουργού που έχει σπαστεί με τους διασκευαστές/διασκεδαστές), αλλά δεν εννοώ τίποτε ειδικά για τον audiokostas.

 

 

[audiokostas]

Μιλώ προσωπικά (και με υφάκι, παίρνοντας κατά φαντασίαν τη θέση του δημιουργού που έχει σπαστεί με τους διασκευαστές/διασκεδαστές), αλλά δεν εννοώ τίποτε ειδικά για τον audiokostas.

Δεν διαφωνώ (σχεδόν) καθόλου. Με έχει απασχολήσει (εγκυκλοπαιδικά) αυτό και ειλικρινά δεν ξέρω που βρίσκεται η λύση. Δεν το αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερα σαν "γκρουπ" καθότι οι αρχικοί συνθέτες είπαν προ πολλού αντίο στον μάταιο τούτο κόσμο και οι συνθέσεις τους έχουν παιχτεί από την μισή υφήλιο και δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων εάν υπήρξε ποτέ. Κάτι σαν τους κλασσικούς συγγραφείς.  ;)

Κανα δυό όμως είναι πρόσφατες σχετικά συνθέσεις.

Και λογικά τίθεται ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων. Και, άνευ αστεϊσμού, τι κάνω για αυτό;

Ρωτάω τον manager τους; τους ίδιους; θα απαντήσουν δεδομένης της ασημαντότητας της συγκεκριμένης αναπαραγωγής; Έχω δικαίωμα να "παραποιήσω" κατά το καλλιτεχνικό δοκούν μια δημιουργία τους;

Μιλάω για live και όχι για ηχογράφηση προς κυκλοφορία. Εκεί μαλλον αλλάζει το πράγμα.

[trolley]

Έχω δικαίωμα να "παραποιήσω" κατά το καλλιτεχνικό δοκούν μια δημιουργία τους;

 

Κοίτα, εγώ δε μιλώ νομικά, αλλά ηθικά. Δεν ξέρω αν έχεις το δικαίωμα, από νομικής απόψεως. Απλά, μου κάνει εντύπωση το πως όλοι αυτοί οι διασκευαστές/διασκεδαστές έχουν τόόόόση άνεση στο να ξεπερνούν αυτά τα αυτονόητα που έγραψα.

 

Ένα παράδειγμα, είναι ο Leonard Cohen: τον αναφέρω διότι τα τραγούδια του είναι πανεύκολο να τα παίξει κάποιος, οπότε τα έχει παίξει η μισή υφήλιος. Αλλά οι μόνες διασκευές που έχουν την έκρισή του (και - σε κάποιο ποσοστό - την προσωπική του ανάμειξη) είναι ο δίσκος της Warnes. Όλοι οι υπόλοιποι τι στην ευχή παριστάνουν; Το μουσικό;

 

Ο hwept μάλιστα λέει ότι "Οταν επιλεγεις να γραψεις μουσικη αναποφευκτα βγαινεις στον τακο της συγκρισης με τα μεγαθηρια του ειδους και τοτε στην πλειοψηφια των περιπτωσεων τα αποτελεσματα ειναι αμιλεικτα"... ε, άλλαξε δουλειά ρε άνθρωπε αφού δε φτουράς, ούτε ο πρώτος θα είσαι ούτε ο τελευταίος.

 

Σκοπός της ζωής είναι να βρούμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ, όχι να παριστάνουμε ότι κάνουμε αυτό που έκανε κάποιος άλλος.

 

Νομίζω;